Τους… άφησε να του κλέψουν τον τίτλο!

Μία φορά και ένα καιρό ήταν κάποιος που είχε ένα σπίτι και μέσα έναν θησαυρό αλλά απέξω γύρω, γύρω πολλοί κλέφτες προσπαθούσαν να μπουν μέσα. Ο άνθρωπος αυτός πλήρωσε άτομα να οχυρώσουν το σπίτι του ώστε να καταφέρει να κρατήσει μακριά τους κλέφτες.

Τελικά και ενώ τον είχαν διαβεβαιώσει ότι όλα θα πάνε καλά, άφησαν ανοιχτές τις πόρτες του σπιτιού, τα παράθυρα, τα πάντα. Οι κλέφτες μπήκαν μέσα έκλεψαν τον θησαυρό και έφυγαν.

Αυτό έπαθε ο ΠΑΟΚ, άφησε να τον κλέψουν και τώρα φωνάζει για τους κλέφτες. Αυτούς όμως δεν θα τους αλλάξει ποτέ. Αυτοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και με το να φωνάζουμε συνέχεια (εμείς οι… κομπλεξικοί Μακεδονομάχοι που όταν νικούσαμε ήμασταν χαλίφηδες) για αυτό, δεν οδηγεί πουθενά, μόνο μεγαλώνουμε περισσότερο την οργή που επίσης μόνο καλό δε θα κάνει. Ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να γίνει ο ίδιος κλέφτης, ούτε πρέπει να προσπαθήσει να διώξει τους κλέφτες ως άλλος Δον Κιχώτης, διότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ σε αυτή τη διεφθαρμένη χώρα. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να οχυρωθεί απέναντι τους κάτι που δεν έκανε. Η αυτοκριτική θα κάνει μόνο καλό και ας πονάει. Λίγες αγωνιστικές λοιπόν πριν το τέλος του πρωταθλήματος και ενώ η ομάδα ήταν αγκαλιά με τον τίτλο τι έκανε η ομάδα για να εξασφαλίσει ότι δεν θα της… κλέψουν το πρωτάθλημα;

1. Πούλησε τον Τσίμιροτ.

2. Έφερε στη θέση του Τσίμιροτ παίκτη που δεν έπαιξε. Ήθελε κεντρικό αμυντικό επειδή έφυγε ο Σαμπράνο και πήρε παίκτη που επίσης δεν έπαιξε. Ήθελε αριστερό μπακ, είπε όχι στη σίγουρη λύση του Γιαννούλη, είπε όχι στον έτοιμο Χουλτ και έφερε έναν ποδοσφαιριστή καλό μεν, ανέτοιμο δε.

«Γιατί αν κρατούσε τον Τσίμιροτ ή αν έκανε καλύτερες μεταγραφές δεν θα τον έκλεβε ο Κομίνης;», θα ρωτήσετε. Μπορεί! Μπορεί όμως να είχε κερδίσει στην Τρίπολη, μπορεί να είχε προηγηθεί νωρίτερα από το 90΄ επί της ΑΕΚ. Μπορεί και όχι. Όμως οφείλεις να κάνεις τα πάντα για να ελαχιστοποιήσεις τις πιθανότητες να πάει κάτι στραβά, ειδικά όταν έχεις να πάρεις τίτλο 33 χρόνια και βρίσκεται τόσο μα τόσο κοντά και έχεις απέναντι σου αυτούς που έχει.

3. Δεν έβαλε δίχτυ στην Τούμπα. Ενώ γνώριζε τις προθέσεις του αντιπάλου να έρθει για να μη παίξει, ενώ γνώριζε πως πρέπει να κάνει τα πάντα στα δύο εναπομείναντα δεν μπήκε δίχτυ στην κερκίδα και έτσι έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να κερδίσει ένα ματς χωρίς να παίξει. Εκεί ξεκίνησαν όλα. Το θέατρο του Γκαρθία που δεν έπαθε απολύτως τίποτα έφερε τον ΠΑΟΚ εδώ που τον έφερε αλλά όλα ξεκίνησαν από το δίχτυ που δεν μπήκε. Πως είναι δυνατόν να έχεις να πάρεις 33 χρόνια πρωτάθλημα, να έχουν μείνει δύο ματς για να το πάρεις και να μην βάζεις δίχτυ;

4. Αρετόπουλος, Κομίνης, τα «όργανα» αυτών που του έκλεψαν το πρωτάθλημα έχουν κάνει «όργια» εναντίον του αλλά και εναντίον πολλών ομάδων που έπαιξαν κυρίως απέναντι στον Ολυμπιακό. Γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν ήσυχος πως δεν θα τον κλέψουν;

5. Η είσοδος του Ιβάν Σαββίδη με το όπλο. Καταλαβαίνω την οργή του αλλά ήταν ένα ακόμη λάθος και αυτό που έδωσε το ολοκληρωτικό χτύπημα στον ΠΑΟΚ.

Δεν δικαιούται να κάνει λάθος μία ομάδα ή μία ΠΑΕ; Φυσικά δικαιούται αλλά για να πάρεις πρωτάθλημα όταν είσαι μόνος εναντίον όλων, όταν επιδιώκεις να φέρεις τα πάνω κάτω σε ένα σάπιο σύστημα απέναντι σε ανθρώπους που δεκαετίες τώρα κάνουν κουμάντο δεν έχεις τύχη αν δεν οχυρωθείς κατάλληλα. Από εκεί και πέρα ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει συσπειρωθεί απέναντι στον ανελέητο και άδικο πόλεμο κατά της ομάδας του, η κλοπή τον έχει κάνει πιο δυνατό και την ΠΑΕ θα την κάνει πιο ώριμη ώστε να δυναμώσει, να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να πετύχει. Αλλωστε μπορεί να έγιναν λάθη μπορεί να χάνει αυτόν τον τίτλο αλλά έχει κάνει τεράστια βήματα προς μπροστά και θέλει λίγα ακόμη ώστε να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο. Τελικά αυτό που μένει από τις στάχτες των τελευταίων ημερών, είναι πως ο κόσμος και όλοι όσοι αγαπούν τον ΠΑΟΚ είναι ακόμη περισσότερο μαζί του και τίποτα δεν θα τον λυγίσει, αρκεί να προστατέψει περισσότερο ο ίδιος τον εαυτό του.