Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε πολύ ακριβά φέτος τα κενά στο ρόστερ του. Ο κίνδυνος του Financial Fair Play από τη μία και οι λανθασμένες επιλογές στο χτίσιμο του ρόστερ από την άλλη, έφεραν τον δικέφαλο εκτός των ομίλων του Champions League και εκτός της φάσης των “32” στο Europa League.
Κρίμα γιατί αυτός ο ΠΑΟΚ, είχε προοπτικές για κάτι μεγάλο.
Η αλήθεια είναι αυτή και την έχω γράψει εκατό χιλιάδες φορές. Η χρονιά ήταν πολύ δύσκολη εξ αρχής με την UEFA να είναι έτοιμη για μεγάλη τιμωρία στην ομάδα λόγω του Financial Fair Play.
Έτσι αναγκαστικά ο ΠΑΟΚ έπρεπε να ρίξει την ποιότητα του ρόστερ του. Παρόλα αυτά ο δικέφαλος ξεκίνησε εντυπωσιακά το καλοκαίρι με μεγάλες προκρίσεις. Τεράστιες. Πριν την Κράσνονταρ όμως ήρθαν πωλήσεις που έπρεπε να γίνουν. Η ομάδα έχασε τη χημεία της. Πάλεψε βέβαια την δύσκολη αντίπαλο και έχασε την πρόκριση στις λεπτομέρειες.
Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ για άλλη μία φορά δεν μπόρεσε να πάρει τα εκατομμύρια ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτά θα τον άλλαζαν επίπεδο σε μια χρονιά, που παρά την οικονομική δύναμη του μεγαλομετόχου δεν μπορούσαν να μπουν πολλά λεφτά για μεταγραφές.
Ο ΠΑΟΚ και η αλλαγή προπονητή
Στη συνέχεια άλλαξε προπονητής, μιας και αυτός ήθελε να πάει στη Βραζιλία. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ τον πλήρωνε πολλά χωρίς να υπάρχει λόγος, αφού δεν μπορούσε να του δώσει σε έμψυχο υλικό αυτά που ζητούσε για να πετύχει.
Η αλλαγή προπονητή, έφερε την ομάδα ξανά στο μηδέν στο ξεκίνημα. Νέα νοοτροπία, νέος σχηματισμός, νέα δουλειά. Όλα αυτά θέλουν τον χρόνο τους. Ταυτόχρονα όμως και νέος αέρας. Ήρθαν οι νίκες. Και μια μεγάλη εντυπωσιακή νίκη επί της Αϊντχόφεν. Ο ΠΑΟΚ έγινε ξανά φαβορί για την πρόκριση.
Δεν ήταν όμως όλα καλά. Και πως να είναι; Αφού υπάρχουν κενά στο ρόστερ το οποίο δεν έχει την ποιότητα για δύο ματς κάθε εβδομάδα. Επίσης δεν έχει και χρόνο ο νέος προπονητής. Ούτε χρόνο για να μάθει την ομάδα, ούτε και να δουλέψει μαζί της άνετα. Το κάνει, αλλά ταυτόχρονα παίζει ΤΕΛΙΚΟΥΣ.
Το πιο δύσκολο είναι, πως ο Γκαρσία (το ίδιο πρόβλημα είχε και ο Φερέιρα) έχει να παλέψει με τα κενά που άφησαν οι πωλήσεις (συν η αποχώρηση Μάτος) και κάποιες λανθασμένες αποκτήσεις παικτών (για τις οποίες δεν ευθύνεται ο ιδιος) που δεν αποδίδουν και δεν βοηθούν καθόλου την ομάδα.
Λείπει ένας χαφ (μάταια το περίμεναμε ως τέλος των μεταγραφών), ένας αξιόλογος ποιοτικός δεύτερος αριστερός μπακ, ένας ποιοτικός δεξιός μπακ και ένας φορ υψηλού επιπέδου. Κάποια στιγμή θα το πλήρωνε η ομάδα που είχε πολλά και σερί παιχνίδια και κυρίως στους ευρωπαϊκούς αγωνες. Εκεί, οι αντίπαλοι είναι κάποιου επιπέδου. Άλλωστε ακριβώς αυτά τα κενά, την πλήγωσαν και με την Κράσνονταρ.
Επιπλέον στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ ήταν και μείον δύο παίκτες (Βιεϊρίνια-Περέιρα) πάλι απo λάθη που έγιναν χωρίς καμία ευθύνη του Πάμπλο Γκαρσία. Έτσι είναι τα πράγματα.
Θα ερχόταν η στραβή. Το θέμα είναι αν όλοι έμαθαν από τα λάθη τους. Η διοίκηση από εκείνα τα υπέρογκα έξοδα που έκανε τα προηγούμενα χρόνια αλλά κυρίως απο τις λανθασμένες αποφάσεις της στο χτίσιμο το ρόστερ. Όχι τόσο από τις επιλογές της αλλά απο τη λειτουργία της. Διότι οι επιλογές της, είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας της και όχι μίας απόφασης ενός μόνο ανθρώπου.
Διότι ναι μεν σταμάτησε να ξοδεύει τεράστια ποσά σε μεταγραφές αλλα με τόσο άσχημο ποσοστό επιτυχιών στις μεταγραφές θα αφήνει κενά στην ομάδα και θα της ρίχνει επίπεδο και κάποια στιγμή θα φτάσει ξανά να αναγκαστεί να δίνει πολύ χρήμα για να καλύπτει τα λάθη της.
Φέτος έγιναν επτά μεταγραφές. Ως τώρα και ενώ φτάσαμε στα μισά της χρονιάς, μόνο δύο έχουν ξεχωρίσει σημαντικά: Ο Σβαμπ και ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Ακόμη και άλλος ένας να φανεί στη συνέχεια ότι μπορεί να βοηθήσει σημαντικά, πάλι το ποσοστό επιτυχίας είναι μικρό.
Αλλά και οι παίκτες πρέπει να καταλάβουν επιτέλους πως ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ, να μην παίζουν με πάθος, σε αγώνες που κρίνονται τόσα πολλά. Διότι για να κερδίσουν την Ομόνοια θα έφτανε να έχουν καταλάβει ότι ήταν ένας τελικός κάτι που δεν το έδειξαν παίζοντας χωρίς πάθος.
Αν δεν αλλάξουν όλα αυτά, θα καεί αργά η γρήγορα και δίχως λόγο και η τελευταία ελπίδα αυτής της ομάδας. Ο Πάμπλο Γκαρσία.