Χρόνια τώρα έχω κουραστεί να ακούω το εξής: «Βάλτε μέσα τους μικρούς Ελληνες να παίξουν». Ωραίο ακούγεται αλλά θα μου επιτρέψετε να καταθέσω τις ενστάσεις μου.
Πρώτον, το να είναι κάποιος μικρός δεν σημαίνει αυτομάτως ότι κερδίζει εισιτήριο για το παρκέ. Πρέπει να κάνει κι άλλα πράγματα.
Δεύτερον, το ότι είναι Ελληνας δεν σημαίνει ότι αρχίζει από ξεχωριστή αφετηρία. Η εθνικότητα δεν είναι «συν» στο παρκέ. Αλλα πράγματα είναι, σίγουρα.
Τρίτον και μετά τα παραπάνω, ο καθένας την θέση του στο παρκέ την διεκδικεί (αρχικά) και την κερδίζει (τελικά). Ούτε με την ηλικία του θα παίξει, ούτε και με το διαβατήριό του.
Οπότε καλά θα κάνουν ορισμένοι να σταματήσουν να «πιπιλάνε» την παραπάνω καραμέλα.
Διότι υπάρχει κι ένα…τέταρτον. Τι πάει να πει «να παίξει»; Να μπει μέσα στο γήπεδο και ν’ αρχίσει να παίζει; Γιατί οι περισσότεροι που λένε αυτό δεν προσθέτουν μετά το «να παίξει» και την λέξη «σωστά»;
Αυτό είναι το κλειδί, όχι απλώς να παίξει αλλά να παίξει σωστά. Τα υπόλοιπα είτε είναι για λαϊκή κατανάλωση, είτε για να κάνουν την δουλειά τους (και αυτό δεν είναι κατακριτέο) οι ατζέντηδες.
Αυτοί πρέπει να «πουλήσουν», να ανεβάσουν την δουλειά τους και να πλασαριστούν ως ικανοί διαπραγματευτές με τέλειο αποτέλεσμα. Τους ζητούν (οι γονείς κυρίως) να φέρουν λεφτά και αυτό προσπαθούν να κάνουν.
Παρακολουθώ εδώ και καιρό τον τρόπο που διαχειρίζεται τους μικρούς ο Λούκα Μπάνκι στην ΑΕΚ και οφείλω να ομολογήσω ότι με έχει ενθουσιάσει. Κυρίως βλέποντας τον Μωραϊτη κόντρα στην Λιετκαμπέλις, να παίζει ΣΩΣΤΑ και όχι απλώς να παίζει.
Ετσι «κέρδισε» ο μικρός 28 λεπτά παρουσίας σ’ έναν αγώνα- φωτιά, ειδικών συνθηκών με δεδομένες τις τέσσερις απουσίες της ΑΕΚ.
Τι θέλω να πω; Ο Μωραϊτης δεν πήρε 28 λεπτά επειδή είναι…μικρός Ελληνας. Τα «κέρδισε». Προφανώς μέσα από την προπόνηση κι ακολούθως μέσα στον αγώνα.
Επαιξε την άμυνά του, πήρε τις προσπάθειές του σωστά και λογικά, έβαλε το κορμί του παντού, έκανε όσα πρέπει να κάνει ένας ολοκληρωμένος παίκτης. Επαιξε ΣΩΣΤΑ λοιπόν, δεν έπαιξε απλά.
Ο Μπάνκι προχωράει το πλάνο του συγκροτημένα, ήρεμα και όμορφα. Μέσα απ’ αυτή την διαδικασία τόσο ο Τσαλμπούρης που πλέον μετά από τραυματισμούς βασικών πήρε χρόνο σε δύσκολους αγώνες, όσο και ο μικρότερος Ρογκαβόπουλος σταδιακά «βγαίνουν» στην επιφάνεια. Μέσα από πρόγραμμα, μέσα από διαδικασία και όχι επειδή… είναι νεαροί Ελληνες.
Σταματήστε λοιπόν να τρελαίνετε τα παιδιά κι αν θέλετε να τα βοηθήσετε να τους εξηγήσετε ότι ο προπονητής θέλει να βγάλει τον καλύτερο εαυτό τους, δεν έχει προσωπικά μαζί τους, είναι εκεί για να πάρει αυτά που πρέπει (για να πετύχει και η δική του δουλειά) κι επίσης ότι πρέπει να είναι οι καλύτεροι συμπαίκτες (όχι παίκτες, συμπαίκτες) σε προπόνηση και αγώνα.
Και όχι ότι η ηλικία και η εθνικότητα θα τους δώσουν θέση στο παρκέ.