Δεν είχαν λεφτά να τη φέρουν στον κόσμο και πλήρωσε η γυναίκα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Έτσι γεννήθηκε η πασίγνωστη ηθοποιός.
Μια πράξη καλοσύνης από την Κορέττα Κινγκ έφερε στον κόσμο τη γυναίκα που έγινε το μεγαλύτερο αστέρι του Χόλιγουντ.
Η ιστορία ξεκινά σε ένα ταπεινό θεατρικό εργαστήρι στην Ατλάντα της Τζόρτζια, τη δεκαετία του ’60. Δύο νέοι ηθοποιοί, ο Γουόλτερ και η Μπέτυ Λου Ρόμπερτς, προσπαθούσαν να κρατήσουν ζωντανό το όνειρο της τέχνης και της διδασκαλίας. Με ελάχιστα μέσα και μεγάλο πάθος, είχαν δημιουργήσει έναν από τους ελάχιστους θεατρικούς οργανισμούς της εποχής που δεχόταν μαύρους και λευκούς μαθητές μαζί.
Μεταξύ των μαθητών τους ήταν και τα παιδιά του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η μικρή Γιολάντα Κινγκ, κόρη του πιο ηχηρού ονόματος του αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αμερική, έκανε εκεί τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική. Ο ίδιος ο Γουόλτερ Ρόμπερτς της έκανε μαθήματα. Και έτσι γεννήθηκε ένας απρόβλεπτος δεσμός.
Όταν, χρόνια αργότερα, η Μπέτυ Λου Ρόμπερτς ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, η οικογένεια δεν είχε τα μέσα να πληρώσει το νοσοκομείο. Ήταν μια εποχή γεμάτη φυλετικές εντάσεις, φτώχεια και κοινωνικές ανισότητες. Κι όμως, μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη καθημερινότητα, συνέβη κάτι απίστευτο. Η Κορέττα Σκοτ Κινγκ, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το έργο των Ρόμπερτς και τη βοήθειά τους στην κόρη της, κάλυψε όλα τα έξοδα για τον τοκετό.
Η μητέρα της μετέπειτα σταρ γέννησε στο νοσοκομείο χάρη στην ευγενική αυτή προσφορά. Το όνομα του μωρού: Τζούλια Φιόνα Ρόμπερτς. Η γυναίκα που δεκαετίες αργότερα θα γινόταν μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, μεγάλωσε έχοντας πάντα μέσα της αυτή τη σπάνια, ανθρώπινη αρχή: γεννήθηκε χάρη στην αλληλεγγύη.
Πολλοί έμαθαν τη συγκεκριμένη ιστορία μόλις πρόσφατα, όταν η ίδια η Τζούλια Ρόμπερτς την αποκάλυψε σε μια συνέντευξή της. Η δημοσιογράφος δεν πίστευε στ’ αυτιά της, κι όμως, η ηθοποιός χαμογελούσε: «Αν δεν υπήρχε η κυρία Κινγκ, μπορεί να μην είχα γεννηθεί ποτέ».
Η ιστορία μοιάζει με σενάριο από ταινία. Αλλά είναι αληθινή. Μια ιστορία που δείχνει πως τα μικρά θεατρικά εργαστήρια, η γενναιοδωρία και η τέχνη έχουν μεγαλύτερη δύναμη απ’ όσο νομίζουμε. Και πως η Τζούλια Ρόμπερτς, η “Αγαπημένη της Αμερικής”, δεν ήταν πάντα στα φώτα. Ξεκίνησε από ένα σκοτεινό δωμάτιο θεάτρου, κι ένα χέρι βοήθειας που άπλωσε η Ιστορία.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
