Στη Γάνδη δεν ήταν το πρώτο φάιναλ φορ φυσικά

Όταν σε κάποιους της γενιάς μου, αναφέρεται η λέξη φάιναλ φορ τότε αυτόματα το μυαλό τους επιστρέφει το 1988 στη Γάνδη.

Όμως είναι αλήθεια ότι το πρώτο φάιναλ φορ έγινε το 1966 στην Μπολόνια όπου και πάλι είχαμε τη συμμετοχή ελληνικής ομάδας. Και συγκεκριμένα της μεγάλης ΑΕΚ της εποχής, με αντιπάλους τα μεγαθήρια της Σίμενταλ Μιλάνο (ναι η σημερινή Αρμάνι), της Σλάβια Πράγας και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Η ΑΕΚ δύο χρόνια πριν φτάσει στο ιστορικό τρόπαιο του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Καλλιμάρμαρο κατέληξε στην 4^η θέση αλλά η παρουσία της εκεί ήταν μια υπέρβαση. Το 1967 υπήρξε κι άλλο φάιναλ φορ (στην Μαδρίτη) πριν φτάσουμε σ’ εκείνο του 1988.

Η Ελλάδα ζούσε ακόμα στο «μεθύσι» από τον θρίαμβο του 1987, στο Eurobasket. Ο μεγάλος Άρης της εποχής, με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Σούμποτιτς ενσάρκωνε νέες προσδοκίες για κατάκτηση ευρωπαϊκού.

Κάθε Πέμπτη που έπαιζε ο Άρης όλη η Ελλάδα «νέκρωνε»! Ήταν η μέρα που μέχρι και τα μπουζούκια είχαν υποχρεωτικό ρεπό καθώς δε θα υπήρχαν πελάτες.

Εμείς που βρισκόμασταν στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, φεύγαμε από το φροντιστήριο νωρίτερα για να προλάβουμε τον αγώνα του Αρη (στις 9:45μ.μ).

Θα καταλάβετε σε αυτό το βίντεο τον παροξυσμό για το φάιναλ φορ

Το σύστημα ήταν διαφορετικό. Άλλωστε ακόμα δεν είχαν διασπαστεί η Γιουγκοσλαβία και η Σοβιετική Ένωση και για να περάσει ο Άρης στην τελική οχτάδα πέρασε από προκριματικό απέναντι στην Πιγί. Επικράτησε 127-125 στην Ελβετία και 113-104 στην Θεσσαλονίκη.

Ναι για τέτοια σκορ μιλάμε.

Στον όμιλο βρέθηκαν οχτώ ΟΜΑΔΑΡΕΣ με όλη τη σημασία της λέξης. Οι τέσσερις πρώτες πέρασαν στο φάιναλ φορ της Γάνδης και ο Άρης ήταν δεύτερος, πίσω μόνο από την τρομερή Παρτιζάν της εποχής και μπροστά από Μιλάνο και Μακάμπι.

Μπορείτε εδώ να δείτε την πορεία του Αρη προς το φάιναλ φορ της Γάνδης. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ βίντεο

Εκτός έμειναν η Μπαρτσελόνα, η Σατούρν Κολωνίας, η Ορτέζ και η Νασούα Ντεν Μπος. Για να καταλάβετε το επίπεδο του ανταγωνισμού, η πρώτη ομάδα έκανε 10 νίκες, ο Άρης και η Τρέισερ Μιλάνο είχαν από 9, μια λιγότερη η Μακάμπι, ενώ η Σατούρν είχε 7 και από 4 οι Ορτέζ και Ντεν Μπος.

Ο αγώνας που έκρινε την παρουσία του Άρη στο φάιναλ φορ ήταν με την Παρτιζάν στη Θεσσαλονίκη

Τα του φάιναλ φορ δεν είναι άγνωστα. Και η «μαύρη γάτα» στο θυρεό του ξενοδοχείου (που είδε τελευταία στιγμή ο Ιωαννίδης και άλλαξε χρώματα) και ο ημιτελικός με την «γερασμένη» αλλά τόσο υπερήφανη ιταλική ομάδα του τεράστιου Μπομπ Μάκαντου.

Ο Άρης κατέληξε τέταρτος αλλά εκείνο το φάιναλ φορ θα μνημονεύεται ακόμα. Όχι για τη μαύρη γάτα, τις προλήψεις και όλα τα χιλιογραμμένα. Αλλά για το ότι ουσιαστικά συνέπεσε με την περίοδο της «έκρηξης» του ελληνικού μπάσκετ, της μοναδικότητας του Άρη της εποχής και βέβαια με το ότι Γκάλης-Γιαννάκης ήταν και είναι ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ και ταυτίστηκαν με τον κόσμο.

Υπάρχει κι αυτό το υπέροχο αφιέρωμα με την ευρωπαϊκή τριετία του Άρη. Για να μαθαίνουν οι νεότεροι