Ο ιστορικός και μεγάλος ΠΑΟΚ γεννήθηκε σαν σήμερα, υφίσταται 92 χρόνια και θα παραμείνει αιώνιος για να σου θυμίζει ότι δεν πρέπει να ξεχάσεις. Να μην ξεχάσεις το σπίτι σου, τη ρίζα σου. Να μην ξεχάσεις την Πόλη, την Ελλάδα, τη Θεσσαλονίκη.
Να μην ξεχάσεις τους απλούς ανθρώπους, τους φτωχούς. Τα μαστόρια και τους οικοδόμους που στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα ανηφόριζαν στην Τούμπα και δούλευαν τζάμπα με τις ώρες για να χτίσουν τη νέα σου έδρα, το νέο σου σπίτι, το ναό σου.
Να μην ξεχάσεις τους μεγάλους παίκτες του ’70 που έπαιζαν για τη φανέλα σου, για τον δικέφαλο αετό και αργότερα για την Εθνική Ελλάδας. Τον “Μεγαλέξανδρο” Κούδα και κυρίως τον Σαράφη, αυτόν που ποτέ δεν σε πρόδωσε.
Είναι εδώ ο ΠΑΟΚ και μετά από 92 χρόνια για να σου θυμίζει σε ποια πλευρά είσαι. Με τους αδύναμους, τους αδικημένους. Και εσύ καλά έκανες το 1989 και πήγες με το πούλμαν για να στηρίξεις τους αγώνες των φιλάθλων της Λάρισας που πήγαν να της κλέψουν το πρωτάθλημα. Εσύ βέβαια τώρα που περνάς τα ίδια είσαι μόνος. Δεν πειράζει, για αυτό υπάρχεις, για να αντέχεις. Όπως σε αντέχουν χρόνια τώρα τα τσιμέντα της Τούμπας. Τι αίσθημα όμως;
Απίστευτο… Τρίζουν πραγματικά…
Έγινε 92 ετών για να μην ξεχάσεις αυτούς που έφυγαν για αυτόν και δεν είναι πλέον μαζί του και μαζί σου. Να μην ξεχάσεις τους αγώνες σου στον δρόμο. Τις πορείες, τα συλλαλητήρια, τις κραυγές αγωνίας, τις μάχες σου, τον κόπο σου, την αγάπη σου. Μία αγάπη που μόνο δίνεις χωρίς να ζητάς να πάρεις.
Να μη ξεχάσεις τους δικούς σου που σε κάνανε ΠΑΟΚ. Τον πατέρα σου, την αγωνία της μάνας σου, τους παππούδες σου. Είναι εδώ για να σου θυμίζει ότι υπάρχει όσο υπάρχεις και όταν δεν θα είσαι πλέον εδώ θα υπάρχε μέσα από τα δικά σου παιδιά. Γιατί ο ΠΑΟΚ είσαι εσύ. Χρόνια σου πολλά.