Ρόμπερτ Ένκε: Δώδεκα χρόνια από την αυτοκτονία του Γερμανού τερματοφύλακα – Η τραγική ιστορία του

Ο Ρόμπερτ Ένκε έδωσε ο ίδιος το τέλος στη ζωή του, σαν σήμερα στις 10 Νοεμβρίου του 2009 στην ηλικία των μόλις 32 ετών.

Βασικός με την ομάδα του Αννόβερου, διεθνής με την Εθνική Γερμανίας, υπολογιζόταν να είναι ο βασικός τερματοφύλακας των «Πάντσερ» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.

Από τα μάτια κάποιου που παρακολουθούσε κυνικά τη ζωή του από απόσταση ως ένα δημόσιο πρόσωπο, ο Ρόμπερτ Ένκε ήταν ένας ακόμη επιτυχημένος αθλητής. Όμως η ιστορία και η ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου δεν είναι τόσο απλοϊκά πράγματα, και σίγουρα το επάγγελμά του δεν χαρακτήριζε όλη του τη ζωή.

Ρόμπερτ Ένκε: Η χρόνια μάχη με την κατάθλιψη

Γεννημένος στις 24 Αυγούστου του 1977 στην πόλη Ιένα της Γερμανίας, ο Ρόμπερτ Ένκε υπήρξε ένα ήσυχο και απόμακρο άτομο σύμφωνα με όσους τον γνώριζαν. Η ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από μικρή ηλικία και το ταλέντο του γρήγορα έγινε αντιληπτό.

Τα πρώτα σημάδια της εύθραυστης ψυχολογίας του αρχίζουν να φαίνονται το 1999 με την πρώτη του έξοδο από τη χώρα του για χάρη της Μπενφίκα. Με εμφανή σημάδια άγχους σκέφτεται να γυρίσει πίσω αλλά ο τότε προπονητής και συμπατριώτης του, Γιουπ Χάινκες, θα τον καθησυχάσει και ο Ένκε θα περάσει 3 εξαιρετικά χρόνια στη Λισαβόνα.

Ωστόσο, το 2002 η ψυχική του υγεία θα επιδεινωθεί σημαντικά. Ο Γερμανός τερματοφύλακας είχε μόλις πάρει μεγάλη μεταγραφή στη Μπαρτσελόνα. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα ονειρευόταν. Το ντεμπούτο του ήταν πολύ κακό με τον ίδιο να δέχεται σκληρή κριτική και χλευασμό στην Ισπανία.

Η κατάσταση του χειροτέρεψε με τον δανεισμό του στη Φενερμπαχτσέ. Τότε, θα εμφανίσει τις πρώτες αυτοκτονικές τάσεις. Στα μόλις 25 του χρόνια, το μαύρο σύννεφο της κατάθλιψης τον έπνιγε και το άγχος που επιφέρει η επαγγελματική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο επιδείνωνε την κατάσταση.

Ο επαναπατρισμός του στο Αννόβερο το 2004 φέρνει μία παροδική σταθερότητα στην ψυχολογία του. Στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια, η γυναίκα του, Τερέσα, με την οποία ήταν μαζί από το 1994 και μόλις είχαν αποκτήσει μία κόρη. Ένα άσχημο χτύπημα της μοίρας όμως δεν θα αφήσει τον Ρόμπερτ Ένκε να πατήσει γερά στα πόδια του.

Ο χαμός της κόρης του που τον ισοπέδωσε

Η κόρη τους Λάρα θα γεννηθεί με πρόβλημα στην καρδιά. Το πρόβλημα της μικρής ήταν ένας από τους λόγους της μεταγραφής του στο Αννόβερο όπου υπάρχει μία κορυφαία παιδοκαρδιοχειρουργική μονάδα.

Η μικρή Λάρα δυστυχώς δεν θα καταφέρει να ζήσει πάνω από 2 χρόνια. Ο Ρόμπερτ Ένκε θα δεχτεί ένα από τα τραγικότερα χτυπήματα της ζωής το οποίο θα υποτροπιάσει την κατάστασή του.

Σε αντίθετη τροχιά, η ποδοσφαιρική του καριέρα έχει απογειωθεί. Αρχηγός στο Αννόβερο και διεθνής με την Εθνική Γερμανίας με δεδομένη την παρουσία του στο ερχόμενο Μουντιάλ. Mετά το χαμό της Λάρας, ο Ένκε θα υιοθετήσει με την Τερέσα μία κόρη, την Λάιλα, η οποία θα φέρει κάποια χαμόγελα στο σπίτι τους. Η αρρώστια όμως ήταν ακόμη εκεί…

Το τραγικό τέλος

Τον Σεπτέμβριο του 2009 θα αρρωστήσει από ιογενής λοίμωξη και θα χάσει την θέση του βασικού στην ομάδα του. Η κατάθλιψη θα κάνει την εμφάνιση της ξανά πιο βαριά από ποτέ.

Ο ίδιος λαμβάνει βαριά φαρμακευτική αγωγή αλλά αρνείται να μπει σε κλινική φοβούμενος τα λόγια του κόσμου. Σύμφωνα με τη γυναίκα του, δεν ήθελε να στιγματιστεί, ούτε να φανεί αδύναμος.

Στις 10 Νοεμβρίου του 2009, ο Ρόμπερτ Ένκε θα χάσει τη μάχη με την κατάθλιψη. Έπειτα από 8 ώρες μόνος του μέσα στο αυτοκίνητο, θα καταλήξει μπροστά από τις σιδηροδρομικές γραμμές όπου και αυτοκτονεί την ώρα που περνάει τρένο. Λίγο πιο πριν είχε φροντίσει να αφήσει σημείωμα αυτοκτονίας στη γυναίκα του.

Ο φόβος μην μαθευτεί η κατάθλιψη

Η ιστορία του Ρόμπερτ Ένκε υπενθυμίζει το αόρατο τέρας της κατάθλιψης και το πως αυτό χτυπάει άτομα ανεξαρτήτου background.

Ακόμη όμως έρχεται να επισημάνει την αναγκαιότητα της κατάρριψης των ταμπού γύρω από τους «άτρωτους» και δυναμικούς αθλητές. Ο Ένκε φοβόταν να κάνει γνωστή την ιστορία του γιατί φοβόταν να γίνει δακτυλοδεικτούμενος. Κράτησε μυστική τη μάχη του με την κατάθλιψη όλα τα χρόνια της καριέρας του.

Αν ο Ένκε μοιραζόταν την ιστορία του, αν είχε προλάβει να δεχτεί μία ζεστή αγκαλιά από τον κόσμο γύρω του ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Τώρα όμως βρίσκεται κάπου ψηλά, αγκαλιά με την κόρη του Λάρα, ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς το μέρος μας να δει αν 12 χρόνια μετά ο κόσμος έχει αλλάξει, κατανοεί και αποδέχεται άτομα σαν αυτόν.