«24 παίκτες δεν μπορούν να φύγουν από την Εθνική ομάδα. Θα φύγετε λοιπόν εσείς, μετά από αυτό το ντροπιαστικό αποτέλεσμα;» ρωτούσε ο… δημοσιογράφος τον προπονητή, μετά την ήττα από τα Νησιά Φερόε. Όχι δεν μιλούσε στον Αναστασιάδη… .
Τα σχόλια αναγνωστών στο video του YouTube, κάτω από την συγκεκριμένη συνέντευξη;
«Αντε ρε γερό σήκω φύγε που θες και αποζημίωση».
«Δρόμο, μπούλο. Ασχετε» και άλλα παρόμοια. Τελικά όντως δεν έφυγαν 22 παίκτες. Έφυγε ο Ρανιέρι. Πήγε στην Λέστερ και κατέκτησε την Πρέμιερ Λιγκ!
Από τότε ως τώρα, ούτε οι δημοσιογράφοι έφυγαν, ούτε οι ατζέντηδες που κάνουν παράπονα στους πρώτους, όταν δεν αγωνίζεται κάποιος παίκτης τους, ούτε οι ποδοσφαιριστές. «Αυτοί δεν μπορούν να φύγουν», όπως είχε πει άλλωστε και ο τύπος που ρωτούσε με… έχθρα τον Ρανιέρι πότε θα φύγει και αν θα παραιτηθεί.
Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Και με τον Σκίμπε και με τον Αναστασιάδη: Ένα απόλυτο μηδενικό. Και μάλλον θα παραμείνει το ίδιο και με τον επόμενο προπονητή αν δεν αλλάξουν αλλά πράγματα. Διότι καμία ομάδα δεν πέτυχε κάτι, έχοντας προπονητή ευάλωτο στην αμφισβήτηση. Και ευάλωτος είναι κάθε προπονητής που έχει τα ΜΜΕ απέναντι του όπως και μέρος των παραγόντων του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Διότι είναι ξεκάθαρο, ότι κάποιοι χαίρονται με την αποτυχία της Εθνικής. Κάποιοι στην Αθήνα το κάνουν επειδή τους… βολεύει, στην προσπάθεια τους να ρίξουν ευθύνες στην νυν διοίκηση της ΕΠΟ (μέσω της επιλογής που έκανε για τον πάγκο) αν και η προηγούμενη είναι αυτή που έκανε «έγκλημα», όταν έχασε τον Σάντος. Και κάποιοι στη Θεσσαλονίκη, που έχουν αιώνια εχθρό τον Άγγελο και δεν τους… έκατσε και πολύ καλά, το δημόσιο ευχαριστώ του Γιώργου Σαββίδη, για τις συμβουλές που έδωσε στην οικογένεια του ο Έλληνας προπονητής, οι οποίες βοήθησαν τον ΠΑΟΚ.
Είναι δεδομένο, πως ο Αναστασιάδης δεν μπόρεσε να βοηθήσει την Εθνική αλλά αυτή η επίθεση που του γίνεται, ξεπερνάει τα όρια. Ο Άγγελος δεν πήρε μια ομάδα μοντέλο και την χάλασε, παρέλαβε το τίποτα και απλά δεν μπόρεσε να στρώσει την κατάσταση. Ο λόγος δεν είναι μόνο επειδή δεν είχε την στήριξη από το περιβάλλον, για να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές. Τα αίτια αφορούν την ποιότητα αυτής της γενιάς των Ελλήνων ποδοσφαιριστών, το γεγονός ότι αρκετοί από αυτούς, παίζουν σε μικρές ομάδες ή δεν έχουν χρόνο συμμετοχής και κυρίως στο ότι λίγοι, παίζουν μαζί στην ίδια ομάδα με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χημεία.
Σε αντίθεση με τον Αναστασιάδη, ο Ρεχαγκελ για παράδειγμα, είχε στηριχθεί στη βάση των παικτών του Παναθηναϊκού και είχε αρκετούς και από άλλες ελληνικές ομάδες. Τώρα όμως πόσοι Έλληνες ποδοσφαιριστές παίζουν στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες;
Σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που επικρατεί ο απόλυτος διχασμός, όπου διεξάγονται «πόλεμοι» για το ποιος θα κυριαρχήσει και όπου πρώτο θέμα, είναι οι εκλογές της ΕΠΟ και ποια ομάδα θα συμμαχήσει με ποια, για να την… κατακτήσει, βρήκαμε εξιλαστήριο θύμα τον Άγγελο. Κρίμα και ντροπή. Αλλά εδώ θα μου πείτε τον Ρέχαγκελ έφτασαν να χλευάζουν και μάλιστα άνθρωποι που έγιναν γνωστοί εξαιτίας των επιτυχιών της Εθνικής του Ότο, στον Αναστασιάδη θα κολλήσουν;
Θα κλείσω με αποσπάσματα της απάντησης του Ότο, όταν αυτός ρωτήθηκε τι άλλαξε στην Εθνική, με την οποία από την ντροπιαστική πεντάρα στο ντεμπούτο του με τη Φινλανδία, έφτασε στην κατάκτηση του Euro 2004.
«Βάλαμε στο περιθώριο κάποια πράγματα που βγήκαν στην επιφάνεια. Γινόντουσαν πολλά που έπρεπε να αλλάξουν. Πριν ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε. Αν και στην αρχή υπήρξαν αντιδράσεις από το συμβούλιο τελικά μας στήριξαν στις αλλαγές μας».
«Να μην κάνει ο προπονητής ό,τι θέλουν οι δημοσιογράφοι. Μία λένε το ένα, μία το άλλο. Δεν παίζαμε για τους δημοσιογράφους. Πρέπει να ξέρεις τι κάνεις».
«Στο ποδόσφαιρο συμβαίνει το εξής. Το ποδόσφαιρο είναι ένα δημοφιλές άθλημα. Όλοι ξέρουν τα πάντα. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες στο γήπεδο. Μόνο ο προπονητής δεν ξέρει τι του γίνεται. Και μετά όλοι συζητούν μεταξύ τους. Το διοικητικό συμβούλιο, οι παράγοντες. Όλοι οι παίκτες είναι παντρεμένοι, έχουν συζύγους και συζητούν κι αυτοί μεταξύ τους. Για ένα μόνο άτομο είναι τεράστιο καθήκον να αντιδρά όχι πάντα σωστά, αλλά με βάση τη λογική, τον προπονητή».