Η ΑΕΚ πήρε μία πολύτιμη νίκη σε ένα ματς που ήταν καλύτερη, πιο επιθετική, πιο πιεστική και στο τέλος τυχερή απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα.
Θες και τύχη για να κερδίσεις, όταν δεν μπορείς να βάλεις την μπάλα μέσα στις φάσεις που φτιάχνεις. Και η φετινή ΑΕΚ παρότι παράγει δεν έχει το εύκολο γκολ στο βαθμό που θα έπρεπε για την ποιότητα που διαθέτει μπροστά. Έτσι δυσκολεύει την ζωή της. Και την δυσκολεύει ακόμη περισσότερο με αυτή την λειτουργία–νοοτροπία στο μεσοαμυντικό κομμάτι.
Ο Αργύρης Γιαννίκης δείχνει ότι έχει αλλάξει αρκετά πράγματα στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα, αλλά κάποια θέλουν περισσότερο χρόνο. Πολύ περισσότερο χρόνο από όσο πιστεύαμε όλοι. Διότι το πρόβλημα είναι βαθύ. Και είναι λογικό και για τον ίδιο να θέλει χρόνο καθώς δεν έχει συμπληρώσει ούτε δίμηνο σε ένα τόσο μεγάλο καράβι σαν την ΑΕΚ. Το μεγαλύτερο της καριέρας του.
Στο παιχνίδι σήμερα στα Ιωάννινα βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο από τα πρώτα δευτερόλεπτα ξανά. Αυτό αποτελεί (μεγάλο) πρόβλημα της ΑΕΚ. Πως τρυπήθηκε η άμυνα στο πλάι, πως δεν κατάφερε ο Μήτογλου ένα αποτελεσματικό μαρκάρισμα ξανά είναι ζητήματα… Και έγινε το πέναλτι που αποτελεί μία άλλη ιστορία. Ένα άλλο «πρόβλημα» της ΑΕΚ με τον Μαρκ Κλάτενμπεργκ που κρατά εδώ και καιρό. Ένα «πρόβλημα» που έχει στοιχίσει βαθμούς κόντρα σε ΟΦΗ και Ολυμπιακό και απόψε από… τύχη δεν συνέβη αυτό. Σε ένα ματς που θα άφηνε την ΑΕΚ πολύ πίσω. Ο Καραντώνης βιάστηκε να δώσει το τζαρτζάρισμα ως πέναλτι γρήγορα διότι αυτό είχε στο μυαλό του, ο Πορτογάλος στο VAR (εργαλείο του Μαρκ) συμφώνησε άμεσα. Και έτσι ξανά… τρεχάτε ποδαράκια μου.
Η ΑΕΚ το γύρισε γιατί
Η Ενωση γύρισε όμως από το 0-1 διότι έχει προσωπικότητες στην επίθεση. Τον Αμραμπατ που παίρνει ευθύνες και πρωτοβουλίες που έχουν ουσία σε σχέση με τον Λιβάι Γκαρσία και τον Αραούχο που είναι φορ κλάσης και ξέρει να απειλεί. Ο Τσούμπερ αντιθέτως ήταν ξανά άφαντος και μία τρύπα αριστερά, ενώ και ο Μάνταλος δεν μπορούσε να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό. Σε συνδυασμό με τα δύο αμυντικά χαφ που έδωσαν λιγότερα πράγματα από όσα περιμέναμε σήμερα και έτσι είδαμε την εικόνα μίας ομάδας… κομμένης στη μέση.
Στο β’ ημίχρονο η ΑΕΚ είχε την μπάλα περισσότερο, αλλά με ελάχιστες ευκαιρίες για γκολ από δημιουργία της. Σε συνδυασμό με το ότι δεν σουτάρει και δεν απειλεί από μακριά για να ανοίξει τις άμυνες, ο ΠΑΣ είχε την ευκαιρία να αμύνεται εύκολα και με αυτόν τον δαίμονα τον Περέα να δημιουργεί συνεχώς ανησυχίες κόντρα σε μία ομάδα που δεν είχε αμυντική ασφάλεια.
Όταν μπήκε ο Σάκχοφ αλλαγή (20 λεπτά μετά την αποχώρηση Σιμάνσκι με την ΑΕΚ… κομμένη σε αυτό το διάστημα), βρέθηκαν και τα σουτ απειλής. Ο Ουκρανός είναι έμπειρος, όπως και ο Ανσαριφάρντ και γνωρίζουν τι χρειάζεται όταν δεν μπορείς να πατήσεις περιοχή. Και σε ένα από τα τελευταία σουτ στάθηκε τυχερός και βρήκε το γκολ της νίκης. Γιατί απείλησε, γιατί σούταρε, γιατί το πίστεψε και η μπάλα του έκανε όσα ήθελε. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Θες και τύχη, αλλά πρέπει να την κυνηγάς.
Αυτό που δεν «κυνηγά» η ΑΕΚ είναι το κομμάτι διαιτησία. Και ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ δείχνει σαν να σπάει πλάκα μαζί της κάθε αγωνιστική. Κατανοώ την στάση της διοίκησης ως ένα βαθμό, αλλά επουδενί δεν την δικαιολογώ. Εγώ κοιτώ το αποτέλεσμα. Και απόψε θα μπορούσε για ένα… καπρίτσιο ξανά, να είναι εκτός πρωταθλήματος. Ετσι απλά και ξερά.
ΥΓ: Η ΑΕΚ δεν κατάφερε πολλά απόψε στους Ζωσιμάδες. Απλά να μην στραβοπατήσει, εκεί που έχασε ο ΠΑΟ και γλύτωσε στο τσακ ο Ολυμπιακός και κόντρα στην ομάδα που νίκησε σε Τούμπα και Χαριλάου. Τώρα έρχεται ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ που φέτος κάνει… παιχνίδι στο ποδόσφαιρο με τον τρόπο του εκτός γηπέδων και εντός ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει δημιουργήσει μία καλή και σκληροτράχηλη ομάδα. Καπάκι ακολουθεί η Τρίπολη. Οπότε τα κεφάλια μέσα και λίγα λόγια.