Η Yamaha αρχίζει να βλέπει το φως στο τέλος του τούνελ

Από το 2017, τα πρώτα σύννεφα έχουν συγκεντρωθεί πάνω από την Iwata. Αν μέχρι το 2021, η Yamaha κατάφερε να παραμείνει στην πρώτη γραμμή και μάλιστα να κερδίσει έναν παγκόσμιο τίτλο χάρη στον Fabio Quartararo , η κάθοδος στην κόλαση ξεκίνησε το 2022 και έφτασε στο χαμηλότερο σημείο της τις δύο τελευταίες σεζόν. Με μόνο δύο μοτοσυκλέτες στο grid το 2024, οι μπλε και μαύρες μηχανές σπάνια βαρύνουν τους αγώνες φέτος, ακόμα κι αν η κατάσταση παραμένει πιο θετική από ό,τι με τους άλλους εκπροσώπους της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, τη Honda.

Κατά τον απολογισμό, στον επίσημο ιστότοπο του MotoGP , ο Massimo Meregalli ήθελε να χαιρετήσει τους στρατιώτες του, οι οποίοι δεν ξέφυγαν από την κλίμακα της αποστολής για να επιστρέψουν στην κορυφή. Αν η αγωνιστική περίοδος ήταν ήδη η μεγαλύτερη στην ιστορία, συνοδεύτηκε από έναν τεράστιο αριθμό ημερών δοκιμών, η Yamaha και η Honda είχαν το δικαίωμα σε μια πολύ πιο εκτεταμένη δοκιμαστική πορεία από τους αντιπάλους τους, χάρη στο σύστημα των παραχωρήσεων. Και όλη αυτή η δουλειά φαίνεται να έχει αρχίσει να αποδίδει.

«Φυσικά, ήταν η μεγαλύτερη σεζόν στην ιστορία, αλλά είμαι πολύ ικανοποιημένος με τις προσπάθειες που έγιναν από όλους κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Δεν τα παρατήσαμε ποτέ. Μετά το Áragón, αρχίσαμε να βλέπουμε αποτελέσματα μετά από τόση σκληρή δουλειά. Είναι ικανοποιητικό γιατί όταν δουλεύεις σκληρά και δεν βλέπεις κανένα αποτέλεσμα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολο να τα διαχειριστείς. Αλλά στο τέλος της σεζόν αρχίσαμε να βλέπουμε πρόοδο που παρέμεινε στο τέλος της χρονιάς. Όσον αφορά την αεροδυναμική, οι μηχανικοί δούλεψαν πολύ σκληρά και οι οδηγοί άρχισαν να καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν όλα, ειδικά όταν τους βάλαμε να τρέξουν ξανά με τις παλιές προδιαγραφές, κατάλαβαν πραγματικά το όφελος που έφεραν οι εξελίξεις. »

Η αεροδυναμική δεν είναι το μόνο σημείο στο οποίο δούλεψε η Yamaha το 2024, αφού ολόκληρη η αρχιτεκτονική του κινητήρα του YZR-M1 αρχίζει να μεταμορφώνεται, από τετρακύλινδρο σε σειρά, σε V4, που καταξιώνεται από την υπόλοιπη διμοιρία. Μια επανάσταση για τον Ιάπωνα κατασκευαστή, ο οποίος ωστόσο δεν μπορούσε να δει την πίστα Grand Prix το 2025 αλλά ίσως μάλλον το 2026.

Ο Meregalli επέστρεψε επίσης στη δουλειά των δύο οδηγών του, του Fabio Quartararo και του Álex Rins. Εάν ο Γάλλος κρατάει περισσότερα από τέσσερα χρόνια, ο Ισπανός έχει να αντιμετωπίσει πολλούς τραυματισμούς και ο Ιταλός διευθυντής της ομάδας πιστεύει ότι θα μπορέσει να εκφράσει πλήρως τις δυνατότητές του το 2025, μαζί με άλλους τρεις οδηγούς, από το Pramac. ομάδα (παγκόσμια πρωταθλήτρια αναβάτη με τον Jorge Martín) εντάσσεται στην ιαπωνική φυλή, μετά από μια μακρά σχέση με την Ducati.

«Ο Fabio είναι ένας από τους ανθρώπους που δούλεψαν περισσότερο και προσπάθησε επίσης να προσαρμοστεί, αλλάζοντας τον τρόπο που οδηγεί, κάτι που δεν είναι εύκολο. Όταν έφτασε ο Álex δεν ήταν 100%, μετά υπέστη ένα άλλο τρακάρισμα στο Assen, όπου έσπασε τον καρπό του. Για μένα δεν ήταν ποτέ στις συνθήκες που του επέτρεπαν να επιτεθεί 100%. Πάντα όμως προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο δυνατό. Στους τελευταίους αγώνες άρχισε να πλησιάζει και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Ξέρουμε τι είναι ικανό, αλλά το να είσαι μόνος απέναντι σε άλλες μάρκες που έχουν πολλές μοτοσυκλέτες στην πίστα είναι ένα μειονέκτημα. Όταν η Álex είναι σε φόρμα, μας δίνει τουλάχιστον δύο οδηγούς με τους οποίους μπορούμε να συλλέξουμε πληροφορίες. Όταν θα έχουμε τέσσερις οδηγούς το επόμενο έτος, θα μας δώσει ήδη πολλές πρόσθετες πληροφορίες και θα επωφεληθούμε από αυτό. »

Δες  όλη την επικαιρότητα της μηχανοκίνησης στο Engine Power