Ο Δημήτριος Βικέλας (Ερμούπολη Σύρου, 15 Φεβρουαρίου 1835 – Αθήνα, 20 Ιουλίου 1908) υπήρξε Έλληνας λόγιος, ποιητής και πεζογράφος. Επίσης έμεινε στην ιστορία για το γεγονός ότι διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ, έχοντας μάλιστα καθοριστική συμβολή στην διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896 στην Αθήνα.
Ως λογοτέχνης ο Δημήτριος Βικέλας «συνδέθηκε» με το εξαιρετικό το μυθιστόρημά του Λουκής Λάρας (1879), έργο πολύ σημαντικό για την εξέλιξη της νεοελληνικής πεζογραφίας.
Μπορεί να γεννήθηκε στην Σύρο και η καταγωγή του να ήταν από τη Βέροια, όμως υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του αγώνα της Κρήτης για απελευθέρωση.
Ο Βικέλας έλαβε μέρος στο Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο των Παρισίων το 1894 ,μετά από προτροπή του προέδρου του Πανελλήνιου Αθλητικού Συλλόγου Ιωάννη Φωκιανού, επειδή ο τελευταίος δεν μπορούσε να συμμετάσχει και επειδή ο Δημήτριος Βικέλας ήταν ήδη γνωστός Έλληνας λογοτέχνης στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με ισχυρές διασυνδέσεις.
Η ιδέα του Βαρώνου Πιέρ ντε Κουμπερτέν για τον Ολυμπισμό και την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας στην σύγχρονη εποχή βρήκε σάρκα και οστά στο Συνέδριο, στο οποίο ιδρύθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, εκλέχθηκε πρώτος της πρόεδρος ο Δημήτριος Βικέλας ,και αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα το 1896 μετά από πρόταση του Βικέλα. Είναι αυτός που υποδέχτηκε στην Αθήνα τους αθλητές που ήρθαν να πάρουν μέρος στα αγωνίσματα που όρισε η τότε επιτροπή.
Να σημειώσουμε ότι η αρχική σκέψη του Βαρώνου Ντε Κουμπερτέν ήταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες να γίνουν το 1900 στο Παρίσι, αλλά ο εμπνευσμένος λόγος του Βικέλα ανέτρεψε την κατάσταση. «…Στην Αθήνα, ασφαλώς δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να οργανώσουμε μεγαλοπρεπείς γιορτές, αλλά τις πολλές ελλείψεις μας θα αναπληρώσει η εγκαρδιότητα της υποδοχής μας. Δεν θα προσφέρουμε στους επισκέπτες μας διασκεδάσεις άξιες προς την περίσταση, αλλά έχουμε να δείξουμε τα μνημεία και τα ερείπια της αρχαιότητος και να τους οδηγήσουμε στους τόπους όπου τελούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τους αγώνες τους…» είπε, σε μια αποστροφή της ομιλίας του και συνεπήρε τους συνέδρους, οι οποίοι ψήφισαν ομόφωνα την Αθήνα.
Ο Δημήτριος Βικέλας ανέπτυξε σημαντικό κοινωφελές έργο. Ίδρυσε τον «Οίκο Τυφλών», τη «Σεβαστοπούλειο Σχολή» και το 1899 τον «Σύλλογο προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων» για την έκδοση βιβλίων σε φθηνή τιμή. Μετά το θάνατό του κληροδότησε την πλούσια βιβλιοθήκη του στο δήμο Ηρακλείου Κρήτης, τη γνωστή και σήμερα «Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη».
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ασχολήθηκε με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του, τα οποία και εκδόθηκαν το 1908, όπως και η ζωή μου, Παιδικές Αναμνήσεις και Νεανικοί Χρόνοι. Πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στην Αθήνα, όπου πέθανε στην Κηφισιά στις 7 Ιουλίου 1908, χτυπημένος από τον καρκίνο.
Δημήτριος Βικέλας: Εργογραφία
Εσθήρ, τραγωδία του Ιωάννου Ρακίνα, και άλλα διάφορα ποιήματα. Εν Ερμουπόλει 1851
Στίχοι. Εν Λονδίνω 1862
Περί νεοελληνικής φιλολογίας, Εν Λονδίνω 1871
Περί Βυζαντινών. Μελέτη. Εν Λονδίνω 1874
Λουκής Λάρας, Αυτοβιογραφία γέροντος Χίου. Εν Αθήναις 1879
Από Νικοποόλεως είς Ολύμπιον(Ιστορική καί Φιλολογική Μελέτη). Μελέτη. Εν Λονδίνω 1875
Περί Σκωτίας(Περιήγηση). Μελέτη. Εν Λονδίνω 1875
Διαλέξεις καί Αναμνήσεις(Απομνημόνευμα). Μελέτη. Εν Λονδίνω 1875
Διηγήματα, Εν Αθήναις 1887
Ό Πάπα Νάρκισσος(Διήγημα), Εν Αθήναις 1887
Ό Φίλιππος Μάρθας(Διήγημα), Εν Αθήναις 1887
Ή Άσχημη Αδελφή(Διήγημα), Εν Αθήναις 1887
Διαλέξεις και Αναμνήσεις, Εν Αθήναις 1893
Η ζωή μου. Παιδικαί αναμνήσεις. Νεανικοί χρόνοι, Εν Αθήναις 1908
μεταφράσεις έργων του Σαίξπηρ κ.α