Σαν σήμερα (Σάββατο 15/8) στις 15 Αυγούστου 2004 Νίκος Συρανίδης και Θωμάς Μπίμης έγραφαν ιστορία για τον ελληνικό αθλητισμό.
Συρανίδης – Μπίμης κατακτούν το χρυσό μετάλλιο στην συγχρονισμένη κατάδυση από βατήρα 3 μέτρων, το οποίο ήταν και το πρώτο για την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ήταν γενικότερα το πρώτο μετάλλιο της γαλανόλευκης σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο εν λόγω αγώνισμα.
Οι δύο Έλληνες καταδύτες συγκέντρωσαν συνολικά 353.34 βαθμούς αφήνοντας πίσω τους υπερδυνάμεις του αθλήματος όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Οι Γερμανοί Αντρέας Βελς – Τόμπιας Σέλενμπεργκ με 350.01β. πήραν το αργυρό μετάλλιο και οι Αυστραλοί Ρόμπερτ Νιούμπερι – Στίβεν Μπαρνέτ με 349.59 το χάλκινο μετάλλιο.
Η τελική κατάταξη:
1 Ελλάδα Βαθμοί: 353.34
2 Γερμανία Βαθμοί: 350.01
3 Αυστραλία Βαθμοί: 349.59
4 Κούβα Βαθμοί: 338.46
5 Μεγάλη Βρετανία Βαθμοί: 334.98
6 ΗΠΑ Βαθμοί: 327.06
7 Ρωσία Βαθμοί: 312.24
8 Κίνα Βαθμοί: 283.89
Συρανίδης – Μπίμης: Έτσι έφτασαν στον θρίαμβο
«Ο τελικός μας άρχιζε στις 10.00μ.μ. ή στις 10 παρά. Γι’ αυτό κάναμε προπόνηση τέτοια ώρα. Έπειτα, δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από την υπερένταση και παίζαμε τάβλι έως τις 3 τα ξημερώματα. Μας είχαν περάσει για χαβαλέδες. Κι ύστερα έλεγαν -για πλάκα- σε όλους τους αθλητές ‘παίξτε τάβλι, μη χαλάσουμε το γούρι», αποκάλυψε σε δηλώσεις του στα ελληνικά ΜΜΕ μετά τον θρίαμβό τους στις καταδύσεις ο Θωμάς Μπίμης.
Όταν πήγαμε στα στούντιο της ΕΡΤ, μάθαμε ότι σε χαμένο πόντο της Έφης Σφυρή και της Βάσως Καραντάσιου οι Έλληνες πανηγύριζαν! Είχαν πληροφορηθεί ότι η Ελλάδα κατέκτησε το πρώτο χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν το δικό μας», τόνισε από την πλευρά του ο Συρανίδης.
Ενώ ο Μπίμης πρόσθεσε: «Αν θυμάμαι καλά και η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου έφυγε από το καταδυτήριο, πριν από τον δικό μας αγώνα, για να πάει στα κορίτσια του μπιτς βόλεϊ. Πρέπει να μας το έχει πει η ίδια».
Να θυμίσουμε οτι τρεις μήνες πριν από τους Αγώνες, ο Συρανίδης είχε σοβαρό τροχαίο ατύχημα: «Ήταν του Αγίου Γεωργίου, όταν έφυγε το αυτοκίνητο μου από τον δρόμο. Έπεσα πάνω σε ταμπέλες, κόντεψα να μπω σε ένα μαγαζί. Σηκώθηκε όρθιο το αυτοκίνητο. Χρειάστηκε να κάνω 13 ράμματα στην πλάτη. Με πίεσε μια Ρωσίδα γιατρός. Εγώ δεν ήθελα, αλλά αν δεν τα έκανα, δεν θα προλάβαινα τους Αγώνες. Χτύπησα και το γόνατό μου. Οριακά πρόλαβα. Όσο απουσίαζα, ο Θωμάς έκανε προπονήσεις με τον Αλέξανδρο Μάνο κι εγώ ενέσεις».
Επίσης πριν από τον τελικό, ο Συρανίδης συνειδητοποίησε ότι είναι σπάνια τύχη να αγωνίζεσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονται στη χώρα σου. Ο Μπίμπης θυμάται: «Έχω το βίντεο που όλοι αθλητές -και οι 15- είναι σοβαροί με τα κεφάλια κάτω κατά την είσοδό τους και ο 16ος, ο Συρανίδης χορεύει σαν κατσίκι. Ο Φρεντ Αστέρ! Σωστό σούργελο. Έτσι χαλαρώνει»
Ενώ πρόσθεσε για τη χημεία τους σαν δίδυμο: «Όταν σταμάτησε ο Νίκος τις καταδύσεις και συνέχισα με τον Αλέξανδρο, κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι το αγώνισμα. Συγχρονιζόμασταν πολύ καλά. Δεν είχαμε το ίδιο ταίριασμα με τον Αλέξανδρο, δεν έτυχε. Γι’ αυτό δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι. Και σκέψου ότι με τον Νίκο έχουμε τελείως διαφορετικό σωματότυπο. Πατούσα εγώ πιο δυνατά τον βατήρα, για να τον βρω στον αέρα, επειδή εκείνος είναι πιο βαρύς και πιο ψηλός. Βέβαια, αρχίσαμε μαζί τις καταδύσεις. Έχουμε τις ίδιες τεχνικές βάσεις, μάθαμε τα στάνταρ μαζί. Δεν κάναμε κολλητή παρέα, αλλά δέσαμε».