Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Μαΐου του 1941, όταν άρχιζε η Μάχη της Κρήτης, με τους Γερμανούς να εισβάλουν στο ελληνικό νησί.
Η μάχη αυτή, έληξε 12 μέρες αργότερα και συγκεκριμένα την 1η Ιουνίου, με τη Ναζιστική Γερμανία, να καταφέρνει τελικώς να θέσει υπό έλεγχο τη Μεγαλόνησο.
Πρόκειται αναμφίβολα για μία από τις σημαντικότερες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με πολλές πρωτιές σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, η διαταγή για την επίθεση στην Κρήτη δόθηκε στις 25 Απριλίου του 1941 από τον Χίτλερ, λίγο μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής».
Όπως αποδείχθηκε αργότερα, επρόκειτο για μία αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, προκειμένου η Γερμανία να διασφαλίσει τα νότα της.
Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 8 το πρωί της 20ης Μαΐου 1941, με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δύο μέτωπα: στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ατζέντα της ημέρας (20/5)
Τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών ήταν εύκολη λεία για τους Νεοζηλανδούς και τους Έλληνες που υπεράσπιζαν το Μάλεμε. Στις μάχες έλαβε μέρος και μεγάλος αριθμός αμάχων με ό,τι όπλο είχε στη διάθεσή του, από μαχαίρια ως όπλα από την εποχή της Κρητικής Επανάστασης.
Στις 4 το απόγευμα της 20ης Μαΐου ένα νέο κύμα αλεξιπτωτιστών έπεσε στο Ρέθυμνο και μία ώρα αργότερα στο Ηράκλειο. Τώρα, οι μάχες διεξάγονταν σε τέσσερα μέτωπα: Χανιά, Μάλεμε, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. Η πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης έληξε με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανού.
Την 1η Ιουνίου, με την παράδοση 5.000 μαχητών στα Σφακιά, έπεσε η αυλαία της Μάχης της Κρήτης.
Οι απώλειες για τους Συμμάχους ήταν: 3.500 νεκροί, 1.900 τραυματίες και 17.500 αιχμάλωτοι. Οι Γερμανοί, σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοούμενους, 2.594 τραυματίες, ενώ έχασαν 370 αεροπλάνα. Σύμφωνα, όμως, με συμμαχικούς υπολογισμούς, οι γερμανικές απώλειες ξεπέρασαν τις 16.000.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Μάχη της Κρήτης, πήρε την ονομασία «Νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών», αφού λόγω του σθένους του ελληνικού νησιού, ο Χίτλερ αναγκάστηκε να διατάξει κάθε αεραποβατική επιχείρηση.
