17 Ιανουαρίου 1929: Χρόνια πολλά Ποπάι!

17 Ιανουαρίου 1929. Μια μέρα στην οποία έμελλε να «γεννηθεί» ο Ποπάι απ’ το πενάκι του Έλζι Κράισλερ.

Πρόκειται για έναν από τους πιο αγαπημένους χάρτινους ήρωες, που μας έμαθε να αγαπάμε… το σπανάκι!

Η πρώτη εμφάνιση του γνωστού και ως Popeye the Sailor Man έγινε σαν κόμικς στριπ στον δέκατο χρόνο της κυκλοφορίας του Thimble Theatre των εκδόσεων King Features Syndicate, Inc στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η σειρά αυτή μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής, με πρωταγωνιστές την -μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του- Όλιβ Όιλ, τον αδελφό της Κάστορ και τον αγαπημένο της Χαμ Γκρέιβι.

Ο Ποπάι εμφανίστηκε σ’ έναν δευτερεύοντα ρόλο και αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά, ο Σίγκαλ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του. Μετά το θάνατο του δημιουργού του, το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του, προσθέτοντας τη δική τους πινελιά.

Στον κινηματογράφο, ο Ποπάι πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων Οι περιπέτειες του Ποπάι του ναυτικού. Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη έμελλε να είναι ακόμη πιο ένδοξη απ’ ότι στις εφημερίδες. Μάλιστα, το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους.

Η δημοτικότητά του αυτή οφείλεται κατά πολύ και στο σπανάκι, η λατρεία του για το οποίο συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%. Οι Αμερικανοί σπανακοπαραγωγοί τού το αναγνώρισαν και το 1937 έστησαν το άγαλμά του στην Κρίσταλ Σίτι, μία πόλη του Τέξας που ζει κυρίως απ’ το σπανάκι.

Το πασίγνωστο μουσικό θέμα “I’m Popeye The Sailor Man” των ταινιών, το συνέθεσε ο Sammy Lerner το 1933 και έμεινε πάντα συνδεδεμένο με την φιγούρα του Ποπάι. Είναι παρόμοιο με το θέμα από το χορικό “Oh, Better Far to Live and Die” της πρώτης πράξης της κωμικής οπερέτας “The Pirates of Penzance”.

Τον Ποπάι πρωτοέφερε στην Ελλάδα το 1956 ο εκδότης του περιοδικού κόμικς Γέλιο και Χαρά. Γύρω στα μέσα του 1973 ο Ιωάννης Δραγούνης πήρε την άδεια να τον φέρει εκ νέου και να δημοσιεύσει τις περιπέτειές του σ’ ένα περιοδικό κόμικς.