Μια ομάδα μαθημένη να διασχίζει τον δρόμο του πρωταθλητισμού, όπως η ΑΕΚ, πέρα από την κάθε νίκη ή καλή εμφάνιση, τρέφεται και από τους στόχους που έχει κάθε σεζόν. Τί γίνεται όμως όταν φτάνει το σημείο που το «πηγάδι» των προκλήσεων αρχίζει να στερεύει;
Η Ένωση λοιπόν, έπειτα από την ήττα στο «Γ. Καραϊσκάκης» και την αποκαρδιωτική εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου, βρίσκεται σε αυτή την περίεργη φάση, όπου στην ουσία η μοναδική φετινή φιλοδοξία, σε επίπεδο τίτλων και επιτυχιών είναι το Κύπελλο.
Στόχος που ναι μεν διαθέτει ειδικό βάρος, αλλά που εκτός αυτού, η ΑΕΚ αντιμετωπίζει το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης κινήτρου. Και είναι πρόβλημα, διότιεπηρεάζει άμεσα την εικόνα του ρόστερ στον αγωνιστικό ρόλο. Απαντες την τελευταία εβδομάδα στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο μάλιστα, κατέδειξαν την ανάγκη εύρεσης προσωπικών και ομαδικών προκλήσεων.
Κάτι που κατά κοινή ομολογία πρέπει να γίνει γρήγορα. Διαφορετικά ο προβληματισμός θα διογκωθεί και που θα μεταδώσει εκνευρισμό στην ομάδα, σε μια περίοδο που κοιτάζει πρωτίστως να ηρεμήσει και στη συνέχεια να επικεντρωθεί στην επόμενη μέρα.
Η χρονιά μπορεί να στράβωσε νωρίς, αλλά αυτό δεν συνιστά δικαιολογία για εφησυχασμό, διότι η κατάσταση πάντα μπορεί να γίνει χειρότερη, αν την αφήσει κανείς.
Κάθε άλλο, θα πρέπει να «μπριζώσει» παίκτες και προπονητή, ώστε να βρουν μέσα από τα επόμενα ματς την κινητήρια δύναμη για να συνεχίσουν μέχρι το καλοκαίρι, όπου θα υπάρξει ολοκληρωτικό restart.
Η αναμέτρηση λοιπόν κόντρα στον ουραγό Απόλλωνα, ίσως να «ξενίζει» από εμπορικής ή βαθμολογικής πλευράς, αλλά αποτελεί μια ευκαιρία για συνολική αναθεώρηση ως προς τον τρόπο που θα επιλέξει η ΑΕΚ να μπει στην τελική ευθεία της σεζόν.