22 Μαρτίου: Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό

Κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό, μία ημέρα που υπενθυμίζει τη σημασία του νερού για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.

Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό (World Water Day) καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας το 1992.

Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για κάθε πτυχή της ανθρώπινης επιβίωσης και ευημερίας. Δυστυχώς όμως η έλλειψή του παραμένει ένα τεράστιο θέμα σε πολλές περιοχές του πλανήτη ενώ οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου πως, με την πορεία της ανθρωπότητας, μπορεί να γίνει ακόμη πιο διαδεδομένο πρόβλημα ανά τον κόσμο.

Οι πηγές καθαρού και πόσιμου νερού στερεύουν από την υπερβολική χρήση με τη ζήτηση να αναμένεται να αυξηθεί κι άλλο μελλοντικά. Την ίδια ώρα οι άνθρωποι συνεχίζουν με τη ρύπανση να μολύνουν την πηγή ζωής.

Ο «λευκός χρυσός» πρέπει να έχει καλύτερη διαχείριση με τα στοιχεία του ΟΗΕ να τρομάζουν:

• 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς ασφαλές νερό στο σπίτι.
• Ένα στα τέσσερα δημοτικά σχολεία δεν έχουν πόσιμο νερό με τους μαθητές να χρησιμοποιούν μη ασφαλείς πηγές ή να διψούν.
• Περισσότερα από 700 παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε μέρα από διάρροια που συνδέεται με το μη ασφαλές νερό και την κακή υγιεινή.
• Το 80% των ανθρώπων που χρησιμοποιούν μη ασφαλείς πηγές ύδατος ζουν σε αγροτικές περιοχές.
• Οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι υπεύθυνα για τη συλλογή νερού σε οκτώ στα δέκα νοικοκυριά, που δεν διαθέτουν νερό στο σπίτι τους.
• Πάνω από 800 γυναίκες πεθαίνουν κάθε μέρα από επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό.
• Για τα 68,5 εκατομμύρια άτομα που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, η πρόσβαση σε ασφαλείς υπηρεσίες ύδρευσης είναι ιδιαίτερα προβληματική.
• Περίπου 159 εκατομμύρια άνθρωποι συλλέγουν το πόσιμο νερό τους από τα επιφανειακά ύδατα, όπως λιμνούλες και ρυάκια.
• Περίπου 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι – σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού – βιώνουν έντονα την έλλειψη νερού για τουλάχιστον ένα μήνα του έτους.
• 700 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν λόγω έντονης λειψυδρίας έως το 2030.
• Οι πιο πλούσιοι λαμβάνουν γενικά υψηλά επίπεδα υπηρεσιών ύδατος με (συχνά πολύ) χαμηλό κόστος, ενώ οι φτωχοί καταβάλλουν πολύ υψηλότερη τιμή για μια υπηρεσία παρόμοιας ή μικρότερης ποιότητας.

Στην Ελλάδα, για το 2024, 15 περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητάνε με επίσημη τοποθέτηση από την κυβέρνηση διαχείριση του νερού υπό δημόσιο έλεγχο.

Συγκεκριμένα τοποθετούνται ΚΑΤΑ τις ιδιωτικοποίησης του νερού αναφέροντας:

«Εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στην κατάργηση των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) και στην προώθηση Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για την διαχείριση του νερού της χώρας. Με τον τρόπο αυτό το νερό μετατρέπεται από ζωτικό δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα και οι πολίτες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν αυξημένα κόστη, κακή περιβαλλοντική διαχείριση και ενδεχόμενους κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να σεβαστεί την βούληση της πλειονότητας των πολιτών, τις αποφάσεις του ΣτΕ ως προς τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού, τις απόψεις της επιστημονικής κοινότητας και να μην προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του σημαντικότερου δημόσιου αγαθού.»