Κάθε πόλεμος χρειάζεται μία σπίθα. Το μακρινό 1913 ήταν η Βουλγαρία που έβαλε… φωτιά στα Βαλκάνια. Ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος ξεκινάει.
Ο κόσμος βρίσκονταν στο όριο μίας Παγκόσμιας διαμάχης. Μα πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος.
Στην ιστορία έμεινε για την ταχύτητα με την οποία ολοκληρώθηκε, αλλά και από τη σκληρότητα που τον διέκρινε.
Στη Βουλγαρία είδαν την περίσταση ως μία καλή ευκαιρία για επέκταση. Με επιθετική επεκτατική πολιτική. Στις 16 Ιουνίου οι Βούλγαροι εισβάλλουν ταυτόχρονα σε Σερβία και Ελλάδα, ελπίζοντας να κατακτήσουν εδάφη, προτού εμπλακούν οι Μεγάλες Δυνάμεις και επιβάλλουν την τάξη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ατζέντα της ημέρας (16/6)
Αντιμέτωποι τέθηκαν από την μία πλευρά η Βουλγαρία και από την άλλη πλευρά η Ελλάδα, η Σερβία και το Μαυροβούνιο. Κατά της Βουλγαρίας στράφηκαν η Ρουμανία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η πρώτη… σπίθα μπήκε στις 16/6, με τη λήξη του να τοποθετείται σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 18 Ιουλίου, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (που έπαψε τις εχθροπραξίες) να υπογράφεται στις 28 Ιουλίου.
Ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος προήλθε από τα απομεινάρια του Πρώτου. Σε εκείνον Ελλάδα, Σερβία, Μαυρουβούνιο και Βουλγαρία πολέμησαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τώρα ήταν η σειρά της Βουλγαρίας να… σπάσει τη συμμαχία και να επιτεθεί στους πρώην συμμάχους της. Αιτία η εντύπωση των Βούλγαρων πως ήταν οι ριγμένοι της υπόθεσης στη μοιρασιά των εδαφών, αναλογικά με τις Ελλάδα και Σερβία.
