Η ΑΕΚ έχασε τον άνθρωπο που σε μάθαινε πώς να την αγαπάς

Ο Στέλιος Σεραφείδης δεν είναι μία απλή περίπτωση ενός ακόμη παλαιμάχου στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι ένας ακόμη φίλος της ΑΕΚ. Δεν είναι γενικότερα μία συνηθισμένη περίπτωση. Ο Ντέμης πολύ εύστοχα προ ημερών τον χαρακτήρισε ότι πιο ΑΕΚ υπάρχει. Και έτσι είναι… Η ζωή του κύλησε… ΑΕΚ. Μόνο ΑΕΚ, όλα ΑΕΚ. Και σήμερα μας αποχαιρέτισε για το μεγάλο ταξίδι. Ομως πάντα θα είναι κοντά της. Ετσι έμαθε.

Αφού σταμάτησε την ενεργό δράση ως ποδοσφαιριστής και προπονητικά, δεν την παράτησε λεπτό. Μαζί της παντού. Σε κάθε πιθανό και απίθανο γήπεδο όλης της γης ήταν εκεί. Για την ΑΕΚ. Είτε ήταν χάντμπολ, είτε βόλεϊ, είτε πινγκ πονγκ. Δίχως κέρδος, πάντα ανιδιοτελώς.

Αυτή ήταν η αγάπη του για την ΑΕΚ. Τον φώναζαν παντού να πάει για το καλό της ΑΕΚ, σε συγκεντρώσεις σε δρόμους, διαδηλώσεις, δικαστήρια, υπουργεία, Περιφέρειας. Ήταν εκεί. Με το λεωφορείο πάντα, έβρισκε την άκρη και ήταν εκεί. Η οικογένεια του ήξερε ότι η ΑΕΚ ήταν η… οικογένεια του.

Πολλές φορές ο Ηλίας Ατματσίδης μου έχει πει ιστορίες για τον κυρ Στέλιο παρουσία του ίδιου. Διότι ο κυρ Στέλιος δεν μιλούσε ποτέ για τον εαυτό του. Πάντα για την ΑΕΚ μιλούσε. Αυτό ήθελε… Μία ζωή ΑΕΚ. 800 ευρώ έπαιρνε μισθό κάποτε και αγόραζε φανέλες για τους ΑΕΚτζήδες της επαρχίας και όσους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα.

Ευτυχώς πρόλαβε ο Στέλιος Σεραφείδης να δει την μορφή του μέσα στην «OPAP Arena», την αγαπημένη του «Αγιά Σοφιά». Εκεί που ήθελε να μπει πολύ με τα εγγόνια του, αλλά δεν τα κατάφερε. Τελικά πρόλαβε να ενημερωθεί και για την ονοματοδοσία του νέου γηπέδου στα Σπάτα από τον Δημήτρη Μελισσανίδη με το επώνυμο του: Σεραφείδιον.

Δεν είναι κεφάλαιο της ιστορίας της ομάδας, είναι η ιστορία της ΑΕΚ. Αγνός και σεμνός πάντα.

Αν κάποιος πρέπει να μάθει τις νέες γενιές πως να αγαπούν την ομάδα τους, ας μάθουν τι έκανε ο κυρ Στέλιος για την ΑΕΚ. Κυρίως αυτά που έκανε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Πάρτε δηλαδή τηλέφωνο τον Ηλία και την Ανθή. Και θα σας πουν…