Η αυτοβιογραφία του Marc Marquez «Αν δω έναν τοίχο, τον περνάω»

Μια νέα αυτοβιογραφία του οκτώ φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Marc Marquez εξετάζει το κίνητρό του, την αποφασιστικότητα και την τεχνική οδήγησης και μπορεί να προσφέρει κάποιες ενδείξεις για το μέλλον του στο MotoGP

Η αυτοβιογραφία του Marc Marquez: Το Being Marc Marquez δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα, όταν οι άνθρωποι πίσω από το βιβλίο πρέπει να υπέθεσαν ότι ο έξι φορές βασιλιάς του MotoGP θα είχε επιστρέψει στις νίκες του. Μπήκε στη σεζόν του MotoGP του 2023 πλήρως σε φόρμα, για πρώτη φορά από τον 21ο γύρο του Ισπανικού Γκραν Πρι 2020 , οπότε δεν υπήρχε λόγος να πιστεύουμε ότι δεν θα το έκανε.

Μόνο που η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ακόμη και ο Marc Marquez: , ο οποίος έχτισε την καριέρα του μετατρέποντας τις δύσκολες μοτοσυκλέτες σε νικητές – τη μοτοσυκλέτα Suter Moto2, η οποία αντιμετώπιζε προβλήματα φλυαρίας, σε αντίθεση με την πιο εύκολη στην οδήγηση Kalex, και το RC213V της Honda – δεν μπορεί να κερδίσει πια γιατί το MotoGP είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι τώρα.

Το βιβλίο με υπότιτλο This Is How I Win My Race , κυκλοφορεί σε μια εποχή που η καριέρα του Marc Marquez: είναι και πάλι γεμάτη αμφιβολίες. Όχι σωματική, αυτή τη φορά, αλλά συμβατική, οπότε το ερώτημα δεν είναι πλέον, θα είναι αρκετά κατάλληλος για να κερδίσει ξανά; Θα έχει όμως ένα αρκετά καλό ποδήλατο για να κερδίσει ξανά;

Η αυτοβιογραφία του Marc Marquez: Το να είσαι Marc Márquez είναι αυτοβιογραφικό αλλά δεν έχει τη συνηθισμένη μορφή μιας ιστορίας ζωής. Χωρίζεται σε κεφάλαια, με τίτλο Τεχνολογία, Αφοσίωση, Συγκέντρωση, Εγώ, Φιλία και ούτω καθεξής.

Υπάρχουν μερικές υπέροχες γραμμές…

«Αν δω έναν τοίχο, τον περνάω. Είναι τόσο απλό. Δεν έχει σημασία πόσες κινήσεις χρειάζονται ή πόσο δυνατά χτυπάω το κεφάλι μου: Δεν θα σταματήσω μέχρι να περάσω από τον τοίχο… Αυτή ήταν πάντα η προσέγγισή μου και δεν θα αλλάξει ποτέ».

Παρόλο που γνωρίζει ότι το επόμενο μεγάλο του ατύχημα μπορεί να είναι το τελευταίο του, λόγω των προβλημάτων διπλής όρασης που έχουν απειλήσει την καριέρα του περισσότερο από τα πολλά σπασμένα κόκαλα.

«Ξέρω πολύ καλά ότι το επόμενο τεράστιο δυστύχημα όχι μόνο θα μπορούσε να τελειώσει την καριέρα μου αλλά και να με επηρεάσει για το υπόλοιπο της ζωής μου».

Όπως οι περισσότεροι δρομείς, είναι εθισμένος στην αδρεναλίνη, αλλά έχει μεγαλύτερη συνήθεια από τους περισσότερους.

«Χρειάζομαι τη μέγιστη ποσότητα αδρεναλίνης στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Και πρέπει να είμαι στα όρια».

Για μένα, ο Marc Marquez: ήταν πάντα ο Ayrton Senna του MotoGP : εντελώς αδίστακτος, νίκη με κάθε μέσο, ​​η αφοσίωσή του να ξεπεράσει το όριο σχεδόν πνευματικό.

Αυτό μιλάει ο Senna, παλιότερα…

«Σε μια δεδομένη μέρα, μια δεδομένη περίσταση, νομίζεις ότι έχεις ένα όριο. Και μετά πηγαίνετε για αυτό το όριο και αγγίζετε αυτό το όριο, και σκέφτεστε, “Εντάξει, αυτό είναι το όριο”. Και έτσι αγγίζεις αυτό το όριο, κάτι συμβαίνει και ξαφνικά μπορείς να πας λίγο παραπέρα. Με τη δύναμη του μυαλού σου, την αποφασιστικότητά σου, το ένστικτό σου και την εμπειρία επίσης, μπορείς να πετάξεις πολύ ψηλά».

• F1: Όσα πρέπει να γνωρίζεις για το Grand Prix Βελγίου
• Mpratakos Drag Factory 40 χρόνια ιστορίας
• Ατύχημα με 5 τραυματίες στην ανάβαση Δημητσάνας – Άτυχοι οι 2 οδηγοί του αγώνα

Ο Marc Marquez είναι ο ίδιος, ή τουλάχιστον, ήταν…

Η αυτοβιογραφία του Marc Marquez : «Η ζωή μου ήταν σαν πύραυλος. Μόνο σηκώθηκα, πέταξα, όλο και πιο γρήγορα, ακόμα πιο ψηλά, προς το φως. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι, αλλά νόμιζα ότι ήταν φυσιολογικό.”

Ο Márquez δεν έχει ακόμη πετάξει ψηλότερα από ό,τι πέταξε το 2019 , όταν οδήγησε αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη καμπάνια στην ιστορία: 12 νίκες, έξι δεύτερες θέσεις και ένα DNF (ένα τρακάρισμα, ενώ προηγήθηκε, που προκλήθηκε από τεχνική βλάβη) από 19 αγώνες , σε μια εποχή που οι μοτοσυκλέτες δεν ήταν ποτέ πιο ίσες και τα ελαστικά σπάνια πιο δύσκολα…

Ο Márquez αποκαλεί το 2019, «αυτό το έτος ροής».

Η ροή είναι μια σχεδόν υπερβατική κατάσταση όταν μπορείς αβίαστα να ξεπεράσεις τις κανονικές σου ικανότητες, επειδή οδηγείς με το υποσυνείδητό σου, όχι με το συνειδητό σου, οπότε παρόλο που προχωράς πιο γρήγορα από ποτέ, δεν νιώθεις ότι προσπαθείς πραγματικά.

«Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, όταν είσαι πολύ γρήγορος, η ιππασία δεν είναι μεγάλη προσπάθεια… Το Flow Riding είναι υπέροχο συναίσθημα. Η τελευταία φορά που το κατάφερα ήταν στη Χερέθ το 2020. »

Ο Marc Marquez έκανε όλους τους άλλους να φαίνονται ανόητοι σε αυτόν τον αγώνα, μέχρι που τράκαρε και η μοτοσυκλέτα του τον χτύπησε, πηγαίνοντας την καριέρα του από τα πιο ψηλά στα πιο βαθιά χαμηλά, από τα οποία δεν έχει ακόμη ξεφύγει πλήρως.

Το βιβλίο πραγματεύεται το φρικιαστικό ταξίδι του μέσα από πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις και μερικά από τα ζητήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή. Για παράδειγμα, πώς η αεροδυναμική κάθετης δύναμης έχει μεταμορφώσει εντελώς το MotoGP.

Ο Marc Marquez: κέρδιζε πάντα αγώνες οδηγώντας χαλαρά – αν το πίσω μέρος γλιστράει, δεν τον νοιάζει, αν το μπροστινό, δεν τον νοιάζει. Αλλά αυτός ο τρόπος οδήγησης δεν λειτουργεί όπως παλιά.

«Όσο περισσότερο γλιστρά η μοτοσυκλέτα, τόσο πιο αναποτελεσματική είναι η αεροδυναμική», επιβεβαιώνει.

«Γέρνω τη μοτοσυκλέτα πολύ περισσότερο από σχεδόν οποιονδήποτε άλλο αναβάτη στο grid: οι 60 μοίρες είναι φυσιολογικές για μένα. Με κάποιες αεροδυναμικές ρυθμίσεις δεν μπορούσα να διαχειριστώ περισσότερες από 56 μοίρες. Απλώς δεν μπορούσα να πιέσω το ποδήλατο κάτω».

Και πώς το downforce aero κάνει τις προσπεράσεις και τις μάχες με άλλους αναβάτες όλο και πιο δύσκολο.

«Οι μοτοσυκλέτες χάνουν την πίεση επαφής [οι μηχανικοί αποκαλούν τώρα αυτό το air-stop] στο slipstream, έτσι ώστε η μοτοσυκλέτα του αναβάτη πίσω να φρενάρει χειρότερα από τον τύπο που ακολουθεί. Στη φάση της επιτάχυνσης, είχατε λιγότερα τροχοφόρα από τον τύπο που κυνηγάτε. Με aero; Το ακριβώς αντίθετο! Τα φτερά κρατούν χειρότερα το μπροστινό μέρος στο slipstream και ο αναβάτης δεν μπορεί να ανέβει το γκάζι τόσο γρήγορα. Τίποτα από αυτά δεν είναι καλό για δράση…

«Αλλά πρέπει να προσαρμοστώ στις ιδιοσυγκρασίες [downforce aero], παρόλο που δεν είμαι οπαδός».

Στην πραγματικότητα, ο Marc Marquez: λέει ότι οι αγώνες της Honda δεν ξεκίνησαν όταν η Ducati ξεκίνησε την αεροναυπηγική επανάσταση πριν από μερικά χρόνια. Λέει ότι ξεκίνησαν το 2016 , όταν το MotoGP άλλαξε από ελαστικά Bridgestone σε Michelin και από προσαρμοσμένο εργοστασιακό λογισμικό ελέγχου αναβάτη σε ένα σύστημα προδιαγραφών Magneti Marelli, βασισμένο στο σύστημα που είχε αναπτύξει η ιταλική εταιρεία ηλεκτρονικών με την Ducati.

Η αυτοβιογραφία του Marc Marquez:  «Οι τεχνικές δυσκολίες άρχισαν να εμφανίζονται μετά την τρίτη μας σεζόν μαζί», λέει ο 30χρονος, ο οποίος αγωνίστηκε για τη νέα του σεζόν στο MotoGP με τη Honda το 2013 .

Ο Márquez έκανε πάντα τη διαφορά με τη μαεστρία του στο μπροστινό ελαστικό. Αποκαλεί το εκπληκτικά καλό μπροστινό slick της Bridgestone «αγαπημένο μου», αν και κατά κάποιο τρόπο το λιγότερο αποτελεσματικό μπροστινό slick της Michelin αύξησε το πλεονέκτημά του, επειδή μπορούσε να χειριστεί το μπροστινό ελαστικό να γλιστρά συνεχώς ενώ οι αντίπαλοί του δεν μπορούσαν.

Τα ηλεκτρονικά – traction control και ούτω καθεξής – είναι ένα διαφορετικό θέμα. Η Honda έχει υποφέρει σε αυτόν τον τομέα από το 2016 και φαίνεται να έχει ακόμη μεγαλύτερους αγώνες με το λογισμικό προδιαγραφών τώρα από ό,τι τις τελευταίες σεζόν. Δείτε το τεράστιο highside του Marc Marquez στο Sachsenring τον περασμένο μήνα, την πέμπτη πτώση του το Σαββατοκύριακο και πιθανώς το τρακάρισμα που τον έκανε να πιστεύει ότι χρειάζεται μια διαφορετική μοτοσικλέτα.

Ο Márquez συζητά επίσης τις προφανείς δυσκολίες της Honda στο να συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά εργοστάσια – Ducati, Aprilia και KTM .

«Η ευρωπαϊκή προσέγγιση είναι «πρόβλημα – λύση». Η ιαπωνική προσέγγιση είναι λίγο μεγαλύτερη: «πρόβλημα, ανάλυση, συζήτηση, λύση».

«Η Honda πρέπει να μου δώσει μια μοτοσυκλέτα που να κάνει δυνατή τη νίκη. Η λάμψη της εμβληματικής ομάδας Repsol Honda έχει μειωθεί για μένα τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι ακόμα εκεί».

Το είπε πριν από την έναρξη της σεζόν, όταν συντάχθηκε το βιβλίο. Η αντίδρασή του μετά τα πρόσφατα ατυχήματα στο Sachsenring και στο Mugello υποδηλώνει ότι η στιλπνότητα έχει ξεθωριάσει ακόμη περισσότερο.

Ο άνθρωπος πίσω από το Being Marc Márquez είναι ο νέος μάνατζέρ του, ο Jaime Martinez, ο οποίος εργαζόταν στη Red Bull . Είναι μια παραγωγή της Red Bull, όπως ακριβώς και η σειρά ντοκιμαντέρ All In . Αυτός είναι ο σύγχρονος τρόπος – υπάρχει πάντα ένας εμπορικός δεσμός μεταξύ των ανθρώπων του αθλητισμού και της παρουσίας τους στα μέσα ενημέρωσης.

Σας ευχαριστούμε που αφιερώσατε χρόνο για να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Πιθανόν να σας ενδιαφέρουν και τα παρακάτω θέματα:

• Μεγάλη πρόταση βόμβα από το εξωτερικό για το Motor Festival
• Ο Κοντιζάς Μιχάλης μας δείχνει την Μύκονο αλλιώς…
• O Rovanperä έγινε ο νεότερος νικητής ράλι του WRC