Τα τελευταία δύο κυρίως χρόνια που ο ΠΑΟΚ κατάφερε να ανεβάσει κατά πολύ την ποιότητα του ρόστερ του, αλλά και να κρατήσει τον βασικό κορμό των παικτών του, μπόρεσε να λειτουργήσει επιτέλους σαν μεγάλη ομάδα τόσο διοικητικά όσο και στον αγωνιστικό του τμήμα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει πολύ γρήγορα η νοοτροπία και η φιλοσοφία της ομάδας, αλλά και του περιβάλλοντος της. Αυτό κατάφερε ο ΠΑΟΚ να το πετύχει διότι πλέον έχει ξεκάθαρους και μεγάλους στόχους που (και αυτό είναι το κυριότερο) είναι εφικτοί.
Ετσι, λοιπόν, ο αγώνας με τον Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης», μπορεί να είναι τοπικό ντέρμπι, μπορεί να έχει τις ιδιαιτερότητες του, αλλά οι «ασπρόμαυροι» δεν το αντιμετωπίζουν απ’ την ίδια οπτική γωνία όπως παλιότερα.
Για τον ΠΑΟΚ το ματς με τον Αρη όπως κι αυτό με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ είναι ένας αγώνας δυνατός που πρέπει να το κερδίσει για να πάρει προβάδισμα για τον τίτλο, μία αναμέτρηση που θ’ αποδείξει και στον εαυτό του τι δυνάμεις του αλλά ως εκεί. Δεν είναι… τελικός.
Αντίθετα για τον Αρη είναι και είναι λογικό. Τα χρόνια που ο Αρης είχε υποβιβαστεί, ο ΠΑΟΚ έχτιζε το οικοδόμημα του και τώρα το φετινό ντέρμπι είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΠΑΟΚ θα κερδίσει. Ισα, ίσα η παράδοση λέει άλλα και ίσως παίξει σημαντικό ρόλο και το ποια ομάδα το θέλει περισσότερο. Καθώς και οι δύο ομάδες το θέλουν πολύ, αλλά ο λόγος που το θέλουν, θα παίξει σημαντικότερο ρόλο για την επόμενη μέρα του ντέρμπι.
Διότι σε αυτά τα ματς το «κλειδί», είναι να μπορείς να διαχειριστείς την ήττα αλλά ακόμη και τη νίκη.
Ο ΠΑΟΚ δείχνει πιο ώριμος από ποτέ ώστε να καταφέρει, να μην αλλάξει ρότα ότι και να συμβεί στο Χαριλάου.