Σαν σήμερα (13/9), πριν από 23 (13 Σεπτεμβρίου 1997) χρόνια γραφόταν μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Γιώργος Μητσιμπόνας που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με τις «χρυσές» σελίδες της ΑΕΛ (κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδας 1985 και πρωταθλήματος 1988) σκοτώνεται σε τροχαίο έξω από την Κοζάνη. Ήταν μόλις 35 ετών.
Ο θρύλος της ΑΕΛ υπήρξε 26 φορές διεθνής ενώ εκτός από τους βυσσινί αγωνίστηκε και σε ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Τύρναβο.
Εκτός από το γεγονός οτι με την τραγική είδηση συγκλονιζόταν ολόκληρη η ποδοσφαιρική και όχι μόνο Ελλάδα, ο Μητσιμπόνας άφησε πίσω του μια νεαρή γυναίκα τη Βάσω και δύο κόρες την Ειρήνη και την Πωλίνα.
Γιώργος Μητσιμπόνας: Το χρονικό του τροχαίου
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1997 ο Γιώργος Μητσιμπόνας κατευθυνόταν μαζί με τον φίλο του και δημοσιογράφο Νίκο Μίχο προς την Κοζάνη όπου ο Τύρναβος θα έδινε φιλικό αγώνα προετοιμασίας με την τοπική ομάδα.
Προς διαβολική σύμπτωση οι δύο άντρες χάνουν το λεωφορείο της ομάδας του Τυρνάβου που έφευγε στις 12:30, καθώς ο Γιώργος ήθελε να βγάλει φωτοτυπία την άδεια οπλοφορίας που είχε για μια καραμπίνα!
Έξω από την περιοχή Γιαννούλη της Λάρισας, λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι οι δύο άνδρες σταμάτησαν για να βάλουν βενζίνη. Τότε ο Μητσιμπόνας κάθεται αυτός στο τιμόνι του οδηγού καθώς ο ο Μίχος ήταν κουρασμένος.
Σε απόσταση ούτε ενός χιλιομέτρου από το βενζινάδικο ένα αγροτικό όχημα το οποίο μόλις είχε βγει στον κεντρικό δρόμο. Μπήκε στην πορεία του μοιραίου Opel Corsa μέσα στο οποίο επέβαιναν οι δύο άντρες. Στην προσπάθεια που έκανε ο Γιώργος Μητσιμπόνας να το αποφύγει το αγροτικό το μοιραίο αυτοκίνητο πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και προσέκρουσε πλαγιομετωπικά με άλλο διερχόμενο αγροτικό όχημα.
Ο Γιώργος Μητσιμπόνας με τη γυναίκα και τις δύο κόρες του
Ο συνεπιβάτης Νίκος Μίχος που γλίτωσε με μερικούς μώλωπες αφηγείται με ανατριχιαστικό τρόπο το συμβάν: «Εκείνη την ημέρα ο Γιώργος δεν ήθελε να δείξει στους πιτσιρικάδες της ομάδας του Τυρνάβου ότι αργεί. Μου λέει πάμε με το δικό σου αυτοκίνητο. Δεν είχα όμως αρκετή βενζίνη για να φτάσουμε εκεί που θέλαμε να πάμε, στη Νεράιδα της Κοζάνης όπου θα βρίσκαμε την αποστολή. Εγώ ήμουν στην κλήρωση της Γ’ Εθνικής στην Αθήνα και επέστρεψα αυθημερόν σχεδόν, κουρασμένος και ταλαιπωρημένος. Σταματάμε λοιπόν στο βενζινάδικο για να φουλάρουμε και μου λέει “άστο, θα το πάρω εγώ, ξεκουράσου”.
Μετά από ένα χιλιόμετρο έγινε το δυστύχημα.
Είδα τον κίνδυνο από τη θέση του συνοδηγού, μαζεύτηκα. Βγήκε ένα αυτοκίνητο από πλάγιο δρόμο στη δική μας κατεύθυνση και μας έκλεισε την ορατότητα. Για να αποφύγει αυτό το όχημα, ο Γιώργος αναγκάζεται να συγκλίνει προς τη μέση του δρόμου, στη διαχωριστική γραμμή.
Απέναντι έρχεται ένα αγροτικό με οδηγό έναν 77χρονο αγρότη που δούλευε εκείνη την ημέρα στη λαϊκή του Τυρνάβου. Είχε ξυπνήσει στις 3 το ξημέρωμα και η ώρα ήταν σχεδόν 1 το μεσημέρι. Η ζέστη ήταν μεγάλη, περίπου 35 βαθμοί. Είχε πιει και δύο τσίπουρα. Από ανασφάλεια οδηγούσε και αυτός προς το κέντρο του δρόμου. Γίνεται η σύγκρουση και… Ζώνη δεν φορούσαμε κανένας από τους δύο. Αλλά η σύγκρουση έγινε από την πλευρά του Γιώργου. Το δικό μου κεφάλι χτύπησε λίγο στο παμπρίζ και κόπηκα λίγο σε κάποια σημεία».
Ακόμη πιο συγκλονιστική ήταν και η μαρτυρία της γυναίκας του Βάσως: «Η πόρτα του χειρουργείου ανοιχτή, η νοσοκόμα φεύγει, εγώ πλέον μόνη μου. Βγαίνει ο συγχωρεμένος ο γιατρός, ο Αγορογιάννης. Του λέω “γιατρέ, να γίνει κάτι, αν χρειαστεί και ελικόπτερο να το καλέσουμε”. Πέφτω την ίδια ώρα στα πόδια του. Μου λέει “σήκω πάνω, πρέπει να σου πω ότι ο Γιώργος είναι νεκρός!».
