Μπορεί η Αθήνα να ζήσει μια Μεγάλη Δυσωδία;

Η Μεγάλη Δυσωδία του 1858 στο Λονδίνο ήταν ένα ιστορικό γεγονός που οφειλόταν στη συσσώρευση αποβλήτων στον Τάμεση, επιδεινούμενη από τον καύσωνα. Το φαινόμενο αυτό ανέδειξε την επείγουσα ανάγκη για σύγχρονα συστήματα αποχέτευσης. Μπορεί, όμως, κάτι αντίστοιχο να συμβεί στη σύγχρονη Αθήνα;

Παρά την πρόοδο στις υποδομές, οι αστικές προκλήσεις του 21ου αιώνα ενδέχεται να δημιουργήσουν συνθήκες που να θυμίζουν τη Μεγάλη Δυσωδία. Σενάρια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα τέτοιο φαινόμενο περιλαμβάνουν:

1. Υπερβολική ρύπανση στις πόλεις. Εάν τα απορρίμματα δεν συλλέγονται τακτικά λόγω απεργιών, έλλειψης προσωπικού ή ακατάλληλου προγραμματισμού, οι δρόμοι γεμίζουν σκουπίδια, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, όπου η ζέστη επιδεινώνει τη δυσωδία.
2. Ανεπαρκείς υποδομές αποχέτευσης. Παρά την ύπαρξη ενός σύγχρονου δικτύου, η υπερφόρτωση από μεγάλες βροχοπτώσεις ή αστοχίες στο σύστημα θα μπορούσαν να προκαλέσουν υπερχείλιση αποβλήτων.
3. Υπερθέρμανση λόγω κλιματικής αλλαγής. Οι παρατεταμένοι καύσωνες αυξάνουν τη θερμοκρασία στις πόλεις, με αποτέλεσμα τη γρήγορη αποσύνθεση των απορριμμάτων και την απελευθέρωση έντονων οσμών.
4. Αστική δόμηση που εμποδίζει τον εξαερισμό. Η πυκνή κατασκευή κτιρίων στην Αθήνα εγκλωβίζει αέρια και οσμές, δημιουργώντας περιοχές όπου η δυσωδία είναι αδύνατο να διαφύγει.
5. Συγκέντρωση ρύπων στους υδάτινους πόρους. Αν τα ρέματα και οι ποταμοί της Αθήνας, όπως ο Ιλισός, γεμίσουν απορρίμματα και λύματα, το νερό μπορεί να καταστεί ανθυγιεινό, προκαλώντας δυσοσμία που θα εξαπλωθεί στις γύρω περιοχές.

Αν και η τεχνολογία και η αστική διαχείριση έχουν εξελιχθεί, κανείς δεν είναι απόλυτα προστατευμένος από τις συνέπειες της αδιαφορίας ή της έλλειψης πρόληψης. Η τακτική συντήρηση των αποχετευτικών δικτύων, η εκσυγχρονισμένη αποκομιδή απορριμμάτων και η ευαισθητοποίηση του κοινού μπορούν να εξασφαλίσουν ότι η Αθήνα δεν θα βρεθεί ποτέ σε παρόμοια θέση.