Danilo Petrucci : «Ένιωσα ότι κάποιος μου μαχαίρωσε τον ώμο»

Ο Danilo Petrucci παραδέχτηκε ότι φοβόταν ότι θα συντριβεί στον αγώνα Superpole λόγω του πόνου στον γύρο Misano WorldSBK .

Ο Petrucci, ο οποίος την Παρασκευή πίστευε ότι ήταν απαλλαγμένος από οποιονδήποτε πόνο, γρήγορα δυσκολεύτηκε παρά το γεγονός ότι κατάφερε να πετύχει μερικά πολύ καλά αποτελέσματα.

Μιλώντας ενόψει του Σαββατοκύριακου, ο Danilo Petrucci, ο οποίος επρόκειτο να επανεκτιμηθεί μετά το FP1 είπε: «Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Δεν έχω μεγάλους τραυματισμούς, οπότε νιώθω σχεδόν 100%. Χρειάζομαι ακόμα λίγο χρόνο, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι ξανά σε αυτή τη μάντρα.

«Προσπαθώ να οδηγήσω ανά το ποδήλατό μου μετά από λίγες μέρες. Είναι αρκετά δύσκολο να το αποδεχτώ γιατί το 95% του σώματος είναι εντάξει αλλά έχω πολύ πόνο στον δεξιό μου ώμο.

«Αυτό με βάζει σε μπελάδες όταν φρενάρω. Αισθάνομαι πολύ πόνο όταν φρενάρω. Όταν αφήνω το φρένο και είμαι στην ευθεία, δεν νιώθω κανέναν πόνο.

«Θα είναι μεγάλο επίτευγμα αν τα καταφέρω μέσα στο Σαββατοκύριακο. Ο στόχος μου είναι να αγωνιστώ και στους τρεις αγώνες και να τους τελειώσω. Δεν μπορώ να πω αν μπορώ να φτάσω μέχρι το τέλος του Αγώνα 1. Δεν έχω μεγάλες προσδοκίες.”

Το να περάσει το Σαββατοκύριακο είναι ακριβώς αυτό που έκανε ο Petrucci καθώς πάλεψε με την ταλαιπωρία για να διεκδικήσει το P9 στον Αγώνα 1.

Αυτό ήρθε μετά από δύο προπονήσεις την Παρασκευή όπου ένιωθε καλά.

Αναφορικά με την Παρασκευή στο Misano, ο Danilo Petrucci πρόσθεσε: «Την Παρασκευή το πρωί, ένιωθα αρκετά καλά και δεν πονούσα πολύ. Στην αρχή της πρώτης συνεδρίας, ήμουν εντάξει.

«Η αίσθηση με τη μοτοσυκλέτα δεν ήταν τόσο καλή όσο η δοκιμή που κάναμε τον Μάιο. Στο τέλος της συνεδρίας, άρχισα να νιώθω λίγο πόνο.

«Στο τέλος της πρώτης συνεδρίας, είχα αρκετά προβλήματα, οπότε αποφασίσαμε να παραλείψουμε το πρώτο μισό του 2ου ΠΠ. Είναι πάντα δύσκολο να φανταστείς τον πόνο που θα νιώσεις, οπότε όταν αισθάνεσαι πόνο στον ώμο, είναι πάντα πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο.

«Παλεύω πολύ με τον ώμο μου. Με ένα κάταγμα, όλα είναι σταθερά, αλλά υπάρχει μια μεγάλη φλεγμονή.

«Όσο περισσότερο το χρησιμοποιείτε, όσο περισσότερο χρησιμοποιείτε τους μύες και τους τένοντες και ούτω καθεξής, τόσο χειροτερεύει η κατάσταση.

«Θα προσπαθήσω να κάνω το Superpole και να δω αν μπορώ να νιώσω καλύτερα αύριο το πρωί και να φτάσω στον Αγώνα 1».

Αλλά καθώς περνούσε το Σάββατο, και οδηγούσε στην Κυριακή, ο Petrucci δεν ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να περάσει όλο το Σαββατοκύριακο.

Ένατος και πάλι στον αγώνα Superpole, ο πρώην αναβάτης του MotoGP έσκαψε εξαιρετικά βαθιά στον αγώνα 2 καθώς ανέβηκε στη σειρά για να διεκδικήσει την έκτη θέση.

Ο Petrucci είπε στο WorldSBK.com: «Είναι απίστευτο. Δεν περίμενα να είμαι εδώ. Νομίζω, μετά από χθες, νόμιζα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν ήξερα πώς το έκανα χθες!

«Σήμερα το πρωί ξύπνησα και δεν ήξερα πώς θα τα κατάφερνα σε δύο αγώνες. Στον αγώνα Superpole, η εκκίνηση δεν ήταν πολύ καλή. Ανησυχούσα μήπως τρακάρω.

«Πολλοί αναβάτες με προσπέρασαν, αλλά ήταν πραγματικά επιθετικοί ο ένας με τον άλλον, έτσι έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλο. Βρέθηκα στην ένατη θέση μετά από μερικούς γύρους και είπα, «α, τέλειο!».

«Στον Αγώνα 2, όταν έφυγα από τα πιτ για πρώτη φορά, φρέναρα στη στροφή 4 και ένιωσα πολύ πόνο. Μπήκα στο αρχικό grid και είπα στην ομάδα μου, «ίσως κάνω μερικούς γύρους και δω». Ένιωσα σαν ένα μαχαίρι στον ώμο μου. Είχα μια πολύ καλή αρχή.

«Τα πρώτα κόρνερ ήταν εντάξει, και μπορούσα να κρατήσω τον ρυθμό, ακόμα κι αν ήταν πραγματικά οδυνηρό. Είδα τον Bassani όχι πολύ μπροστά, οπότε πήγα μαζί του γιατί προσπαθούσαμε να κάνουμε ένα κενό στους αναβάτες πίσω.

«Ήταν σε μπελάδες και μπόρεσα να τον περάσω, αλλά οι τελευταίοι τέσσερις γύροι ήταν ένας εφιάλτης. Άλλαξα γνώμη, αλλά όταν πέρασα τη γραμμή του τερματισμού, ένιωσα ότι κάποιος μου είχε μαχαιρώσει τον δεξιό ώμο. πονούσα.

«Είναι απίστευτο συναίσθημα γιατί ήταν πραγματικά οδυνηρό, αλλά ταυτόχρονα θυμήθηκα ότι μετά το τρακάρισμα που ο γιατρός είπε, «δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να ξαναπάς με το ποδήλατο», και μετά δύο μήνες, τερμάτισα έκτος. Ήταν ένα ανάμεικτο συναίσθημα μεταξύ πόνου και χαράς. κάτι που με κάνει να κλαίω!»

Δες πρώτος όλη την επικαιρότητα της μηχανοκίνησης στο Engine Power