Έξι ήττες. Έξι βραδιές οι οποίες αποτελούν το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι της ΑΕΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ προκαλώντας συναισθήματα λύπης στους φιλάθλους της.
Ένα 0/6, το οποίο θαρρεί κανείς πως κάθε… λιθαράκι του χτίστηκε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Σε όλα τα παραπάνω ματς, η Ένωση πάλεψε δεδομένα για το καλύτερο, αλλά το επιθυμητό σκορ στον ηλεκτρονικό πίνακα δεν εμφανίστηκε. Και γι’αυτό δεν ευθύνεται η αγωνιστική προσέγγιση που ακολούθησε.
Το πρόβλημα ξεκινούσε από την νοοτροπία που έδειξε τεχνικό τιμ και παίκτες, είτε κόντρα στην Μπάγερν, είτε απέναντι στις Μπενφίκα και Άγιαξ. Οι «κιτρινόμαυροι» έπαιξαν σε όλους τους αγώνες με ένα σκεπτικό, το οποίο το ποδόσφαιρο, αργά ή γρήγορα τιμωρεί. Δεν έχει να κάνει ούτε με πόσες πάσες άλλαξαν, ούτε με πόσα σουτ έκαναν ούτε με πόσα χιλιόμετρα έτρεξαν.
Η ΑΕΚ επιστράτευσε σε μεγαλύτερο βαθμό τη λογική του «να μη χάσω», παρά αυτή του «να μπω για να διεκδικήσω ό,τι μου αναλογεί». Κάτι που φάνηκε σε κάθε σταθμό της στη φάση των γκρουπ και που εν πολλοίς οδήγησε σε αυτή την αρνητική επίδοση.
Όποτε δεχόταν γκολ, σαν να έκλεινε ο διακόπτης στη συνέχεια και η προσπάθεια πήγαινε στράφι. Η αντίδραση δεν έβγαινε στα εναπομείναντα λεπτά και μοιραία ερχόταν το αρνητικό αποτέλεσμα. Μοναδική εξαίρεση, το ημίωρο με την Μπενφίκα στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Βέβαια, τότε η Ένωση είχε το αριθμητικό πλεονέκτημα και εκ των πραγμάτων (είχε μείνει πίσω στο σκορ με 0-2) θα έπρεπε να ρισκάρει. Ωστόσο, ακόμα και εκεί «έσβησε» με το που ο Σεμέντο σκόραρε.
Όχι δεν διασύρθηκε από καμία ομάδα, σε όμιλο με τρεις τεράστιους συλλόγους με συνολικά 11 Πρωταθλητριών και Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας και της… σούμας, είναι πράγματι αυτό που μετράει; Ήταν αυτός ο στόχος μιας πρωταθλήτριας;
Η ατολμία της Ένωσης να διεκδικήσει έστω και ένα μικρό κομμάτι από την βαθμολογική πίτα, είναι το «αγκάθι» που δεδομένα πειράζει πιο πολύ απ’όλα τα άλλα τους φίλους της ΑΕΚ.
Ένα παράπονο, που δεν το είχαν στο πρώτα τέσσερα ευρωπαϊκά ματς φέτος απέναντι σε Σέλτικ και Βίντι.
Διότι τότε, η νοοτροπία αρχικά και η έμπρακτη απόδειξη στον αγωνιστικό χώρο στη συνέχεια, της έφερε ό,τι ήταν δικαιωματικά δικό της: δύο προκρίσεις, παίκτες με το μαχαίρι στα δόντια, γεμάτοι δίψα για τη νίκη και ασυμβίβαστοι ως προς αυτό. Σε αντίθεση με ό,τι ακολούθησε.