Γιατί η Άνοιξη έρχεται μετά τον Χειμώνα; Γιατί η σειρά είναι πάντα Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο;

Καθώς η Γη ταξιδεύει γύρω από τον Ήλιο σε μια ελλειπτική τροχιά διάρκειας περίπου 365 ημερών, ο άξονάς της παραμένει κεκλιμένος κατά περίπου 23,5 μοίρες. Αυτή η κλίση είναι η κύρια αιτία για την εναλλαγή των εποχών. Κατά τη διάρκεια του έτους, διαφορετικά τμήματα της Γης λαμβάνουν ποικίλες ποσότητες ηλιακής ακτινοβολίας, ανάλογα με την κλίση του άξονα και τη θέση της Γης στην τροχιά της.

Στις 21 Δεκεμβρίου, το βόρειο ημισφαίριο κλίνει μακριά από τον Ήλιο, οδηγώντας σε λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία και χαμηλότερες θερμοκρασίες, χαρακτηριστικά του Χειμώνα. Καθώς η Γη συνεχίζει την πορεία της, φτάνει στην ισημερία της Άνοιξης γύρω στις 20 Μαρτίου. Τότε, ο άξονας της Γης δεν κλίνει ούτε προς ούτε μακριά από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα σχεδόν ίση διάρκεια ημέρας και νύχτας. Αυτή η αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας σηματοδοτεί την έναρξη της Άνοιξης, με τις θερμοκρασίες να αρχίζουν να ανεβαίνουν και τη φύση να αναγεννάται.

Με την περαιτέρω κίνηση της Γης, το βόρειο ημισφαίριο κλίνει προς τον Ήλιο, φτάνοντας στο θερινό ηλιοστάσιο γύρω στις 21 Ιουνίου. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από τη μέγιστη ηλιακή ακτινοβολία και τις υψηλότερες θερμοκρασίες, γνωστή ως Καλοκαίρι. Μετά το Καλοκαίρι, η Γη προχωρά προς την φθινοπωρινή ισημερία γύρω στις 22 Σεπτεμβρίου, όπου και πάλι η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είναι σχεδόν ίση. Η μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας οδηγεί στο Φθινόπωρο, με τις θερμοκρασίες να πέφτουν και τη φύση να προετοιμάζεται για τον επερχόμενο Χειμώνα.

Αυτή η αλληλουχία των εποχών – Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο – είναι αποτέλεσμα της σταθερής κλίσης του άξονα της Γης και της ελλειπτικής τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο. Η σειρά αυτή επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, καθορίζοντας τον κύκλο των εποχών που επηρεάζει το κλίμα, τη φύση και τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε όλο τον πλανήτη.