ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Αγκιμπού Καμαρά: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Ο Σπύρος Γιαννόπουλος γράφει για τον νεαρό άσο από την Γουϊνέα που μοιάζει να βγάζει σε ένα ενενηντάλεπτο δύο διαφορετικούς εαυτούς

Αγκιμπού Καμαρά: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Συντάκτης: Σπύρος Γιαννόπουλος Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

Μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που έχει μάθει να ζει με τον πρωταθλητισμό, δεν βασίζεται μόνο στα μεγάλα ονόματα του ρόστερ, αλλά παράλληλα δημιουργεί ήρωες. Όπως ακριβώς στην περίπτωση του Αγκιμπού Καμαρά. 

Ο 20χρονος άσος ήρθε από τη Λιλ και ήδη με την πρώτη του εμφάνιση κατέστησε σαφές στον κόσμο της ομάδας, ότι μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο του κλαμπ. Ο ενθουσιασμός, ο τσαμπουκάς και οι δεδομένες ικανότητές του, τον έφεραν στην αρχική ενδεκάδα των Πειραιωτών, στα περισσότερα φετινά παιχνίδια.

Σπάνια ο Πέδρο Μαρτίνς θα τον άφηνε στον πάγκο και πλέον είναι φανερό πως ο Αγκιμπού Καμαρά λογίζεται ως βασικός παράγοντας στη φετινή εξίσωση του Ολυμπιακού. Ωστόσο, υπάρχουν παιχνίδια που είτε λόγω του νεαρού της ηλικίας, είτε λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης στις μεσοεπιθετικές αρετές του, χάνει την μπάλα. Μέχρι στιγμής, ο παίκτης από τη Γουϊνέα έχει δείξει δύο διαφορετικές όψεις που ανήκουν στο ίδιο νόμισμα.

Αγκιμπού Καμαρά: Το δεύτερο στοίχημα του Μαρτίνς

Μέσα σε ένα ενενηντάλεπτο, ο Καμαρά προλαβαίνει να προκαλέσει επιφωνήματα θαυμασμού, αλλά και απορίας. Συνήθως αυτά μοιράζονται στα δύο ημίχρονα ενός ενενηνταλέπτου. Ακόμα και στις καλύτερες εμφανίσεις του σε πρωτάθλημα και Ευρώπη, το πρώτο ημίχρονο είναι εξαιρετικός, ενώ στο δεύτερο (εξαίρεση η Τρίπολη) εμφανίζεται ένας παράτερος εαυτός, χάνεται και δεν μπορεί να διαχειριστεί τη δική του απόδοση.

Ο Μαρτίνς τον έριξε στα βαθιά πολύ γρήγορα, πολύ απότομα. Το γεγονός ότι κολύμπησε με χάρη, δε σημαίνει ότι στα 20 του χρόνια θα πρέπει να παρουσιάζει τόσο τεράστιες αποκλίσεις ανάμεσα σε δύο ημίχρονα και να χαντακώνεται μόνος του.

Το πρώτο στοίχημα ο Πορτογάλος αναφορικά με τον Καμαρά το κέρδισε: Ο μικρός απέδειξε ότι αξίζει να παίζει στον Ολυμπιακό και να προσφέρει με γκολ και ασίστ. Το δεύτερο όμως, είναι ακόμα πιο δύσκολο. Να κατορθώσει να τον μετατρέψει σε μια μηχανή συνέπειας που δεν θα κλατάρει – αγωνιστικά ή ψυχολογικά – με το που το ρολόι δείξει μία ώρα ή εβδομήντα λεπτά παιχνιδιού.

Εφόσον συμβεί το παραπάνω, τότε ο «μικρός» θα μεγαλώσει τόσο αγωνιστικά, όσο και χρηματιστηριακά.

Exit mobile version