Ο γύρος του Θανάτου και ο Σπύρος Βερούτης μας συγκλονίζουν

Motorsport News: Ο Σπύρος Βερούτης και ο γύρος του Θανάτου μας ταξιδεύουν, από το παρελθόν στο μέλλον, μένα τόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο που νομίζεις πως  τηλεμεταφέρθηκες σε ένα θρυλικό παραμύθι, έναν μύθο της σύγχρονης ιστορίας…

Το πιο ιστορικό ακροβατικό πόσες χιλιάδες αναμνήσεις κρύβονται πίσω από τον γύρο του Θανάτου! Πόσες γενιές μεγάλωσαν με αυτό το θέαμα;

Ο γύρος του Θανάτου, όπως είπες το πιο ιστορικό ακροβατικό συγκρότημα Βερούτης!! Όντως κρύβονται πάρα πολλά συναισθήματα, χαράς, ενθουσιασμού, συγκίνησης, λύπης όλα μαζί και έντονα!!  Τόσα συναισθήματα ανάμικτα  από τον κόσμο που παρακολούθησαν και παρακολουθούν μέχρι και σήμερα τον γύρο του θανάτου και τα δικά μας που αποτελούμε τα θεμέλια την ύπαρξη του Γύρου του Θανάτου. Με ρωτάς πόσες γενιές μεγάλωσαν με το θέαμα αυτό;  είναι πάρα πολλές, άμα σκεφτείς ότι αυτή τη στιγμή εγώ που είμαι 40 χρονών με πιάνουν άνθρωποι ηλικίας 90 -95 ετών και μου λένε εγώ το γύρο του θανάτου το είχα δει όταν ήμουν 10 χρονών παιδί οπότε καταλαβαίνεις ότι οι γενιές είναι αμέτρητες.

Στο Motor Festival όταν μπαίνω στον Γύρο του Θανάτου πλημμυρίζω από συναισθήματα ένα ρίγος με κυριεύει… Πόσα συναισθήματα κρύβονται για τον Σπύρο Βερούτη σε αυτό το βαρέλι;

Για το Σπύρο το βερούτη τα συναισθήματα που κρύβονται για το γύρο του θανάτου για το βαρέλι είναι πάρα πολλά δεν έχω λόγια να τα περιγράψω διότι είναι η αγάπη μου είναι άπειρη και αστείρευτη για το Γύρο του Θανάτου! Οπότε καταλαβαίνεις έχω περάσει πάρα πολλά στο γύρο του θανάτου είτε χαρές είτε λύπες είτε στεναχώριες οπότε τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα και πολύ δυνατά, προσωπικές στιγμές οικογενειακές, επαγγελματικές, ακόμη και στιγμές απόδρασης τα πάντα στην ζωή μου είναι συνδεδεμένα με τον Γύρο του Θανάτου.

Ο Σπύρος  Βερούτης πόσες γενιές πέρασαν από τον Γύρο του Θανάτου, πως ξεκίνησε και πως κατέληξε σε σένα;

Ο γύρος του θανάτου Βερούτης έχει τρεις γενιές η τρίτη είμαι εγώ ας ξεκινήσουμε από την πρώτη γενιά που ήταν ο παππούς μου ο Βερούτης Σπύρος και ο θείος μου ο Λεωνίδας Βερούτης ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν το γύρο του θανάτου στην Ελλάδα μαζί τους σαν ακροβάτης δούλευε και ο πατέρας μου ο Γιώργος Βερούτης λόγω της ηλικίας του θείου μου. Ένα τραγικό ατύχημα στον θείο μου Λεωβνίδα Βερούτη  τον έκανε να σταματήσει, πραγματικά ήταν πολύ σοβαρό διότι το τιμόνι καρφώθηκε στους πνεύμονες του θείου μου και ο θείος μου αποφάσισε στη δεκαετία του 90 να παραχωρήσει το γύρο του θανάτου στον ανιψιό του τον Βερούτη Γιώργo τον πατέρα μου. Αρα ως δεύτερη γενιά  ο πατέρας μου συνέχισε τον Γυρο του Θανάτου και το επάγγελμα αυτό. Για πάρα πολλά χρόνια μαζί του μεγαλώσαμε εγώ ο Σπύρος ο Βερούτης και ο αδερφός μου ο Θωμάς Βερούτης και σιγά σιγά ο πατέρας μας μας εκπαίδευε να γίνουμε οι συνεχιστές του. Ξεκινήσαμε να κάνουμε τον γύρο του θανάτου απο πολύ μικρά παιδιά, να μαθαίνουμε να κάνουμε τα νούμερα ακροβατικών επιδείξεων. Ο αδερφός μου ο Θωμάς στο μέλλον μιας και ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία λόγο οικογένειας και υποχρεώσεων αποφάσισε να σταματήσει από το επάγγελμα του γύρου του θανάτου για να κάνει κάτι πιο σταθερό στη ζωή του. Τον Γυρο του Θανάτου τον συνέχισα εγώ μαζί με τον πατέρα μου ώς το 2015 που τότε και ο πατέρας μου λόγω ηλικίας αποφάσισε να σταματήσει το γύρο του θανάτου. Έτσι κατέληξε σε μένα που είμαι η τρίτη γενιά και δεν θα πω η τελευταία γιατί ακόμα δεν γνωρίζω αν κάποια από τα αγ;oρια μου δεν θα θελήσουν να το συνεχίσουν. Ο γύρoς του Θανάτου κρύβει μέσα του μια απίστευτη αόρατη δύναμη ενέργεια  που το κρατάει ζωντανό… Η ιστορία έχει αποδείξει πως θα θέλει να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή στο παιχνίδι με τον Θάνατο!!!

Είναι ζωή σου είναι σαν ένα ήρωα που πρωταγωνιστεί σε ένα παραμύθι σε μια ταινία; Πόσα κρύβει τελικά το σενάριο και αυτη η ιστορία;

Παραμύθι δεν ξέρω αν είναι η ζωή μου αλλά σίγουρα για μένα είναι κάτι ξεχωριστό όλο αυτό που ζω. Όντως στη δουλειά που κάνω και με τον ενθουσιασμό του κόσμου και τα χειροκροτήματα σίγουρα νιώθω ένα δέος και έναν ενθουσιασμό γιατί βλέπω το θαυμασμό του κόσμου οπότε και εγώ κατά κάποιο τρόπο είμαι ο ήρωας τους και σίγουρα αυτό Με κάνει να παίρνω δυνάμεις και να συνεχίσω την δουλειά που κάνω και αυτή οι θεατές μου για μένα είναι οι δικοί μου ήρωες.

Περιέγραψε μας τι βλέπει κάποιος όταν μπαίνει στο γύρο του θανάτου;

Το να περιγράψω εγώ το ότι βλέπει κάποιος όταν μπαίνεις στο γύρο του θανάτου είναι λίγο δύσκολο. Αυτό πρέπει αυτοπροσώπως να τους ρωτήσεις εσύ κάθε θεατή που μπαίνει στο βαρέλι. Σίγουρα βλέπουν ένα θέαμα ιστορικό,  μοναδικό αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα! Αρχικά ανοίγει το show με απλά μηχανάκια ubr μετά βλέπουν ακροβατικές επιδείξεις από μένα από τον Σπύρο Βερούτη έπειτα βλέπουν δυάδα με δύο ακροβάτες και δύο μοτοσικλέτες και στο φινάλε βλέπουν το μοναδικό κατόρθωμα σε ολόκληρο τον κόσμο, τον γύρο του θανάτου με αγωνιστικό αυτοκίνητο φόρμουλα ένα τεράστιο αγωνιστικό αυτοκίνητο formula παρέλαση και αυτό μπροστά από τα μάτια τους. Εγώ αυτό μπορώ να σας πω ότι βλέπουν στον γύρο του Θανάτου το τι νιώθουν αυτό είναι και για μένα μία ερώτηση.

Ποιο από όσα παραπάνω ανέφερες είναι το πιο επικίνδυνο ακροβατικό και γιατί;

Όπως είπα το γύρο του θανάτου εγώ κάνω τα νούμερα και από όλα αυτά που προανέφερα όλα βασικά έχουν τις δικές τις δυσκολίες και την επικινδυνότητά τους όλα τα νούμερα όμως το πιο δύσκολο από όλα είναι το λεγόμενο σάλτο μορτάλε το πήδημα του θανάτου όπου απέσπασε  αποχωρίζεσαι τελείως τη μοτοσικλέτα έχοντας το ένα  πόδι στο μαρσπιέ της μοτοσυκλέτας να κρατάει μία ολόκληρη μηχανή ασκώντας τεράστια πίεση και όλο το υπόλοιπο κορμί να είναι στον αέρα στο απόλυτο κενό να παλεύεις με την ισορροπία και την περιστροφή της μοτοσυκλέτας με δυνάμεις που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να τις αντιληφθεί αν δεν το νιώσει δεν το ζήσει. Ο γύρος του Θανάτου δεν συγχωρεί λάθη, μια μικρή λάθος κίνηση και οδηγείσαι σίγουρα σε μια μεγάλη πτώση που το πιο πιθανό να είναι θανατηφόρα.

Τελικά ο γύρος του θανάτου είναι θέμα ταλέντου ή θέμα προπόνησης επιμονής και έλλειψης φόβου;

Για μένα ο γύρος του θανάτου είναι θέμα αγάπης. Να το διευκρινίσω αν δεν είχα αγάπη δεν θα μπορούσα να το κάνω όχι εγώ και όλοι οι ακροβάτες που έχουν περάσει από τον γύρο του θανάτου για να κάνεις κάτι πρέπει να το αγαπάς και να το θέλεις ταλέντο δεν θα το έλεγα ότι χρειάζεται, αφοσίωση, αφοσίωση, αφοσίωση και θέληση!!! Οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει ο φόβος γιατί αν δεν υπάρχει ο φόβος δεν υπάρχει και ο έλεγχος και πάνω από όλα ο προπονητής, ο δάσκαλος πρέπει να διδάξει σωστά τους νέους ακροβάτες, εάν τηρηθούν τα λεγόμενα του δασκάλου θα υπάρχει και πορεία και εξέλιξη και τέλος ασφάλεια το πιο σημαντικό. Τώρα ο δάσκαλος είμαι εγώ και με τη δική μου καθοδήγηση μπορεί κάποιος να ανέβει και να κάνει το γύρο του θανάτου αρκεί να έχει τις βασικές προϋποθέσεις και κριτήρια που έχω αναφέρει, αγάπη, θέληση, αφοσίωση και φόβο, σεβασμό.

Υπάρχει κάποιο ακροβατικό στο γύρο του θανάτου που πλέον σταμάτησε να γίνεται λόγο επικινδυνότητας;

Δεν υπάρχει κάποιο ακροβατικό στο γύρο του θανάτου που σταμάτησε λόγω επικινδυνότητας κι τρεις γενιές τηρούν ακριβώς τα ίδια νούμερα ακροβατικών επιδείξεων ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω… Η ιστορία και το πρόγραμμα της επαναλαμβάνεται σαν μια παλιά βιντεοκασέτα με ακριβώς ίδιες παραστάσεις με άλλους πρωταγωνιστές! Ο γύρος του θανάτου έχει ταυτότητα προσωπικότητα και συγκεκριμένο ρόλο, δεν μπορείς να το αλλάξεις παίζεις με τους δικούς του κανόνες.

Έχεις χτυπήσει ποτέ στον γύρο του θανάτου; Ερώτηση που σίγουρα υποψιάζομαι  την απάντηση, αλλά εννοώ να έγινε κάτι τόσο απρόβλεπτο που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό σου ότι μπορεί να συμβεί.

Μόλις δυο φορές έχω χτυπήσει στον γύρο του θανάτου μέχρι και σήμερα, δόξα το Θεό ύστερα από χιλιάδες παραστάσεις και δεκάδες χρόνια μόνο δύο φορές, είχα πτώση. Στο γύρο του θανάτου αυτό που περιμένεις είναι το απρόβλεπτο σίγουρα αυτό που περιμένεις δεν έρχονται και αυτά που δεν περιμένεις έρχονται μου έχει τύχει εν ώρα παράστασης να μου σκάσει λάστιχο αλλά δόξα τω θεώ λόγω της πείρας μου πάντα μπορούσα και το κατέβαζα όχι κάτι σοβαρό δεν μου έχει συμβεί χωρίς να το περιμένω τώρα όταν μάθαινα και εγώ σαν άπειρος να είχα μικρό πτώσεις είχα τραυματισμούς αλλά μέχρι εκεί ποτέ δεν με έχει πουλήσει η νόρτον η μηχανή μου γιατί όπως την αγαπάω με αγαπάει κι αυτή στην ουσία η πρώτη γυναίκα μου  είναι μηχανή μου .

Τελικά ο Σπύρος Βερούτης πόσο σκληρός είναι;

Καλή ερώτηση σου το πόσο σκληρός είμαι σαν Σπύρος Βερούτης είμαι σκληρός κακά τα ψέματα γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς η δουλειά που έμαθα να κάνω από μικρό παιδί ήτανε για ένα παιδάκι πάρα πολύ δύσκολο λόγω της επιβίωσης έτυχε να κοιμηθώ έξω σε κρύο μόνος μου να είμαι άυπνος να κουράζομαι πολύ να φεύγω από το σπίτι μου αρχές καλοκαιριού και να γυρνάω σχεδόν το χειμώνα Όλα αυτά λοιπόν με έχουν κάνει στη ζωή μου να μη φοβάμαι τίποτα πέρα από το θάνατο δεν υπάρχει κάτι που να με τρομάζει να είμαι σκληρός γιατί έτσι έπρεπε να είμαι όλα αυτά μες στη ζωή μου είναι με τη θέληση του Θεού γιατί είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω στον Θεό .

Πες μου για τον τους αφανείς ήρωες δίπλα στον Σπύρο Βερούτη;

Ο γύρος του Θανάτου θα μπορούσα να πω γεννά ήρωες!!! Όπως το είπες, υπάρχουν αφανείς ήρωες και ηρωίδες δίπλα μου και δεν είναι πέρα από την οικογένειά μου η σύζυγός μου Η Κατερίνα Βερούτη η οποία είναι και η μητέρα των παιδιών μου που είναι από την πρώτη μέρα μαζί μου με στηρίζει και αυτή είναι ήρωας γιατί μόνο που ανέχεται όλο αυτό και καθημερινά όταν εγώ δίνω την παράσταση μέσα στο γύρο του θανάτου αυτή περνάει το δικό της Γολγοθά. Ένας άνθρωπος που βλέπει τον άνθρωπο του καθημερινά να κινδυνεύει και προσεύχεται στο αν θα με ξαναδεί ή αν το βράδυ θα γυρίσω σπίτι να  είμαι μαζί της  να κοιμηθώ δίπλα της. Ναι για μένα είναι ήρωας μπορεί εγώ να μην το άντεχα στην θέση της αν ήμουν. Είναι ο δικός μου ήρωας που με ακολουθεί παντού, μαζί είμαστε σε όλα, στα ευκολά και στα δύσκολα  μαζί με τα παιδιά μου.  Ο μικρότερος από τη στιγμή που κατάλαβε τη δουλειά που κάνω και την επικινδυνότητα δεν έχει σταματήσει λεπτό να ανεβαίνει ως θεατής στην παράσταση όταν πάμε περιοδεία σε εμποροπανήγυρης. Καθημερινά δίνουμε από πέντε έως οκτώ παραστάσεις και ο μικρός γιος μου είναι κάθε φορά επάνω και με παρακολουθεί με καρφωμένο το βλέμμα κυριολεκτικά πάνω μου και με κοιτάζει με τον ίδιο θαυμασμό όσες φορές και να με δει και το σταυρό του κάνει συνέχεια για να τελειώσει η παράσταση και να είμαι καλά,  ο φόβος του είναι πάρα πολύ μεγάλος! Η αμοιβή του χαρά του είναι το βράδυ όταν τελειώνουμε απλά να τον πάρω αγκαλιά. Ο μεγαλύτερος μου γιος ο Γιώργος Βερούτης έχει φύγει πλέον από έναν απλό ήρωα και έχει γίνει σούπερ ήρωας σαν τον πατέρα του (γέλιο) αυτή τη στιγμή ο Γιώργος κάνει μαζί μου το γύρο του θανάτου! Τι άλλο να πω… Απλά είμαι πολύ περήφανος για την οικογένεια μου, τους ήρωες μου…

Πες μου λίγο τελικά για τον κόσμο που ίσως βλέπει μόνο το συννεφάκι της παράστασης πόσο δύσκολο είναι το έργο του γύρου του θανάτου πόσο μεγάλο είναι το τίμημα  για να υπάρχει ακόμη;

Ο κόσμος όπως είπες βλέπει μόνο το συννεφάκι της παράστασης, όσο διαρκεί αυτά τα 15 λεπτά… Όλο το δύσκολο έργο είναι το να στηθεί ο γύρος του θανάτου, να λειτουργήσει σωστά! Αυτό για να γίνει περνά από διάφορα στάδια είναι μία προεργασία που διαρκεί μέρες και εβδομάδες πολλές φορές πριν. Το διάστημα της προετοιμασίας είναι το πιο δύσκολο και επίπονο για την λειτουργία του Γύρου του Θανάτου, αφού το κόστος ανεβαίνει, τα λειτουργικά έξοδα αυξάνονται συνεχώς στην εποχή μας,  οι μεταφορές, τα στησίματα, οι έλεγχοι, τα έγγραφα, οι πιστοποιήσεις, όλα έχουν γίνει πιο δύσκολα και αυξηθεί. Αυτο έχει ως αποτέλεσμα δυστυχώς όλα αυτά να επιβαρύνουν, να στοιχίζουν οικονομικά αλλά και ψυχολογικά ώσπου να ολοκληρωθεί το έργο, να είναι έτοιμο το βαρέλι, ώστε να  λειτουργήσει άψογα ο γύρος του Θανάτου. Μία μικρή παρένθεση θα ήθελα να κάνω θα ήθελα να να πω ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ σε σένα τον Μιχάλη κοντιζά για την τεράστια στήριξη που δίνεις σε μένα και τον γύρο του θανάτου βάζοντας μας μέσα στα  Motor Festival και έτσι δίνεις την ευκαιρία σε νεότερους αλλά και στους παλιότερους να ξαναζήσουν του γύρο του θανάτου. Είναι κάτι πολύ τεράστιο αυτό για μένα και μπράβο σου, σε ευχαριστώ και εύχομαι να συνεχίσεις με κάθε επιτυχία αυτό που κάνεις, γιατί και εσύ στο είδος σου είσαι μοναδικός.

Στις περιοδείες που κάνεις πες μου πλέον μετά από τόσα χρόνια ποιες περιοχές λατρεύεις ξεχωρίζεις και θες να πηγαίνεις με το βαρέλι;

Ο γύρος του θανάτου ανήκει σε όλη την Ελλάδα… Κοίτα αυτή η ερώτηση είναι ρεαλιστική λίγο, αλλά ναι έχω ξεχωρίσει κάποια μέρη, που όταν πάω το ευχαριστιέμαι. Για μένα νούμερο ένα έρχεται το πανηγύρι του Αγίου Μάμαντος στο νομό Χαλκιδικής! Είναι ξεχωριστό για μένα, μας αρέσει οικογενειακώς πάρα πολύ και ο κόσμος είναι πάρα πολύ ενθουσιώδης και μας αγαπάνε πολύ και μας στηρίζουν καθημερινά στις παραστάσεις μας. Επίσης αγαπάω πάρα πολύ την Κέρκυρα, στην οποία είχες την τύχη να έρθεις και εσύ και να μας δεις από κοντά, στην εμποροπανήγυρη της Κέρκυρας υπάρχει όντως πάρα πολύ ενθουσιασμός και πάρα πολύ αγάπη από τον κόσμο μας αγαπάνε και τους αγαπάμε και εμείς, πάρα πολύ είναι πάρα πολύ φιλόξενοι. Αγαπημένη πόλη είναι η Λάρισα και εκεί ο κόσμος μας αγαπάει πάρα πολύ μέχρι και σήμερα τον γύρο του θανάτου. Σίγουρα θα μπορώ να απαριθμώ τόσες περιοχές σε όλη την Ελλάδα που πραγματικά μας αγκαλιάζουν οπότε πάμε, γενικά είναι μία αμοιβαία σχέση αγάπης σεβασμού και εκτίμησης. Υπάρχουν μέρη που δεν έχω πάει το γύρο του θανάτου και στο μέλλον θα ψάξω τρόπο να πάω σε περιοχές που πολυς κόσμος θέλει να ζήσει τον Γυρο του Θανάτου αλλά δεν του δόθηκε η ευκαιρία λόγω της χιλιομετρικής αποστάσεως .

Ποιοι είναι οι στόχοι του Σπύρου Βερούτη πως οραματίζεται το γύρο του θανάτου μελλοντικά;

Όπως και είπα πριν λίγο ο σκοπός μου είναι όσο μπορώ και όσο υπάρχω και κρατάω ζωντανά το θέμα του γύρο του θανάτου να μπορέσω να το δείξω σε όσες περισσότερες γενιές μπορώ να μπορέσουν έστω τα πιο νεότερα παιδιά έστω μία φορά να δουν τον γύρο του θανάτου για να έχουν και αυτοί στο μέλλον να πουν στα παιδιά τους στα εγγόνια τους ότι είδαν και έζησαν.

Υπήρχε στιγμή που ένιωσες ότι ο γύρος του θανάτου έχει κλείσει ως κεφάλαιο για τον Σπύρο Βερούτη;

Ναι έρχονται κάποιες στιγμές που νιώθω έτσι ότι ο γύρος του θανάτου κλείνει για το Σπύρο το βερούτη δεν ξέρω γίνεται πες ένα μαγικό γίνεται κάτι πούμε ξανά ωθεί σε αυτό και ξανά συνεχίζω. Δεν ξέρω πως λέγεται και πώς μπορώ να το ονομάσω δεν μπορώ να το περιγράψω αυτό το πράγμα εκεί που λέω το τέλος, ξεκινάει ξανά μια καινούργια αρχή. Η μοναδική σκέψη πριν ξεκινήσω είναι να κάνω το σταυρό μου και να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού γιατί μόνο με τη βοήθεια του Θεού μπορώ και συνεχίζω και κάνω αυτό που κάνω, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να σκέφτομαι, σβήνουνε όλα δεν υπάρχει τίποτα, αφοσιώνομαι σε αυτό που κάνω και το μόνο που θέλω είναι να ολοκληρώσω τα νούμερα που και να ξανά αγκαλιάσω το βράδυ την οικογένειά μου.

Πως είναι η αίσθηση να βλέπεις τα εκστασιασμένα πρόσωπα του κόσμου καθηλωμένα πάνω σου με δέος θαυμασμό ενώ εσύ είσαι σχεδόν δίπλα στο κεφάλι τους και περιστρέφεσαι στο βαρέλι, στον γύρο του Θανάτου;

Τον γύρο του θανάτου αν δεν το ζεις από κοντά, ζωντανά δεν μπορείς να το καταλάβεις, να το νιώσεις, γιατί άλλο είναι να βλέπεις το γύρο του θανάτου από την τηλεόραση, είτε από το YouTube σε εκπομπές, ή από συνεντεύξεις που έχω δώσει και άλλο είναι να το δεις από κοντά να περνάει η μηχανή μία ανάσα από το πρόσωπό σου να μυρίζεις τα καυσαέρια, να ακούς τον ήχο του βαρελιού της μηχανής τα χιλιάδες συναισθήματα που σου κυριεύουν το μυαλό! Ο σκοπός μου είναι να ζωντανέψω το γύρο του θανάτου ως μια αξέχαστη ανάμνηση στο μυαλό και στην καρδιά του θεατή. Η αίσθηση δεν περιγράφεται Μιχάλη μου δυστυχώς ή ευτυχώς όπως το είπες όταν βλέπεις στα μάτια τους τον ενθουσιασμό του χειροκρότημα το γέλιο γιατί μερικές φορές γελάνε χαίρονται για αυτό που βλέπουν αλλά έχω αντικρίσει και ανθρώπους που κλαίνε για αυτό που βλέπουν οπότε τα συναισθήματά μου δεν μπορώ να το περιγράψω νιώθω ένα δέος και τους ευχαριστώ πάρα πολύ που έρχονται και βλέπουν την παράσταση μου, τους ευχαριστώ που με στηρίζουν.

Στο τελευταίο Motor Festival είδα τον διάδοχο τον Γιώργο έναν άγγελο που το βλέμμα του ακόμη και τώρα είναι τυπωμένο στον εγκέφαλο μου και δεν μπορώ να τον ξεχάσω… Πόσο συγκινητικό είναι να βλέπεις τον γιο σου στο Γύρο του θανάτου;

Όπως το περιέγραψες είναι ο άγγελος μας… Ο Γιώργος Βερούτης είναι το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας μας και από πέρσι ξεκίνησε να μαθαίνει να κάνει τον γύρο του θανάτου. Εγώ στην αρχή όταν αποφάσισε να κάνει το γύρο του θανάτου να πω την αλήθεια δεν το πίστευα, γιατί το να κάνεις το γύρο του θανάτου θέλει θάρρος αγάπη και πείσμα, όταν όμως ξεκίνησε και το έκανε με έκανε τόσο περήφανο γιατί ο Γιώργος το παιδί μου, για την ηλικία του είναι πάρα πολύ ώριμος και πάρα πολύ σοβαρός, το δέος και το φόβο τον έκανε  ενθουσιασμό και αγάπη! Δεν περιγράφεται πως νιώθω για τον Γιώργο,  σίγουρα κάθε φορά που κάνει τον γύρο του θανάτου τον καμαρώνω αλλά συγχρόνως φοβάμαι κιόλας για το παιδί μου .

Έχω μπει στο Motor Festival, στο Γύρο του Θανάτου με οδηγό εσένα φυσικά και έχω νιώσει την φυγόκεντρο, τις πιέσεις και φυσικά την ζαλάδα . Πως έχεις ξεπεράσει αυτή την ζαλάδα ή και εσύ ζαλίζεσαι;

Φυσικό και επόμενο είναι εσύ που το έκανες για πρώτη φορά ή και το κάνεις αραιά και που να νιώθεις αυτή τη ζαλάδα διότι είναι πάρα πολλά τα G , οι πιέσεις που δεχόμαστε πάνω στο γύρο του θανάτου.  Την πίεση αυτή εγώ όμως λόγω των χρόνων την έχω συνηθίσει γιαυτό και δεν υπάρχουν ζαλάδες . Ζαλάδες έρχονται που και που όταν υπερβώ τα όριά μου όταν κάνω παραπάνω παραστάσεις από ότι πρέπον και είναι επιλεκτικές και γρήγορες λόγω κούρασης, καυσαερίου, όλα αυτά μαζί και εμένα έχει συμβεί, έχει τύχει πολλές φορές να ζαλίζομαι αλλά το ελέγχω δεν είναι κάτι που δεν μπορώ να το ελέγξω, σίγουρα τα χρόνια εμπειρίας και οι χιλιάδες ώρες στις παραστάσεις και σε προπονήσεις  με έχουν βοηθήσει το να το κάνω σωστά χωρίς να ζαλίζομαι.

Θέλω να μας πεις μια συμβουλή για το θέμα των τροχαίων ατυχημάτων στους δρόμους.

Θέλω να δώσω μία συμβουλή σε όλους τους οδηγούς φίλους μου είτε οδηγούν αυτοκίνητο είτε μηχανή πάνω από όλα η ασφάλεια. Οποίος οδηγεί αυτοκίνητο, μην παραβλέψει και βαρεθεί να βάλει τη ζώνη του η ζώνη όντως σώζει ζωές. Οποίος οδηγεί μηχανάκι μην ξεχάσεις το κράνος το σπίτι να το βάλεις στο κεφάλι του ή το κράνος. Προσφάτως είχα ένα ατύχημα με όλη την οικογένειά μου όχι από  δικό μου λάθος από λάθος αλλουνού, τραυματιστήκαμε σοβαρά όλοι οικογενειακώς με κατάγματα και εξαρθρώματα, θαύμα είναι που ζούμε! Δόξα το Θεό είμαστε καλά, κάθε μέρα που περνάει είμαστε καλύτερα όμως εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι μπορεί να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας, ότι δεν θα προκαλέσουμε ατύχημα, όμως δεν είμαστε σίγουροι ποτέ για τους άλλους, για αυτό μην ξεχνάτε να φοράτε κράνη και ζώνες και να προσέχετε τους άλλους πάνω από όλα. Όταν πιάνουμε τιμόνι στα χέρια μας να βγάλουμε άγχος stress οτιδήποτε σκέψεις μας απασχολούν και να αφοσιωθούμε σε αυτό που κάνουμε και εγώ στο γύρο του θανάτου αυτό κάνω. Αν τηρούμε τους κανόνες και ΚΟΚ στους δρόμους σίγουρα η πιθανότητα να έχουμε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα ελαχιστοποιείται,πιθανόν και να μηδενίζεται, αυτή είναι μία συμβουλή μου.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που μας στηρίζει μέχρι σήμερα και μας παρακολουθεί τους ευχαριστώ θερμά, επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω σε σένα Μιχάλη Κοντιζά για όλα αυτά που έχεις κάνει για μας προσωπικά, την πολύτιμη βοήθεια σου με την ανάδειξη του γύρο του θανάτου, στο μεγαλύτερο event που υπάρχει σε όλη την Ελλάδα στο Motor Festival γιατί σίγουρα είναι ένα μοναδικό show και για μένα είσαι ο καλύτερος διοργανωτής και φίλος …