Το μπάσκετ στην Ελλάδα ήταν παλαιότερα μια ξεχωριστή κατηγορία σε συνάρτηση πάντα με τον τρόπο που λειτουργούσε συνολικά. Τι εννοούμε;
Ότι το συνολικό οικοδόμημα του μπάσκετ ήταν πάντα στέρεο, με γερά θεμέλια για να αντισταθεί, να αντέξει και να αποκρούσει όλα τα προβλήματα. Ξεκινώντας από το διοικητικό κομμάτι, συνεχίζοντας σε προπονητές/παίκτες, σε διαιτητές, δημοσιογράφους και φυσικά αγνούς φίλους του αθλήματος. Ήταν κι ένας λόγος που χαρακτηριζόταν ως «μασονία» κυρίως από τους ποδοσφαιρικούς, σε ένα συνδυασμό αντιπάθειας, θαυμασμού και ζήλειας.
Πριν από περίπου τρία χρόνια είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο «Το τέλος της μασονίας που πλήγωσε το μπάσκετ». Χαίρομαι που χαρακτηρίστηκε ως αληθινό από την πλειοψηφία των μπασκετικών. Διότι πραγματικά, μπορεί να είχε μια δόση ρομαντισμού, αλλά περιέγραφε σκληρές αλήθειες τις οποίες προσπερνούσαν.
Σε γενικές γραμμές το μπάσκετ έπρεπε να ενωθεί. Ξανά. Διότι μόνο έτσι θα είχε μέλλον. Το μπάσκετ είχε απομακρυνθεί απ’ όλες εκείνες τις αρχές που το είχαν κάνει πανίσχυρο, ανέγγιχτο σε εξωτερικές απειλές και αυτοδύναμο.
Μέσα σε μια εβδομάδα είδαμε μπροστά μας πολλά ωραία πράγματα.
Είδαμε την ικανότητα να διοργανώσουμε φάιναλ φορ Κυπέλλου χωρίς να φοβόμαστε και χωρίς να συμβιβαζόμαστε με την αλητεία. Ούτε και να κάνουμε ότι δε βλέπουμε. ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
Ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος δίπλα με τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη
Μετά είδαμε την Εθνική ομάδα να μοιάζει με ορμητικό κύμα, ικανό να παρασύρει τα συντρίμμια του παρελθόντος και να τα πετάξει στον αγύριστο, ολοταχώς. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, το μεγάλο επίπεδο συνεννόησης ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και των δύο αιωνίων με την ΕΟΚ αφού βέβαια Η ΙΔΙΑ η Ομοσπονδία επιχείρησε τις καλές σχέσεις και δε στάθηκε αφ’ υψηλού να λέει «είμαστε εδώ, ελάτε να καταθέσετε διαπιστευτήρια»!
Η διοικητική ηγεσία του Ολυμπιακού σε αγώνα της Εθνικής. Αν δεν είχε αγώνα ο Παναθηναϊκός θα βλέπαμε και τους πράσινους εκεί
Μόλις 18 ώρες μετά τον αγώνα με την Αρμάνι Μιλάνο οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν εκεί. Ο Παναθηναϊκός αν και πληγωμένος από απουσίες και τραυματισμούς ούτε που το σκέφτηκε να δώσει τον Παπαγιάννη και να ενισχύσει (ξανά, όπως πάντα) την προσπάθεια της Εθνικής ομάδας. Και μετά ήρθε η άλλη τρέλα, του Παπαγιάννη που πήρε ταξί για να παίξει μέσα σε τρεις ώρες με τον Ερυθρό Αστέρα!
Δε γινόταν να παίξει βέβαια αλλά αυτό που έκανε δείχνει πολλά!
Και η εικόνα στο κλειστό των Άνω Λιοσίων! Το κάτι άλλο.
Παίκτες που γούσταραν να βρίσκονται εκεί. Ο κόσμος κατά χιλιάδες στο γήπεδο, σε μια όμορφη ατμόσφαιρα, να το χαίρεται, να το απολαμβάνει
Ο κόσμος του μπάσκετ εκεί. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! Πρόεδροι, διοικητικοί παράγοντες, πρώην και νυν παίκτες, προπονητές και διαιτητές, όλοι εκεί, ΟΛΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ συγκεντρωμένο!
Οι Βεζένκοφ, ΜακΚίσικ, Μάρτιν και λίγο πιο δίπλα ο Στέφανος Δέδας και ο Γιώργος Χήνας
Αξίες όπως ο Δήμος Ντικούδης και ο Νίκος Ζήσης δίπλα στον πάγκο, υπεύθυνοι Εθνικής ομάδας πλέον, μια πανέμορφη εικόνα συνολικά.
Και λίγο μετά, στον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Ερυθρό Αστέρα, να βλέπεις νέα παιδιά όπως ο Χουγκάζ και ο Μαντζούκας (μαζί και ο σαφώς πιο έμπειρος Καββαδάς που έκανε τεράστιο παιχνίδι) να πρωταγωνιστούν σε νίκη μιας ομάδας με πολλές απουσίες απέναντι σε ένα σκληρό αντίπαλο. Κι άλλη εικόνα από το μέλλον.
Και μη ξεχνάμε το final-8 των Rising Stars U18 που διεξάγεται στην Πάτρα ή ακόμα και το πρόγραμμα ανεύρεσης κι αξιοποίησης ψηλών στο ελληνικό μπάσκετ. Μαζί με τη νέα μεγάλη συμφωνία με τον ΟΠΑΠ που δείχνει ξεκάθαρα τη δυναμική που έχει το άθλημα.
Ο Μάκης Γιατράς στα Άνω Λιόσια
Κι αυτά νέα της εβδομάδας.
Είναι ξεκάθαρο ότι ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ. Το μπάσκετ επιστρέφει και όσοι θέλουν να είναι επιβάτες σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, μπορούν να επιβιβαστούν.
Και κυρίως το μπάσκετ διαθέτει ξανά τις αντιστάσεις κι αποβάλλει κάθε δηλητήριο, κάθε ρητορική μίσους, κάθε απόπειρα διάσπασης. Οι ίδιες οι ομάδες έδωσαν άλλωστε την απάντηση σε αυτό.