Τριάντα εννέα χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την πρώτη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρεόυ, μετά τη νίκη στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981. Η πρώτη διακυβέρνηση της χώρας από το κόμμα που ίδρυσε ο γιος του Γεώργιου Παπαδρέου το 1974 διήρκεσε ως τον Ιούνιο του 1985 όταν το ΠΑΣΟΚ νίκησε και στις επόμενες εκλογές.
Όπως αναφέρει η wikipedia το ΠΑΣΟΚ με κεντρικό άξονα της πολιτικής του, το σύνθημα «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση – Δημοκρατία» όπως εκφράστηκε στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος, το 1974, έστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, προς μια κεντρο-αριστερή πολιτική ύστερα από δεκαετίες διακυβέρνησης της Δεξιάς.
Από την κυβέρνηση Παπανδρέου αναγνωρίζεται η Εθνική Αντίσταση και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Ιδρύεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, καταργείται η Ελληνική Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων και συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο σώμα, την Ελληνική Αστυνομία, αποστρατικοποιείται η ΥΕΝΕΔ και μετονομάζεται σε ΕΡΤ2, συστήνεται ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, θεσπίζονται διάφορα επιδόματα, αναγνωρίζεται και αποζημιώνεται το εργατικό ατύχημα, επεκτείνεται η πενθήμερη εργασία, ενώ μειώνονται οι ώρες εργασίας σε 40, επεκτείνεται η δυνατότητα άδειας με αποδοχές, καθιερώνεται η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (Α.Τ.Α.) του μισθού.
Επίσης, καθιερώνεται ο πολιτικός γάμος, καταργείται ο αναχρονιστικός θεσμός της προίκας θεσπίζεται το συναινετικό διαζύγιο και εξισώνονται τα δύο φύλα σύμφωνα με το νέο οικογενειακό δίκαιο (Ν.1329/1983). Στον τομέα της εκπαίδευσης, εισήχθη το μονοτονικό σύστημα και καταργείται η σχολική ενδυμασία (1982), καθώς και η ακαδημαϊκή έδρα. Τέλος, το δικαίωμα ψήφου επεκτείνεται και στους 18χρονους.[5]
Στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τον Μάρτιο του 1985, ύστερα από πρόταση της Ελλάδας, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθιέρωσε τα «Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα» (ΜΟΠ), η εφαρμογή των οποίων στόχευε στη βελτίωση των κοινωνικοοικονομικών διαρθρώσεων στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της Κοινότητας. Το 1985 η Ελλάδα σταματά επιτυχώς την διένεξη Γαλλίας και Λιβύης, οι οποίες υποστήριζαν αντιμαχόμενες δυνάμεις στο Τσαντ, με την υπογραφή της «Συμφωνίας της Ελούντας». Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν επίσης ένας εκ των έξι ηγετών των τεσσάρων Ηπείρων (Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Αμερική) οι οποίοι πήραν την πρωτοβουλία κίνησης υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και αφοπλισμού των υπερδυνάμεων.
«Πρωθυπουργός» – («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Ανδρέας Παπανδρέου
«Υπουργείο Συντονισμού»
«Υπουργός Συντονισμού» : Απόστολος Λάζαρης
«Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» :
«Υφυπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Ποττάκης
«Υφυπουργός Συντονισμού» : Γιώργος Βάρφης (από 29 Οκτωβρίου 1981)
– αντικαταστάθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1982 από τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη
«Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως»
«Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας
«Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Γεώργιος Κατσιφάρας
«Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Δημήτριος Μαρούδας
«Υπουργείον Εξωτερικών»
«Υπουργός Εξωτερικών» : Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος
«Υφυπουργός Εξωτερικών» : Κάρολος Παπούλιας
«Υφυπουργός Εξωτερικών» : Ασημάκης Φωτήλας
παραιτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1982
αντικαταστάθηκε στις 23 Απριλίου 1983 από τον Ιωάννη Καψή
«Υφυπουργός Εξωτερικών»: Γεώργιος Βάρφης (από 2 Ιανουαρίου 1982)
«Υπουργείον Εθνικής Αμύνης»
«Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Ανδρέας Παπανδρέου
«Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Αντώνης Δροσογιάννης
«Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Γεώργιος Πέτσος
Υπουργείον Δικαιοσύνης
«Υπουργός Δικαιοσύνης» : Ευστάθιος Αλεξανδρής
«Υπουργείον Εσωτερικών»
«Υπουργός Εσωτερικών» : Γεώργιος Γεννηματάς
«Υφυπουργός Εσωτερικών» : Στάθης Παναγούλης (από 29 Οκτωβρίου 1981)
«Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων»
«Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Ελευθέριος Βερυβάκης
«Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Γεώργιος Λιάνης
«Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Πέτρος Μώραλης
«Υπουργείον Οικονομικών»
«Υπουργός Οικονομικών» : Μανόλης Δρεττάκης
«Υφυπουργός Οικονομικών» : Δημοσθένης Δημοσθενόπουλος
«Υφυπουργός Οικονομικών» : Δημήτρης Τσοβόλας
«Υπουργείον Γεωργίας»
«Υπουργός Γεωργίας» : Κώστας Σημίτης
«Υφυπουργός Γεωργίας» : Γιώργος Μωραΐτης
«Υφυπουργός Γεωργίας» : Κωνσταντίνος Αλεξιάδης
«Υπουργείον Πολιτισμού και Επιστημών»
«Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών» : Μελίνα Μερκούρη (η πρώτη γυναίκα υπουργός σε ελληνική κυβέρνηση)
«Υπουργείον Βιομηχανίας και Ενεργείας»
«Υπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας» : Αναστάσιος Πεπονής
«Υφυπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας» : Δημήτριος Πιτσιώρης
«Υπουργείον Εμπορίου»
«Υπουργός Εμπορίου» : Νικόλαος Ακριτίδης
«Υφυπουργός Εμπορίου» : Ιωάννης Παπασπύρου
«Υπουργείο Εργασίας»
«Υπουργός Εργασίας» : Απόστολος Κακλαμάνης
«Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών»
«Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Παρασκευάς Αυγερινός
«Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Μαρία Κυπριωτάκη – Περράκη
«Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Ρούλα Κακλαμανάκη
«Υπουργείο Δημοσίων Έργων»
«Υπουργός Δημοσίων Έργων» : Άκης Τσοχατζόπουλος
«Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος»:
«Υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος» : Αντώνιος Τρίτσης
«Υπουργείο Συγκοινωνιών»
«Υπουργός Συγκοινωνιών» : Ευάγγελος Γιαννόπουλος
«Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Ιωσήφ Βαλυράκης
«Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως»
«Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» : Ιωάννης Σκουλαρίκης
«Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας»
«Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας» : Στάθης Γιώτας
«Υπουργείο Βορείου Ελλάδος»
«Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Βασίλειος Ιντζές
«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» : Ευάγγελος Κουλουμπής