Δεν υπάρχει σπιτικό που να μη στήνεται κάθε μέρα στις 18:00 στην τηλεόρασή προκειμένου να δει τις νεότερες ανακοινώσεις σχετικά με τον Κορονοίο από τον Σωτήρη Τσιόδρα. Ο κος Τσιόδρας έχει καταφέρε μέσα σε λίγες μόλις εβδομλαδες να μπει στο σπίτι αλλά και στην καρδία κάθε Ελληνα, με το ήθος του, την στάση του και γενικά την προσωπικότητά του.
Το Lock Down στη χώρα μας έγινε η αφορμή για να αλλάξουν πολλά πράγματα και ένα από αυτά ήταν οι εκπομπές του Ακη Πετρετζίκη. Από τις «στημένες», μονταρισμένες εκπομπές από το στούντιο οι νέες συνθήκες έκαναν τον Ακη Πετρετζίκη να βγαινει live κάθε μέρα , πολλές φορές μάλιστα και δυο φορές τη μέρα, από το σπίτι του και να μαγειρεύει για τους αμέτρητους φίλος του. Και αυτή η νέα συνήθεια αποκάλυψε κάτι που ίσως αρκετοί είχαν ήδη κατάλάβει,. Ότι ο Ακης Πετρετζίκης δεν είναι απλά ένας πολύ καλός μάγειρας. Είναι επίσης ένας πολύ καλός επιχειρηματίας, ένας πολύ καλός εργοδότης και πάνω από όλα ένας πολύ καλός άνθρωπος. Είναι ο Τσιόδρας της γαστρονομίας, ο Τσιόδρας της κουζίνας μας.
Η σημερινή του live εκπομπη στο facebook και στο Instagram ξεκίνησε με έναν αυθόρμητο μονόλογο που θα μπορούσε αυτούσιος να είναι μια καλοδουλεμένη και προετοιμασμένη ομιλία στο επόμενο TED. Ο Άκης μίλησε για οικογένεια, μισθούς, εργοδότες, μαγαζιά, χρήματα – πολλά χρήματα – και πάνω από όλα για ήθος.
Θα μπορούσαμε απλά να βάλουμε το video αλλά όσα είπε άξιζαν και την «απομαγνητοφώνηση» αλλά και τον χρόνο σας για να τα διαβάσετε.
«Σημερα θα φτιάξουμε Μιλφειγ. Θελω να μου πειτε αν θελετε να το στήσουμε γκουρμε, μικρη μεριδα, είτε οικογενειακό μεγάλη μερίδα. Και τα δυο είναι το ιδιο πραγμα το ιδιο φαγητό είναι , το ιδιο πράγμα είναι, ο τρόπος που το σερβίρουμε είναι διαφορετικός και αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβετε γενικά στην κουζίνα. Δε υπάρχει γκουρμέ και μη γκουρμέ, υπάρχει νόστιμο φαγητό ή μη νόστιμο φαγητό και ο τρόπος σερβιρίσματος το κατατάσσει αυτόματα στο μυαλό μας σαν γκουρμέ, ρουστίκ, ταβέρνας ή οτιδήποτε άλλο.
Το φαγητό είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα είτε είναι γκουρμέ, είτε σερβίρουμε σε εστιατόριο με αστέρι Michelin, ειτε σερβίρουμε στην ταβέρνα της γειτονιάς μας το φαγητό είναι το ίδιο. Ο τρόπος σερβιρίσματος αλλάζει και βέβαια αυτά τα φουτουριστικά πραγματάκια που μπορούμε να βάλουμε πάνω στο φαγητό μας για να το κάνουμε πιο ενδιαφέρον στο μάτι, βέβαια η γλώσσα είναι πιο σημαντική από το μάτι αλλά και το μάτι είναι σημαντικό, πρέπει να σου κερδίζει το μάτι για να σου κάνει όρεξη να φας ένα φαγητό. Πολλες φορες ένα φαγητο που δεν είναι νόστιμο κερδίζει αρκετά από το μάτι όμως και στο τέλος σου αφήνει μια ωραία διάθεση αλλά να ξέρετε ότι αν ένα φαγητό είναι απλά όμορφο και δε θυμάστε τη γεύση του τότε ποτέ δε θα αναζητήσεις να το ξαναφάς, ούτε θα πας στο ίδιο μαγαζί ουτε γενικά δε θα σου προσφέρει αναμνήσεις.
Αυτό που πρέπει να καταλάβετε πάντα στο φαγητό σας είναι το εξής. Όταν είσαι στο σπίτι και κάθεσαι στον καναπέ και θελεις κατι να φας αυτό που σου ερχεται στο μυαλο είναι ένα συγκεκριμένο φαγητο που οντως αποτυπώθηκε στον εγκέφαλο σου. Δηλαδη δεν αποτυπώνεται ποτε η εικόνα του φαγητού, αποτυπώνεται πάντα μα πάντα η γευση. Η γευση είναι πιο δυνατή από την εικόνα. Πάντα μα πάντα το φαγητό μας πρέπει να είναι πεντανοσιτμο και αυτό είναι που κερδιζει ή όχι. Αυτό το λέω περισσότερο στους εστιάτορες γιατί σε κανένα μαγαζί δε θα έρθει κανείς επειδή το χταπόδι σας είναι πάρα πολύ ομορφο. Στο μαγαζι σας θα ερθουν επειδη το χταπόδι σας είναι πολύ νόστιμο. Το ίδιο πράγμα ισχυει και για τις μπριζόλες σας, το ίδιο πράγμα ισχύει και για τα κοτόπουλά σας. Το ιδιο πράγμα ισχύει για τα πάντα. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναέρθει κάποιος στο μαγαζί σας για κάτι που απλά είναι ομορφο.
Πρέπει να το κανετε να θυμάται στο στόμα του το φαγητό που έφαγε. Δε θελω να πω πράγματά για τα δικα μου μαγαζιά αλλα σκοπος μου είναι το μπεργκερ το δικο μου να είναι το πιο ωραίο μπεργκερ που εχουν φαει. Να είναι στο σπιτι τους και να λενε «πω πω να είχε ένα μπεργκερ του Ακη» , και παπ σηκώνεσαι και πας για μπεργκερ. Αυτό είναι επιτυχία. Επιτυχια δεν είναι σε ένα μαγαζί να βρίσκεσαι στην πλατεία του Χαλανδρίου ή στης Γλυφάδας και περναει ο κοσμος και επειδη δε βρίσκει ελεύθερες θεσεις, εχεις εσυ ελεύθερη θεση και κάθισε και εφαγε. Σκοπός είναι να ξεκινάει επι τουτου από το σιτι καποιος 100% για να ερθει να δοκιμάσει τα φαγητά σου. Αυτό είναι η απόλυτη επιτυχία, αυτό δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Όταν καποιος ερχερται στοχεχυμενα σε ένα συγκεκριμένο μερος από ένα συγκεκριμενο μερος για να δοκιμάσει ένα συγκεκριμενο φαγητό αυτή είναι η απόλυτη επιτυχία παντα για ένα εστιατόριο. Και αυτό το πετυχαίνουμε μόνο με τη γεύση. Μονο με τη γευση και το προσωπικό βεβαια.
Δυο πράγματα συμβάλουν στο να είναι πετυχημένο ένα εστιατόριο, Πρώτο είναι το προσωπικό και μετά το φαγητό. Για αυτό το λόγο παντα μα παντα να θυμαστε ότι πρέπει να διαλέγετε καλα παιδια ευδιάθετα και να μη κανουν αυτή τη δουλεια σαν εξτρα δουλειά επειδή θέλουν να μαζέψουν κάποιο εισόδημα, δεν το εκτιμούνε, .δε θέλετε έναν ανθρωπο να ερθει να δουλέψει ένα μηνα και μετα να σηκωθει να φύγει να δουλέψει στη Μυκονο απλά επειδή ήθελε να περάσει το χρόνο του το χειμώνα. Δε θα σας κάνει δουλειά. Ψάξτε να βρείτε οικογενειάρχες. Ανθρωπους που θελουν αυτή η δουλειά να είναι το επάγγελμά τους. Κρατήστε τους πραγματικά με νυχια και με δοντια κανετε ότι δυνατόν γινεται για να είναι χαρούμενοι και βέβαια ο κάθε επιχειρηματίας πρέπει να φροντίζει αυτοι οι ανρθωποι να είναι σε θέση να φροντίζουν την οικογένειά τους.
Αμα δε σκέφτεστε έτσι τότε λυπάμαι πάρα πολύ αλλά στο τέλος η επιχείρησή σας θα κλείσει γιατί αν δεν επενδύσουμε στο προσωπικό δεν επενδύουμε σε τίποτα. Εγώ όταν βγάζω ανακοινώσεις για προσωπικό συνήθως δε βλέπω όλα τα περιστατικα αλλα από τα 1000 ατομα που θα δηλωσουν τα 200-300 θα τα δω. Καποιους δεν τους περναμε γιατι καταλαβαίνετε εχουν καποια βιογραφικά που ειναι παρα πολύ αστεία. Ζηταμε μαγειρα και ο άλλος λέει τα δικά του. Ας μην μπω σε λεπτομέρεις αλλά είναι αστείο μερικές φορες. Οποτε η πρώτη ερωτηση που κανω σε όλους πάντα όταν ερχονται για δουλειά είναι η εξής : Ερχεσαι να δουλεψεις εδώ, για ποιο λόγο έρχεσαι να δουλεψεις; Είναι πολύ σημαντική η απάντηση που θα σας δώσει , δε θα σου δωσει την απάντησή τη δικη μου γιατι εγω ξερω την απαντηση που θα δωσω. Αλλά θέλω να δω για ποιο λογο έρχονται. Υπάρχουν συνεντεύξεις που ο άνθρωπος λέει «Ερχομαι να δουλεψω ένα μήνα γιατί σε ένα μήνα θα φύγω στη Μύκονο» . Τι περιμένει αυτος ο ανθρωπος, να πάρει τη δουλειά; Δηλαδή αν είναι δυνατόν. Επισης αν ερθει καποιος ανθρωπος και μου πει δε θελω νομιμα λεφτα θελω μαυρα λεφτά επίσης έχει φύγει. Πρώτα από όλα εμείς ειμαστε 100% νομιμοι δεν εχουμε μαυρα. Γιατί τα λέω αυτά στην κάμερα;
Τελος παντων είναι πολύ βασικό να καταλάβετε ότι και εμεις νοιαζόμαστε να του κολλάμε ένσημα, με την άδειά του, να παίρνει δώρο πάσχα, να παίρνει δώρο Χριστουγέννων, να παίρνει όλα αυτά τα πράγματα γιατί όλα θα τον κάνουν δυνατό στο να μπορέσει να χτίσει μια οικογένεια αυριο μεθαυριο. Αν το μονο που σκέφτεσαι είναι πως θα πάρεις κάποια λεφτα τώρα και δε σκέφτεσαι το μελλον σου αυτό το πράγμα κατευθείαν δε δημιουργεί μια επιχείρηση με ενεργούς πολίτες, οικογενειάρχες. Δεν δημιουργεί τίποτα. Το μόνο πράγμα που δημιουργεί είναι μια ευκαιριακή κατάσταση με κάποια χρήματα σε κάποιους για να περάσουν την ώρα τους. Εμας δε μας ενδιαφέρει για αυτό το λόγο και δεν εχουν ανοίξει 300-400 μαγαζιά. Αιτήσεις για Franchise εχουμε άπειρες, μη σας πω νουμερο, δεν εχω δώσει πουθενα στο μαγαζι εως τωρα γιατί δεν εχω βεβαιωθεί ότι από τη στιγμή που θα προσλάβουμε το προσωπικό μας 100% θα το κρατήσουμε. ΤΟ να ανοίξεις 100 μαγαζιά είναι πάρα πολύ εύκολο γεμίζει η τσέπη, γιατί του λες του άλλο δώσε τόσα πάρε το Kitchen Lab, δώσε τόσα πάρε το Burger App , παίρνεις τα λεφτά στην τσέπη, τα μαγαζιά εκ των πραγμάτων μετά από 1-2-3 χρόνια θα κλεισουν όλα αλλά δε σε νοιάζει γιατί η τσέπη σου είναι γεμάτη. Αυτά δεν τα κάνουμε. Αυτά δεν τα κάνω εγώ Για αυτό το λόγο και 10-11 χρόνια που βγαίνω στην τηλεόραση ποτε μα ποτε δεν εχω δώσει την υπογραφή μου σε κανενα μαγαζι γιατι εινι κοροϊδία μεγαλη.
Γιατί, να παω να βγαλω το μενου σε ένα μαγαζί και να σηκωθώ να φύγω; Τι ειμαι μάγκας; Κοροιδευω τον κόσμο , κοροϊδεύω το προσωπικό, παίρνω τα λεφτά μιας επιχείρησης που εκ των πραγμάτων αντί να τα δίνει στο προσωπικό τα δίνει σε μένα. Και γενικά η όλη κατάσταση δε μου αρέσει γιατί έχω ζήσει και από την άλλη πλευρά, Εχω ζήσει ένα σεφ φάντασμα που υπέγραφε το μενού απλά και εγώ έτρεχα όλη την κουζίνα. Αυτός έπαιρνε τα εύσημα, τα λεφτά και εγώ έμενα πάντα στην αφάνεια και δούλευα από το πρωτί μεχρι το βράδυ. Και είπα στη ζωή μου δε θα κάνω ποτέ αυτό το πράγμα. Για αυτό το λόγο και στα μαγαζιά δε λέω ποτέ ότι ειμαι ο σεφ, άσχετα αν βγαζω εγω το μενου, ασχετα αν τρεχω εγω την κουζινα και τη στήνω στην αρχή, ασχετα με όλα αυτά σεφ σε κάθε μαγαζί μου είναι ο ανθρωπος που παει πρώτος και φευγει τελευταίος. Αυτος είναι ο σεφ. Οποτε ολοι ας αλλάξουμε λίγο στάση.
Το να εχεις 20 μαγαζία και να τρέχεις από δω και από κει και να λες ότι το μενου είναι δικό μου είναι αστείο, μην τα κάνετε είναι κοροϊδία. 11 χρόνια δεν το έχω κάνει ποτέ. Θα μπορούσα να το κάνω άπειρες φορές και να βγάλω άπειρα λεφτά από αυτό το πράγμα αλλά εινια πάρα πολύ αδικο για το προσωπικό που δουλεύει μέσα,. Κυρίως για το προσωπικό αλλά και για τον κόσμο που νομιζει ότι τρωει το φαγητό σου και δεν τρώει το φαγητό σου αλλά πρωτίστως για τον κόσμο που δουλεύει. Πρεπει να σέβεστε το προσωπικό σας. Το γεγονός ότι βάζετε καποιος να δουλευουν σε μια κουζινα για να παίρνετε εσεις τα λεφτά και να παίρνετε εσείς τα εύσημα είναι λάθος και εκ των πραγμάτων η επιχείρηση θα κλείσει. Κανένα μενου που επιμελήθηκε σεφ φαντασμα δεν εχει επιβιώσει, όλα τα εστιατόρια κλείσανε 100%. Ο μονος κερδισμένος ήταν ο σεφ που γέμισε η τσέπη. Το προσωπικό έμεινα άνεργο. Ο επιχειρηματίας έμεινα χωρίς μαγαζί. Βεβαια πολλές φορές και ο επιχειρηματίας θέλει να μενει χωρίς μαγαζί γιατι το υπερχρεώνει γεμιζει και αυτος την τσέπη και φευγει, οποτε οι μονοι ζημιωμένοι από αυτή την κατάσταση είναι πάντα οι εργαζόμενοι.
Σεβαστείτε τους εργαζόμενους που υπάρχον στα μαγαζιά. Τι με έπιασε Παναγία μου και λέω πάλι τέτοια; Ο Χριστός και η Παναγία. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν εχω υπογράψει ποτέ μενού σε κανένα μαγαζί που να λέω ότι το μενού είναι δικό μου και να μην ειμαι ποτέ εκεί. Σε όσα μαγαζιά δούλευα παλαιότερα πριν ανοίξω τα δικά μου πάντα ήμουν ο σεφ του μαγαζιού που σημαίνει πήγαινα πρώτος και έφευγα τελευταίος. Η κάντε το έτσι ή μην το κάντε καθόλου, Η γίνετε επιχειρηματίες ανοίξτε τα δικά σας μαγαζιά και αφήστε άλλους ανθρώπους να τα τρέχουνε. Αυτο είναι μια λύση. Αυτό έκανα .»