4. Mercedes G Wagon AMG – 125.000 δολάρια ΗΠΑ

Με τα τακούνια για τον λαμπερό διεθνή DJ, Thomas Gross, έναν εκατομμυριούχο που γνώρισε η Hilton στο Φεστιβάλ των Καννών το 2015, της χάρισε μια Mercedes-Benz αξίας 125.000 δολαρίων πριν χωρίσουν τους δρόμους τους την επόμενη χρονιά.

«Θα περάσουμε όμορφες, ρομαντικές διακοπές. Λατρεύω τα Χριστούγεννα και τα ανυπομονώ. Ανυπομονώ», είπε ο μεγιστάνας των αρωμάτων τότε στα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, επιβεβαιώνοντας ότι έβγαινε με τον επιχειρηματία με έδρα την Ελβετία.

Με κινητήρα V12 twin-turbo 6,0 λίτρων, το ασυναγώνιστο all-rounder επιταχύνει στα 100 km/h ( 0-62 mph ) σε 4,8 δευτερόλεπτα και έχει τελική ταχύτητα 210 km/h (130 mph).

5. Bentley Continental GT Cabriolet – 250.000 δολάρια ΗΠΑ

Η Hilton έχει ξεκάθαρα μια συγγένεια με τα εντυπωσιακά κάμπριο και συχνά την εντοπίζουν να περιστρέφει το κομψό μπλε Bentley της στους δρόμους του Beverly Hills. Σύμφωνα με βρετανικά μέσα ενημέρωσης, το 2007, ένα από τα αγαπημένα της αυτοκίνητα κατασχέθηκε αφού η πολυεκατομμυριούχος συνελήφθη να οδηγεί με αναστολή. Έξι χρόνια αργότερα, ο κοινωνικός συνελήφθη από έναν αστυνομικό επειδή οδηγούσε με 68 χλμ/ώρα (42 μίλια/ώρα) σε ζώνη 40 χλμ/ώρα (25 μίλια/ώρα) στο ίδιο αυτοκίνητο και του δόθηκε ένα εισιτήριο κυκλοφορίας.

Το Continental GT Cabriolet, που τροφοδοτείται από έναν διπλό υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα W12 6,0 λίτρων, επιταχύνει τα 0-100 χλμ./ώρα ( 0-62 μίλια/ώρα ) σε 4,0 δευτερόλεπτα και έχει τελική ταχύτητα 335 χλμ./ώρα (208 μίλια/ώρα).

Η Πάρις Χίλτον επέλεξε την Barbie-ροζ Bentley Continental GT τελικά για να έχει την άνεση και την ασφάλεια που χρειάζεται με το μωρό της.

Πάρις Χίλτον: Με κακοποίησαν ως έφηβη. Κανένα παιδί δεν πρέπει να υποφέρει όπως εγώ

Πάρις Χίλτον Βιασμός:Με τον ερχομό της κόρης της, η Αμερικανίδα κληρονόμος Πάρις Χίλτον «μετατρέπει τον πόνο σε σκοπό» και υποστηρίζει μια αλλαγή νόμου για την κακοποίηση παιδιών στο DC

Φέτος, μπήκα στον πιο σημαντικό ρόλο μου ως μητέρα στον όμορφο γιο μου, τον Φοίνιξ, και τώρα μια όμορφη κόρη, το Λονδίνο. Καθώς ονειρεύομαι τη μαγεία της παιδικής ηλικίας και το ποιοι θα γίνουν, θυμάμαι συνεχώς την παιδική ηλικία που μου έκλεψαν . Δεν θέλω ποτέ να περάσουν αυτά που έκανα εγώ, ούτε κάποιο παιδί.

Πάρις Χίλτον: Στα 16 μου, στη μέση της νύχτας, δύο άντρες μπήκαν βίαια στην κρεβατοκάμαρά μου και με ρώτησαν αν «ήθελα να πάω τον εύκολο ή τον δύσκολο δρόμο». Σκέφτηκα σε εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου ότι έπαιρνα τις τελευταίες μου ανάσες. Νόμιζα ότι θα πεθάνω.

Ούρλιαξα για βοήθεια, αλλά καθώς με έσυραν μακριά, είδα τη μητέρα και τον πατέρα μου να στέκονται στην εξώπορτα, κλαίγοντας: Είχαν κανονίσει όλη τη δοκιμασία υπό την υπόσχεση ότι η «σκληρή αγάπη» θα με έβαζε σε καλύτερο δρόμο.

Σε εκείνη την ηλικία, ήμουν ένας λεγόμενος «προβληματικός έφηβος» και διαφημιζόμουν ως πρόβλημα προς επίλυση. Με πήραν παρά τη θέλησή μου μεταφορείς, με έβαλαν σε ένα αεροπλάνο με χειροπέδες και με πέταξαν σε ιδρύματα στην Καλιφόρνια, το Αϊντάχο, τη Μοντάνα και τη Γιούτα .

Αυτή ήταν μόνο η αρχή του εφιάλτη. Κανείς από εμάς δεν ήξερε για τη φρίκη που θα συνέβαινε τα επόμενα δύο χρόνια καθώς κακοποιήθηκα σωματικά, συναισθηματικά και σεξουαλικά – μακριά από οποιονδήποτε ήξερα και αγαπούσα.

Με χτύπησε το προσωπικό στο πρόσωπο, με ανάγκασαν να πάρω φάρμακα χωρίς διάγνωση, με στέρησαν τον ύπνο, με κατασκόπευαν στο ντους, με έβαλαν στην απομόνωση και με φώναζαν συνεχώς.

Στο Provo Canyon School στη Γιούτα, με πήγαν σε ένα δωμάτιο πολλές φορές στη μέση της νύχτας, με έβαλαν να ξαπλώσω σε ένα τραπέζι και μου είπαν να παραμείνω σιωπηλή καθώς μέλη του προσωπικού με παραβίαζαν με το πρόσχημα της ιατρικής εξέτασης.

Πάρις Χίλτον:  Δεν μπορούσα να αναφέρω αυτό που βίωνα, και για πάνω από δύο δεκαετίες, εμφιάλωνα τα συναισθήματά μου. Αλλά τώρα, μετατρέπω αυτόν τον πόνο σε σκοπό.

Στόχος μου είναι μέχρι τη στιγμή που ο Φοίνιξ και το Λονδίνο είναι έφηβοι, κανένα παιδί να μην κακοποιείται στο όνομα της «θεραπείας» παγκοσμίως και να υπάρχουν περισσότερες επιλογές που βασίζονται στην κοινότητα για υποστήριξη και εξυπηρέτηση των οικογενειών. Η έρευνα δείχνει ότι είναι η πιο αποτελεσματική επιλογή.

Αλλά δεν θα είναι εύκολο.

Στις ΗΠΑ, περίπου 200.000 από τους πιο ευάλωτους νέους της χώρας αποστέλλονται σε προγράμματα φιλοξενίας νέων κάθε χρόνο από κρατικά συστήματα παιδικής μέριμνας και δικαιοσύνης ανηλίκων, παρόχους ψυχικής υγείας, γραφεία επανεγκατάστασης προσφύγων, σχολικές περιφέρειες και γονείς.

Αυτές οι εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν κατασκηνώσεις, προγράμματα για την άγρια ​​φύση, θεραπευτικά οικοτροφεία, οικιακές εγκαταστάσεις θεραπείας και ομαδικά σπίτια.

Τα προγράμματα λαμβάνουν περίπου 23 δισεκατομμύρια δολάρια από δημόσιους πόρους ετησίως για υποτίθεται ότι «θεραπεύουν» τις συμπεριφορικές και ψυχολογικές ανάγκες ευάλωτων νέων. Αλλά υπάρχουν σταθερές αναφορές για νέους που βιώνουν σωματική, συναισθηματική και σεξουαλική κακοποίηση .

Αυτές οι ανησυχητικές αναφορές περιλαμβάνουν παρατεταμένη απομόνωση, φυσικούς, χημικούς και μηχανικούς περιορισμούς, στέρηση τροφής και ύπνου, έλλειψη πρόσβασης στην τουαλέτα, «θεραπεία επίθεσης», καταναγκαστική εργασία, ιατρική παραμέληση και άρνηση δωρεάν και δημόσιας εκπαίδευσης.

Δημόσια αρχεία και αναφορές ειδήσεων έχουν τεκμηριώσει περισσότερους από 350 θανάτους παιδιών που μπορούν να προληφθούν σε αυτά τα προγράμματα.

Πάρις Χίλτον:  Αυτές οι αναφορές αντικατοπτρίζουν αυτό που έζησα πριν από δύο δεκαετίες. Πώς δεν έχουμε κάνει πρόοδο παρά τις προόδους και την κατανόησή μας για την ψυχική υγεία;

Επισκέφθηκα την Ουάσιγκτον τον Απρίλιο για να εισαγάγω τον ομοσπονδιακό, δικομματικό Νόμο Stop Institutional Child Abuse Act. Το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει ομοσπονδιακά πρότυπα συλλογής δεδομένων και αναφοράς για τον κλάδο των «προβληματικών εφήβων» και θα παρέχει στις πολιτείες βέλτιστες πρακτικές για την πρόληψη της κατάχρησης.

Σημειώνεται πρόοδος σε ομοσπονδιακό επίπεδο και στόχος μου είναι να εγκρίνω αυτό το νομοσχέδιο φέτος. Εάν θέλετε να ακουστεί η φωνή σας και να με υποστηρίξετε, στείλτε μήνυμα GOSICAA στο 50409 .

Αυτά τα ζητήματα έχουν παγκόσμιο αντίκτυπο και δεν περιορίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Universal Health Services, η οποία τώρα διευθύνει το Provo Canyon School, διαθέτει επίσης το Cygnet, το οποίο διαθέτει περισσότερες από 100 εγκαταστάσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κάποιοι αναγκάστηκαν να κλείσουν λόγω κακοποίησης, όπως το Whorlton Hall, η κομητεία Durham, όπου το προσωπικό μαγνητοσκοπήθηκε κρυφά να καυχιέται ότι βλάπτει σκόπιμα ασθενείς και το Yew Trees στο Essex, όπου οι γυναίκες ασθενείς κλωτσώνονταν, χαστουκίζονταν και έσπρωχναν το προσωπικό .

Τα ευάλωτα παιδιά σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετωπίζουν προκλήσεις που σχετίζονται με την ακατάλληλη χρήση του περιορισμού και της απομόνωσης. Στη φετινή Έκθεση ICARS (Διεθνής Συνασπισμός κατά του περιορισμού και της απομόνωσης): Περιορισμός και απομόνωση στα σχολεία της Αγγλίας , τα δεδομένα δείχνουν ότι παιδιά ηλικίας τριών ετών υποβλήθηκαν σε αυτές τις πρακτικές.

Στην Αγγλία, το 16,6 τοις εκατό των παιδιών έχουν Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες και Αναπηρίες. Η έρευνα ICARS επικεντρώθηκε σε 560 παιδιά, εκ των οποίων το 93 τοις εκατό είχαν διάγνωση.

Πάρις Χίλτον:  Διαπίστωσε ότι το 87 τοις εκατό αυτών των παιδιών είχαν βιώσει περιορισμό ή/και απομόνωση μέχρι την ηλικία των δέκα ετών. Περίπου το 81 τοις εκατό αυτών των παιδιών είχαν διάγνωση αυτισμού. Εκείνες τις στιγμές, μερικά παιδιά ανέφεραν ότι δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν ενώ ήταν συγκρατημένα. Όπως οι γονείς μου, το 76 τοις εκατό των ερωτηθέντων δεν γνώριζαν ότι τα παιδιά τους θα μπορούσαν να υποβληθούν σε αυτές τις πρακτικές, το 90 τοις εκατό είχε υποστεί ψυχολογική βλάβη.

Ασχολούμαι ενεργά με την υπεράσπιση της αλλαγής εντός του νομοθετικού πλαισίου της Αγγλίας για τη διασφάλιση της προστασίας των παιδιών από αυτές τις επιβλαβείς πρακτικές. Συμμετέχω σε συζητήσεις μαζί με τα ενδιαφερόμενα μέρη με το Υπουργείο Παιδείας στην Αγγλία σχετικά με πιθανές αλλαγές στην καθοδήγηση «Χρήση εύλογης δύναμης». Ο στόχος μου είναι να θεσπίσω εκτεταμένη νομοθεσία που προωθεί τη λογοδοσία και προστατεύει αποτελεσματικά τα παιδιά, αποτρέποντάς τα από το να υποστούν τη δια βίου βλάβη που υπέστησαν επιζώντες όπως εγώ.

Μέχρι να μοιραστώ δημόσια την ιστορία μου πριν από τρία χρόνια, φοβόμουν να κοιμηθώ. Μακάρι να μπορούσα να είχα γυρίσει τα όνειρά μου και να σου δείξω πώς είναι. Είναι τρομακτικά και είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι σε μια πορεία προς τη θεραπεία, ώστε να μην χρειάζεται να τα ξαναζω κάθε βράδυ.

Αυτή η ιστορία δεν ήταν ποτέ μέρος της επωνυμίας μου . Αλλά το να το πω και να κάνω τους νομοθέτες να ακούσουν και να ενεργήσουν, είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα κάνω ποτέ.

Σας ευχαριστούμε που αφιερώσατε χρόνο για να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Πιθανόν να σας ενδιαφέρουν και τα παρακάτω θέματα:

• Abu Dhabi GP: Διάσημοι και εκατομμύρια, ο Jason Statham έδωσε 120.000.000 $ σε αυτόν τον οδηγό της F1
• Formula 1 2024: Γραμμή εκκίνησης και το ημερολόγιο της F1 2024
• Aneta Mlcakova και τα βραβεία MotoGP μπήκαν σε δεύτερη μοίρα
• Μακελειό στο 21ο Motor Festival!!! (Απολογισμός)