Υπό κανονικές συνθήκες στο ποδόσφαιρο το 1-3 της ΑΕΚ στο Αγρίνιο δεν θα συνιστούσε επιτυχία, αλλά μία κανονικότητα. Μία ποδοσφαιρική κανονικότητα για μία ομάδα με υψηλούς στόχος και βλέμμα στην 1η θέση.
Όμως μετά το 3-3 στην Κρήτη και όπως αυτό έγινε, μετά την ήττα στην Τούμπα και την ανασφάλεια που βγάζει η ΑΕΚ, το διπλό με τον Παναιτωλικό είναι μία καλή είδηση. Μία είδηση που προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια στην ΑΕΚ και τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς στη διακοπή του πρωταθλήματος.
Η ΑΕΚ έκανε όσα έκανε στην Κρήτη, πιο έξυπνα και πιο κυνικά στο Αγρίνιο. Ήταν το ίδιο καλή και πειστική. Ήταν πιο σκληρή όμως. Δεν σπατάλησε ευκαιρίες, κυκλοφόρησε την μπάλα με τον Μάνταλο πιο ώριμο στο γήπεδο και έδειξε ότι θέλει να είναι το «αφεντικό» στο ματς εξ’ αρχής. Ο Μάνταλος ήταν πολύ χρήσιμος στα όρια του πολύτιμου στο α’ ημίχρονο, ενώ ο Μοχαμάντι ήταν η έξτρα δύναμη αριστερά που έκανε τη διαφορά σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Ο Ιρανός ανέβαινε συνεχώς την πλευρά, δημιουργούσε ρήγματα και έδινε τον έξτρα παίκτη στην επίθεση που έκανε τη διαφορά. Το γρήγορο 0-2 δίχως να σπαταληθούν φάσεις ήταν χρήσιμο, αλλά αμέσως μετά… παρέδωσε το γήπεδο. Αυτό ήταν ξανά ανησυχητικό μαντάτο.
Ο Παναιτωλικός έκανε πολλές φάσεις, ο Στάνκοβιτς χρειάστηκε να είναι επεμβατικός, ο Βέργος μείωσε λόγω της κακής τοποθέτησης του Βράνιες με απόσταση 2,7 μέτρων (!!) και ευτυχώς για την ΑΕΚ η άμεση είσοδος παικτών που βοήθησαν στον άξονα και επιθετικά, συν την οξυδέρκεια του Ανσαριφάρντ έφεραν την φάση που κλείδωσε το ματς. Ουσιαστικά το ματς… κλείδωσε στην αλλαγή Χατζισαφί, που έπαιξε μπροστά από τον Μοχαμάντι. Αυτό δεν μπορούσε να κάνει στην Κρήτη ο Μιλόγεβιτς για να κρατήσει το σκορ υπέρ του.
Όμως δεν είναι όλα καλά ούτε τώρα στην ομάδα. Η ΑΕΚ έχει κενά, δίνει δικαιώματα και σε γενικές γραμμές δεν προσφέρει ακόμη ασφάλεια. Αυτό πρέπει να διορθώσει άμεσα ο Μιλόγεβιτς.
