Μεγάλα λόγια μην μου λες…
Ακούσαμε τον Δημήτρη Μελισσανίδη για αρκετή ώρα. Δεν γίναμε πολύ σοφότεροι είναι η αλήθεια. Αλλά πάντα είναι πολύτιμη μια συζήτηση με τον ιδιοκτήτη. Κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλα κλαμπ.
Ακούσαμε τον Δημήτρη Μελισσανίδη για αρκετή ώρα. Δεν γίναμε πολύ σοφότεροι είναι η αλήθεια. Αλλά πάντα είναι πολύτιμη μια συζήτηση με τον ιδιοκτήτη. Κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλα κλαμπ.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης βγήκε να μιλήσει αμέσως μετά το φινάλε μίας πολύ κακής σεζόν, δίχως να πει πολλά. Ούτε για την σεζόν που τελείωσε, ούτε για αυτή που θα ξεκινήσει. Πήρε την ευθύνη πάνω του και… τέλος. Περισσότερο εντύπωση μου έκανε το ότι εμφανίστηκε συνειδητοποιημένος για το μέγεθος της «καταστροφής» της σεζόν που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή. Έως και «σοκαρισμένο» θα τον χαρακτήριζα σε 2-3 στιγμές της κουβέντας, ειδικά όταν περιέγραφε την στιγμή που έφυγε στο ημίχρονο του ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-5.
Τι μου έμεινε; Η μπάλα χαμηλά. Η δουλειά που έχει να γίνει μπόλικη. Εχουν να γίνουν (πάρα) πολλά στο αγωνιστικό κομμάτι. Στο επίπεδο των υποδομών-εγκαταστάσεων έγιναν και γίνονται. Άρα το βάρος πρέπει να πέσει εκεί που υπάρχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα ήταν και παραμένει όντως μεγάλο. Η ΑΕΚ καλείται να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, με τον Μελισσανίδη να αποφεύγει τα μεγάλα λόγια.
Μισή κουβέντα… ενθουσιασμού δεν άκουσα. Ξέρει και ο ίδιος ότι το σοκ ήταν μεγάλο από όσα έγιναν την φετινή σεζόν και δεν χωρούσαν μεγάλα λόγια. Ο κόσμος κουράστηκε, δεν αντέχει άλλο να βλέπει μία ομάδα που προκαλεί ταλαιπωρία και το μόνο που προσφέρει είναι δυσαρέσκεια. Έκανε ξανά αλλαγές σε θέσεις-κλειδιά, αλλά δεν άνοιξε τα χαρτιά του για το θέμα προπονητή και για τους παίκτες. Δεν ήθελε να πει ξεκάθαρα. Πράγματα γίνονται, κουβέντες γίνονται και θεωρώ μέχρι το Σαββατοκύριακο θα έχουμε περισσότερα νέα.
Αλλά ο ίδιος ο Μελισσανίδης δεν ήθελε να τα πει. Οπότε και η συζήτηση έχασε μεγάλη δυναμική από το κομμάτι των προσδοκιών. Ο Μανόλο Χιμένεθ παρέμεινε «ζωντανός» και εγώ συνεχίζω να μην… σκοτώνω την υπόθεση Ραζβάν Λουτσέσκου όσο δεν κλείνει ομάδα ο Ρουμάνος, διότι τα καλά λόγια που άκουσα για αυτόν από τον «Τίγρη» δεν έχουν ακουστεί ξανά δημοσίως. Και αυτό το κρατάω.
Ο κόσμος δεδομένα περίμενε απαντήσεις και ανακοινώσεις. Δεν προέκυψαν. Ο κόσμος περίμενε πλάνο-σχέδιο για το «αύριο». Δεν προέκυψε ούτε αυτό. Ούτε λέξη ενθουσιασμού, ούτε λέξη για μεγαλεπήβολα σχέδια. Η μπάλα χαμηλά. Και ίσως είναι για καλό… Οπως είπε και ο ίδιος «θα δείξει η νεκροψία». Μακάρι όμως να μην έχει «ξανα-πεθάνει» μία σεζόν και την πετάμε στα σκουπίδια του χρόνου τέτοια εποχή.
ΥΓ: Ελπίζω και εύχομαι πραγματικά να γίνονται ουσιαστικά πράγματα που δεν ανακοινώνονται ή δεν δημοσιοποιούνται ή δεν μαθαίνουμε, διότι η γεύση από τα Σπάτα δεν ήταν «καλή».
ΥΓ1: Για την ουσία και την οικονομία της κουβέντας, ο Γιάννης Παπαδημητρίου έγινε το «Α και το Ω» στην ΑΕΚ. Ο Παναγιώτης Κονέ πλέον δεν έχει το ίδιο status στο κλαμπ, 6 μήνες μετά τον ερχομό του. Με ότι σημαίνει αυτό…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μελισσανίδης: «Δεν υπάρχει μπάτζετ, ο Βράνιες είναι καμμένα λάδια…»
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
