Έρωτας κατά κορονοϊού!

Βρισκόμαστε στην εποχή που όλοι φαίνεται να γνωρίζουν τα πάντα. Μάλιστα πολλοί επιστήμονες, πολιτικοί και ΜΜΕ δυσπιστούν και πιστεύουν μόνο τους εαυτούς τους. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: Τις περισσότερες φορές, όταν φτάνει το βράδυ και είμαστε μόνοι στο κρεβάτι, παραδεχόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα. Και αυτό είναι το χειρότερο.

Ο φόβος για το άγνωστο τρομάζει και ο κορονοϊός, για το τι είναι, τι θα συμβεί, ποια θα είναι η εξέλιξη της κατάστασης, τρομάζει. Διότι ζούμε σε μία στιγμή όπου δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα από το να μείνουμε σπίτι. Η μάλλον το να μείνουμε σπίτι, είναι το πιο σημαντικό που μπορούμε να κάνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Κορονοϊός: Αποφασίστηκε διεύρυνση του ωραρίου των σούπερ μάρκετ (vids)

Σημαντικό μάθημα όμως παίρνουμε όλοι. Στον πλήρη παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο, τον οποίο απολαμβάνουμε εδώ και πολύ καιρό, με απεριόριστα αγαθά, νομίζουμε ότι είμαστε άτρωτοι και αχόρταγοι ζητάμε περισσότερα χάνοντας την αξία της ζωής, μη εκτιμώντας ότι έχουμε και αφήνοντας μικρές αλλά τόσο σημαντικές στιγμές να περνάνε από μπροστά μας χωρίς να τις απολαύσουμε.

Η ανθρωπότητα είναι υπό αμφισβήτηση. Πόλεμοι με θύματα τους να χρησιμοποιούνται ως πολιτικά παιχνίδια. Μικρά παιδιά χάνονται για πετρέλαιο, για χρήμα. Μίσος για τον διπλανό σου, περιφρόνηση. Μία κοινωνία όπου ανεβάζει κατασκευαστές όπλων και άπληστους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ένας κόσμος που ο ο απλός πολίτης μοιάζει τόσο αδύναμος και μόνος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τέλος τα αντιδραστήρια για την εξέταση του κορονοϊού!

Ευτυχώς οι άνθρωποι ερωτεύονται, πολλαπλασιάζονται, χτίζουν σπίτια και έχουν όνειρα, διότι, πάνω απ’όλα, παρά την καχυποψία προς τους άλλους, πιστεύουν στο «καλό».

Το καλό που ξέρανε και το πίστευαν όταν ήταν παιδιά και το κρύψανε κάπου μέσα τους μεγαλώνοντας. Αυτά τα ένστικτα έχουν βγάλει ζωντανά τις κοινότητες μέσα από τις πιο τρομερές κρίσεις της ανθρωπότητας. Διότι τα μέλη τους βοηθούσαν ο ένας τον άλλον. Αλληλεγγύη!

Η αποκαλούμενη διαιρεμένη κοινωνία που τροφοδοτείται από οικονομικά συμφέροντα ίσως λοιπόν αλλάξει μορφή.

Αρκεί ο καθένας ατομικά να καταλάβει ότι δεν είναι άτρωτος. Πως δεν κερδίζει τίποτα με το να αναζητεί ενόχους, να περιφρονεί τους άλλους, να τους ταπεινώνει. Ελπίζω πλέον όλοι, μετά από αυτήν την κρίση να καταλάβουν ότι ευτυχία είναι να είσαι άνθρωπος!