Σαν σήμερα, στις 26 Μαρτίου του 1940, πριν από ακριβώς 82 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ο Σπύρος Λούης αφήνοντας πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές που ακόμη και σήμερα γνωρίζουν και συζητούν το όνομα του.
Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι της Αττικής, από φτωχή, αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς και ο νεαρός Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας διακρίθηκε για την αντοχή του, γεγονός που εξέπληξε τους ανωτέρους του. Θρυλείται ότι έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι και τούμπαλιν για να φέρει το πηλήκιο που είχε ξεχάσει στο σπίτι του.
Εξαιτίας των αγωνιστικών του προσόντων-με την προτροπή τού διοικητού του, ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου, που ήταν και αθλητικός κριτής-πήρε μέρος στον αγώνα τού Μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (29 Μαρτίου 1896). Ο Λούης έτρεξε χωρίς καμία προετοιμασία και κατόρθωσε να επικρατήσει των αντιπάλων του, με 80.000 θεατές -που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο– να ζητωκραυγάζουν υπέρ του.
Ο Λούης μετά τον θρίαμβό του δεν έτρεξε ποτέ ξανά κι έζησε μία ήρεμη ζωή στο Μαρούσι, εργαζόμενος ως αγρότης, κηπουρός, νερουλάς και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έφερνε δύσκολα και εξαιτίας της σοβαρής ασθένειας της συζύγου του.
Πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι, στις 26 Μαρτίου 1940…
