Βιγιαρεάλ: Είναι μεγάλη και ιστορική ομάδα, αναμφίβολα. Έχει περάσει από…σαράντα κύματα από την στιγμή της ίδρυσης της. Δεν χωρά αμφιβολία ούτε για αυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το 2012 όταν και υποβιβάστηκε από την Λα λίγκα. Η χθεσινή βραδιά, θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στους οπαδούς της αλλά και σε ολόκληρη την πόλη Βιλαρεάλ. Η ομάδα μέσα σε διάστημα 11 ετών, τα έζησε όλα, από τον υποβιβασμό και τον απόλυτο πάτο, μέχρι την μεγαλύτερη επιτυχία που μπορεί να κάνει ένα ποδοσφαιρικό κλάμπ. Την κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού τίτλου. Με την κατάκτηση του Europa league, πέτυχε η Ισπανική ομάδα, κάτι το οποίο είναι η αλήθεια πως έψαχνε -ανεπιτυχώς- εδώ και χρόνια. Ειδικά, την δεκαετία του 2000. Την Ευρωπαϊκή αναγνώριση και καταξίωση της δηλαδή, με την κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού τροπαίου.
Το περίεργο της όλης υπόθεσης με την Βιγιαρεάλ, είναι το ότι την εποχή όπου διεκδικούσε επάξια Ευρωπαϊκά τρόπαια, φτάνοντας στην πηγή δίχως όμως να καταφέρει εν τέλει να πιει νερό, είχε ένα εξαιρετικό, πραγματικά ασυνήθιστα ποιοτικό ρόστερ. Με μια αμυντική γραμμή που την στελέχωναν παίχτες μηχανάκια όπως μεταξύ άλλων ο Χουάν Καπντεβίλα . Την διαφορά φυσικά τότε, στην ομάδα της οποίας πρωτεργάτης ήταν ο Μανουέλ Πελεγκρίνι, την έκανε η ποιότητα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Με το κίτρινο υποβρύχιο, να διαθέτει μαέστρους, όπως, ο Σάντι Καθόρλα στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο Ντιέγκο Φορλάν, ο Χουάν Ραμόν Ρικέλμε, ο Μάρκος Σένα και άλλοι.
Είναι, τουλάχιστον αξιοσημείωτο, το γεγονός πως η συγκεκριμένη φουρνιά, δεν κατάφερε να κατακτήσει Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά, από χτες η Βιγιαρεάλ έχει στην τροπαιοθήκη της το κύπελλο του Europa league, το οποίο και κατέκτησε έχοντας ένα ροστερ που σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να συγκριθεί ποιοτικά με αυτό προ 12 ετών. Θα ήταν ιεροσυλία άλλωστε, αν έμπαινε ο οποιοσδήποτε σε διαδικασία σύγκρισης των δύο ομάδων. Εννοείται, πως έχει βάλει και με το παραπάνω το λιθαράκι του σε αυτήν την επιτυχία, ο νυν προπονητής των κίτρινων, Ουνάι Έμερι.
Η Βιγιαρεάλ, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2000, μπορεί να πει κανείς πως ήταν συνεπείς στα ραντεβού της με τον δεύτερο -τουλάχιστον- νοκ άουτ γύρο, σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση κι αν αγωνιζόταν. Είτε αυτό λεγόταν Intertoto cup,(2003-2004 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όταν και ως φιναλίστ, έχασε σε διπλό τότε τελικό από τους Ανδαλουσιανούς της Μάλαγα ), είτε Champions League,( αποκλείστηκε δύο φορές από την Άρσεναλ μια στα ημιτελικά την σεζόν 2005-2006 και μια στα προημιτελικά την σεζόν 2008-2009), είτε κύπελλο Ουέφα (έφτασε μέχρι τον ημιτελικό σταματώντας πάνω στην Βαλένθια), είτε Europa League, όπου την σεζόν 2015-2016, δεν κατάφερε ένα βήμα πριν τον τελικό, να ξεπεράσει το εμπόδιο της Λίβερπουλ, στην πρώτη, -μισή για την ακρίβεια- μιας και είχε πάει τον Ιανουάριο, σεζόν του Γιούργκεν Κλοπ στην κόκκινη πλευρά του Μερσερσάιντ.
Ουνάι Έμερι: Ο πολυνίκης του θεσμού, ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να κάνει την κατάκτηση του Europa League συνήθεια. Όταν έχεις πάρει στο σπίτι σου το τρόπαιο τέσσερις φορές στους πέντε τελικούς που έχεις κοουτσάρει, δικαιούσαι να κάνεις ακόμα και αίτημα μετονομασίας της δεύτερης τη τάξει Ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, από Europa league σε Unai Emeri League. Ξεκάθαρα. O Πολύπειρος τεχνικός, πήρε την ομάδα, την συμμόρφωσε τακτικά και αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο το ταλέντο που υπάρχει στις τάξεις της.
Με τον Χερόνιμο Ρούλι ως φύλακα άγγελο κάτω από τα δοκάρια και ένα world class δίδυμο στην καρδιά της άμυνας, που ακούει στα ονόματα του Pau Torres και του Juan Foyth, η άμυνα είναι οχυρωμένη για τα καλά. Όσον αφορά το μεσοεπιθετικό κομμάτι, η ομάδα του Έμερι έχει σε ρόλο μαέστερου-playmaker, έναν από τους πιο υποτιμημένους ποδοσφαιριστές της εποχής, τον Ντάνι Παρέχο. Ενώ, στην αιχμή του δόρατος, τραβώντας το κουπί στο σκοράρισμα, είναι ο εξαιρετικός φέτος, Ζεράρ Μορένο.
Μπορεί να υπάρχει το στερεότυπο -που κάποιες φορές ισχύει κιόλας- που λέει πως τα στατιστικά είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις ψέματα-, όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα είναι αντίθετη. Τα στατιστικά αντικατοπτρίζουν και αποτυπώνουν απολύτως, την συνεισφορά των τριών προαναφερθέντων στην φετινή χρονιά του κίτρινου υποβρυχίου. Αυτό γιατί, Ζεράρ Μορένο με 23 γκολ και 7 ασιστ σε 30 παιχνίδια, Ντάνι Παρέχο με 4 ασιστ 3 γκολ σε 36 εμφανίσεις και 90.2 τοις εκατό pass accuracy, Πάου Τόρες με 3.3 τάκλιν ανά ματς και Χουάν Φόιθ, με 2.5 τάκλιν και 1.2 κλεψίματα ανά αγώνα σε 33 και 13 συμμετοχές αντίστοιχα, ηγούνται της λίστας των στατιστικών της φετινής Βιγιαρεάλ.
Ο Ουνάι Έμερι, με τα tactical masterclasses του, -ειδικά στον ημιτελικό με την Άρσεναλ και τον χτεσινό τελικό με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ- έδειξε πως είναι ικανότατος και θα έπρεπε να συγκαταλέγεται στους top class coaches της εποχής.
Στον ημιτελικό με την Άρσεναλ, κατάφερε στον πρώτο αγώνα που έλαβε χώρα στο πάλαι ποτέ El Madrigal, να εξουδετερώσει τελείως τους κανονιέρηδες, με το τελικό 2-1 να μοιάζει μαγική εικόνα. Είχε προετοιμάσει εξαιρετικά τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι κυριάρχησαν καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού στον αγωνιστικό χώρο. Για την ακρίβεια, έστησαν… κορωνο-πάρτι με τους αντιπάλους τους, να κοιτούν αποσβολωμένοι, περιμένοντας ουσιαστικά τον… γείτονα να καλέσει την αστυνομία, έτσι ώστε να λάβει τέλος όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, το μαρτύριο τους. Στον δεύτερο αγώνα του Έμιρεϊτς, ο Έμερι και οι παίκτες του, έσβησαν το παιχνίδι το οποίο έληξε χωρίς τέρματα, κυλώντας χωρίς να απειλήσουν ούτε οι Ισπανοί, ούτε οι Άγγλοι.
Στον τελικό τώρα, το σχέδιο του Έμερι, πήγε κατ ευχήν για τον ίδιο, δούλεψε στο 100 τοις εκατό. Μάλιστα, παρότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πίεσε αρκετά από το 30′ και μετά, δεν κατάφερε παρά ελαχίστων εξαιρέσεων, να μετουσιώσει την πίεση της και την κατοχή της μπάλας σε ευκαιρίες ουσίας. Η Βιγιαρεάλ, στο περισσότερο διάστημα του τελικού, περίμενε τους Άγγλους πίσω από την μπάλα, αντιμετωπίζοντας τους, δημιουργώντας υπεραριθμίες στον χώρο του κέντρου, λόγο του ότι είχε πλεονέκτημα 4vs3 στον άξονα με το 4-4-2 έναντι του 4-2-3-1 του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ.
Μάλιστα, οι υπεραριθμίες σε συνδυασμό με την εξαιρετική και συντονισμένη πίεση ψηλά από πλευράς του Yellow Submarine, είχαν ως αποτέλεσμα να είναι άφαντος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα και να κατεβαίνει πολύ χαμηλά στο γήπεδο έτσι ώστε να πάρει μπάλα, ο μαέστρος και το μεγαλύτερο όπλο στο παιχνίδι της Γιουνάιτεντ όσον αφορά την ανάπτυξη και την δημιουργία. Αυτός δεν είναι άλλος φυσικά, από τον Μπρούνο Φερνάντες.
Κλείνοντας, μετά την κατάκτηση ενός ακόμα Europa League, αυτό που μένει και θα είναι σημαντικό για τον Έμερι, είναι να κάνει μια αξιοπρόσεκτη πορεία με την Βιγιαρεάλ στην μεγάλη Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Το Uefa Champions League. Στο οποίο, δεν έχει καταφέρει επ’ ουδενί, να διακριθεί, με καμία από τις προηγούμενες ομάδες του. Όπως και να έχει, είναι σίγουρα ένα προσωπικό στοίχημα και ένας μεγάλος στόχος και γηια τον ίδιο τον Έμερι…