Η ΑΕΚ αντιμετωπίζει απόψε στο Καραϊσκάκη τον Ολυμπιακό και τα περιθώρια δεν είναι πολλά. Θέλει ένα και μόνο αποτέλεσμα.
Ντέρμπι της… μίας ανάσας για την ΑΕΚ. Ξεκάθαρος από την αρχή ο στόχος της. Θέλει νίκη, οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα στην ουσία και στην οικονομία της διεκδίκησης του τίτλου δεν της κάνει. Ακόμη και με πλέι οφ θα έχει πολύ δύσκολο έργο αν μείνει το +8, ή αν ακόμη χειρότερα πάει στο -11. Στο -5 ζει. Αλλά για να ζήσει, πρέπει να κερδίσει. Προφανώς με την επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ, το κλίμα στα αποδυτήρια και τον αέρα αλλαγής, η ΑΕΚ μπορεί να κερδίσει. Αλλά δεν φτάνει ένας Χιμένεθ για αυτό.
Πρέπει η ΑΕΚ να κάνει πολλά περισσότερα στον αγωνιστικό χώρο. Τα ντέρμπι, τα μεγάλα ματς, είναι διάθεση κατά κύριο λόγο. Να μπεις μέσα από το πρώτο λεπτό, να πιέσεις, να ψάξεις κάθε μπάλα, να δείξεις σε κάθε μονομαχία ότι «είμαι εδώ». Και ειδικά απέναντι στον φετινό Ολυμπιακό αυτό θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό. Γιατί την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς την «χαλάς» αν την πιέσεις, αν την κοντράρεις. Γιατί είναι μία ομάδα που επενδύει πολύ στην παθητικότητα του αντιπάλου και στον φόβο του. Και η ΑΕΚ οφείλει να δείξει απόψε ότι δεν φοβάται, ότι θέλει το ματς και ότι μπήκε να το πάρει. Το ποδόσφαιρο έχει 4 φάσεις που δείχνεις εκεί ότι μπορείς να πάρεις το παιχνίδι και ότι πραγματικά έχεις τύχη. Έτσι τουλάχιστον το αναλύουν οι προπονητές. Η φάση της κατοχής μπάλας, η φάση της άμυνας και τα δύο transition. Αυτά απαιτούν συγκέντρωση και διάθεση, αν υπάρχουν αυτά έχεις μεγάλη τύχη να τα πάρεις. Και ο Μανόλο Χιμένεθ τα τελευταία 24ωρα στα Σπάτα έχει δουλέψει πολύ πάνω σε αυτές τις φάσεις. Και απόψε θα δούμε τι δούλεψε και τι… έπιασαν οι παίκτες του.
Αμυνα ενεργή, όχι παθητική
Μεγάλο βάρος έχει πέσει στην άμυνα. Και λογικό και αναμενόμενο με το χάλι του προηγούμενου διμήνου. Αλλά η άμυνα δεν πρέπει να είναι ενεργή μόνο όταν αμύνεται. Όταν η ΑΕΚ έχει την μπάλα και επιτίθεται, η 4αδα πίσω δεν πρέπει απλά να παρακολουθεί και να περιμένει. Πρέπει ήδη να προετοιμάζεται για τις μπάλες που θα έρθουν και πού πιθανώς θα πάνε αυτές. Δηλαδή, να βλέπει την φάση και να διαβάζει για να προετοιμαστεί. Διότι η παθητικότητα της ΑΕΚ (σε άμυνα και επίθεση) και η απουσία συγκέντρωσης έχει ήδη πληρωθεί πολύ ακριβά.
Η δύναμη του Ολυμπιακού επί των ημερών του Μαρτίνς είναι το κέντρο. Ειδικά με την ταυτόχρονη παρουσία Μπουχαλάκη, Καμαρά και Φορτούνη, ενώ υπάρχει και ο παράγοντας του Εμβιλά. Η ΑΕΚ εδώ πρέπει να πιέσει πολύ και τα χαφ της να κάνουν πολλή δουλειά. Και σημείο κλειδί είναι το να μην προλάβει ο πρώτος χαφ που θα πάρει την μπάλα να γυρίσει μέτωπο προς την εστία της ΑΕΚ, γιατί θα έχει όλο το γήπεδο πιάτο. Οταν το κάνει αυτό ο Ολυμπιακός με τις ομάδες που παίζουν παθητικά, συνήθως βρίσκει τις φάσεις και τα γκολ που θέλει για να κερδίζει. Και όπως έχει δείξει μπαίνει πολύ δυνατά στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου, όπου πιέζει πολύ και τα τρίγωνα μεσοεπιθετικά κάνουν εξαιρετική δουλειά με συνεχή κίνηση στα μεσοδιαστήματα άμυνας-κέντρου. Γιατί μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μία ομάδα δουλεμένη, με ποιότητα, ίδιο προπονητή 3 χρόνια και ομοιογένεια στο χορτάρι. Οπότε ξεκινά πάντα με αβαντάζ στο χορτάρι.
Η ΑΕΚ με την πλάτη στον τοίχο
Ο Ολυμπιακός έχει το προβάδισμα. Λογικό και κατανοητό. Αλλά στο ποδόσφαιρο δεν ξεκινά ποτέ κανείς με αβαντάζ. Ολα ξεκινούν από το μηδέν. Είτε είναι ντέρμπι, είτε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Η ΑΕΚ το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και το έχει… πληρώσει πολύ με χαμένους βαθμούς.
Τι περιμένω λοιπόν απόψε; Από την άμυνα πάθος και εγωισμό. Από την επίθεση να βγάλει ποιότητα και ταλέντο. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Και η ΑΕΚ καλείται να παίξει πάνω σε αυτές τις δύο σταθερές, ούσα με την πλάτη στον τοίχο.