Η ανατριχιαστική περιγραφή από το Γεφύρι της Άρτας με τα ανθρώπινα κεφάλια και τα άψυχα κορμιά
Το Γεφύρι της Άρτας δεν ήταν πάντα σύμβολο ομορφιάς και τέχνης. Σε σκοτεινές εποχές, οι καμάρες του στολίζονταν με τα κεφάλια εκτελεσμένων
Το Γεφύρι της Άρτας στέκει αγέρωχο πάνω από τα νερά του Αράχθου, ένα αριστούργημα λιθοδομής που έχει συνδεθεί με μύθους, θρύλους και σκοτεινές αφηγήσεις. Όμως, πέρα από τον γνωστό θρύλο της γυναίκας του πρωτομάστορα, υπάρχουν άλλες, πιο ανατριχιαστικές περιγραφές για το γεφύρι—περιγραφές που στοιχειώνουν την ιστορία του και μετατρέπουν τα καλοσχηματισμένα του τόξα σε σκηνικό τρόμου.
Η πιο συγκλονιστική αφήγηση προέρχεται από τα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας. Στην εποχή των αιματηρών συγκρούσεων και των αντιποίνων, το γεφύρι έγινε τόπος μαρτυρίου. Όταν οι επαναστατημένοι Έλληνες της περιοχής βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα αντίποινα των Οθωμανών, το γεφύρι μετατράπηκε σε ένα σκηνικό φρίκης που δεν είχε όμοιό του.
Εκεί, στις καμάρες του γεφυριού, τοποθετούνταν τα κεφάλια των εξεγερμένων, ένα μακάβριο θέαμα για όποιον πλησίαζε. Η γέφυρα γέμιζε με τα αποκεφαλισμένα σώματα των επαναστατών, τα οποία ρίχνονταν χωρίς οίκτο στο νερό του ποταμού. Ο ποταμός Άραχθος, που συνήθως κυλούσε αργά και ήρεμα, τις μέρες εκείνες βάφτηκε κόκκινος από το αίμα.
Ένας ξένος περιηγητής που πέρασε από την Άρτα σε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο περιέγραψε τη φρίκη που αντίκρισε: «Αι εκτελέσεις ελάμβανον χώραν εις την πλατείαν, την καλουμένην Μονοπωλειό… Η πέτρινη γέφυρα της Αρτας ήτο στολισμένη με ανθρωπίνους κεφαλάς και άπειρα κορμιά έκειντο άνευ κεφαλής επί της γεφύρας…»
Οι ντόπιοι, ανήμποροι να αντιδράσουν, περνούσαν σκυφτοί, αποφεύγοντας να κοιτάξουν το μακάβριο θέαμα. Το γεφύρι, που χτίστηκε για να ενώνει τις δύο πλευρές του ποταμού, έγινε σύνορο ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Οι γυναίκες που πήγαιναν να γεμίσουν νερό από τις όχθες του Αράχθου ψιθύριζαν μεταξύ τους ότι τα βράδια άκουγαν κλάματα να έρχονται από τις πέτρες, σαν οι ψυχές των εκτελεσμένων να είχαν στοιχειώσει το μέρος.
Με τα χρόνια, η μνήμη αυτών των γεγονότων ξεθώριασε, και το γεφύρι επέστρεψε στον ρόλο του ως περάσματος και ορόσημου της Άρτας. Όμως, για όσους γνωρίζουν την ιστορία του, οι καμάρες του δεν είναι μόνο πέτρα και σμιλευμένη τέχνη—είναι μάρτυρες μιας σκοτεινής περιόδου, όπου η ζωή και ο θάνατος συναντήθηκαν πάνω από τα νερά του Αράχθου.