Πρεβολαράκη: «Ονειρο ένα Ολυμπιακό μετάλλιο

Έχει μάθει να παλεύει. Κόντρα στο κλασικό τα ταμπού που θέλει την Πάλη να είναι μόνο ανδρικό άθλημα. Η Μαρία Πρεβολαράκη είναι ένα κλασικό δείγμα αθλήτριας που συνδυάζει πείσμα, επιτυχίες και θέληση να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια.

Μιλώντας στην έντυπη έκδοση του Sportime και τον Κώστα Ευθυμιάδη αναφέρθηκε στο χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στα 53κ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που έγινε στη Ρωσία.

Αναφέρθηκε, δε, στο μεγάλο της όνειρο που είναι ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, τους τραυματισμούς που της έτυχαν στην πορεία, αλλά και την αγάπη της για την κωπηλασία.

«Η πάλη θεωρούν πως είναι ένα δυναμικό άθλημα, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι ένα τεχνικό άθλημα και θέλει ευστροφία και ευκινησία. Εντάχθηκα στον Εθνικό Γ.Σ. που τότε είχε μόνο ελληνορωμαϊκή και γυμναζόμουν με αγόρια. Μετά πήγα στον Aτλαντα Καλλιθέας που είχε τις κορυφαίες αθλήτριες και ένοιωσα πιο άνετα», μας είπε αρχικά η Πρεβολαράκη.

Εκτός της πάλης, υπάρχει ένα άθλημα, που λίγο έλειψε να την «κλέψει». Και αυτό εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού στον αυχένα.

«Το πρόβλημα στον αυχένα το είχα πάντα. Ακούγαμε πολλές απόψεις από γιατρούς που μας έλεγαν πως αν έκανα το χειρουργείο θα έπρεπε να σταματήσω τον αθλητισμό. Περίμενα ένα εξάμηνο και τελικά αποφασίσαμε να κάνω το χειρουργείο. Ολα πήγαν καλά και γύρισα 100% έτοιμη», μας είπε και συμπλήρωσε:

«Είχα σκεφτεί να κάνω κωπηλασία γιατί μου αρέσει το όργανο στα γυμναστήρια που το χρησιμοποιώ συχνά. Ηταν μια σκέψη που είχα και με τον τραυματισμό στον αυχένα, καθώς έλεγα πως αν δε μπορέσω να επιστρέψω στη πάλη, θα μπορούσα να το δοκιμάσω».

Πρεβολαράκη με το μετάλλιο στην Ρωσία, έφτασε τα έξι σε Ευρωπαϊκά ή παγκόσμια πρωταθλήματα. Μόνο σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έχει. Και αυτό είναι το μεγάλο της απωθημένο.

«Τα περσινά μετάλλια σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο τα πιο σημαντικά, γιατί ήρθαν μετά από το σοβαρό χειρουργείο στον αυχένα. Εκεί μπόρεσα να βρω τον εαυτό μου και μπόρεσα να φτάσω σε υψηλό επίπεδο. Ομως κανένα δε μπορεί να συγκριθεί με ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό καταξιώνει έναν αθλητή. Αυτά μένουν στην ιστορία. Σίγουρα τα μετάλλια και στις άλλες διοργανώσεις είναι σημαντικά, αλλά το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς είναι το μεγάλο απωθημένο. Μεταξύ ενός χρυσού σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και ενός χάλκινου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, θα διάλεγα το χάλκινο στους Ολυμπιακούς», σχολίασε η κορυφαία αθλήτρια της πάλης στη χώρα, που τόνισε πως αν ο αθλητής έχει θέληση για να κάνει πορεία, θα το πετύχει κι ας υπάρχουν εμπόδια.

«Υπάρχουν προβλήματα τα τελευταία χρόνια, αλλά έρχονται διακρίσεις στον ελληνικό αθλητισμό. Σίγουρα χωρίς την οικονομική στήριξη δεν είναι εύκολο να κάνεις πρωταθλητισμό. Αλλά σίγουρα δεν είναι ο κυριότερος παράγοντας. Αν θέλει ο αθλητής και το έχει μέσα του, μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς τίποτα. Απλά η οικονομική στήριξη κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για εμάς», ήταν το μήνυμά της. Η Πρεβολαράκη είναι από τις τυχερές αθλήτριες καθώς η ΕΟΕ με το πρόγραμμα «Υιοθετήστε έναν αθλητή», βρήκε στήριξη.

«Ο αθλητισμός δεν μπορεί να αντέξει άλλους περιορισμούς και περικοπές. Είναι στο όριό του. Καταλαβαίνω ότι περνάμε δύσκολα οικονομικά, αλλά λύσεις υπάρχουν. Αυτό που κάνει η ΕΟΕ, η οποία με το πρόγραμμά «Υιοθετήστε έναν αθλητή», έχει ενεργοποιήσει ιδιωτικούς φορείς, που αναλαμβάνουν κάποιους αθλητές εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων. Αν δεν είχε πάρει αυτή τη πρωτοβουλία ο κύριος Καπράλος, πολλοί αθλητές θα είχαν εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό τώρα. Εγώ έχω για παράδειγμα τον «Κωτσόβολο» που με έχει «υιοθετήσει» και με βοηθάει. Η πάλη δεν είναι διαδεδομένη εδώ και πρέπει πρώτα να έρθει η καταξίωση για να σε βοηθήσουν. Και στη περίπτωσή μου ήταν δύσκολο γιατί επηρεάζει το ότι είμαι μια γυναίκα σε ένα άθλημα που είναι ανδροκρατούμενο», ήταν τα λόγια της.

Οσον αφορά το μέλλον του αθλήματος, η Πρεβολαράκη τόνισε πως αυτό έχει ένα ονοματεπώνυμο (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν κι άλλοι αθλητές). Γιώργος Πιλίδης.

«Στο Ρίο ένοιωθα ότι στηρίζεται ένα άθλημα πάνω μου και αυτό ήταν μεγάλο βάρος. Πλέον έρχεται ο Γιώργος ο Πιλίδης και μοιράζεται αυτή η ‘’ευθύνη’’ μαζί του. Είναι τόσο συγκεντρωμένος στις σε αυτό που κάνει, που δεν γίνεται να μην αφήσει εποχή», κατέληξε.