Ο Κάρολος Β’ της Ισπανίας, γνωστός και ως «El Hechizado» (ο Μαγεμένος), υπήρξε μια από τις πιο τραγικές φιγούρες της ευρωπαϊκής ιστορίας. Γεννημένος το 1661, ήταν ο τελευταίος μονάρχης του Οίκου των Αψβούργων στην Ισπανία. Η ζωή του ήταν γεμάτη ασθένειες, φυσικές παραμορφώσεις και διανοητικές δυσκολίες, που τον καθιστούσαν ανίκανο να κυβερνήσει αποτελεσματικά. Όλα αυτά αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό στην εκτεταμένη αιμομιξία της βασιλικής οικογένειας, μια πρακτική που είχε στόχο τη διατήρηση της καθαρότητας του βασιλικού αίματος αλλά οδήγησε σε σοβαρά γενετικά προβλήματα.
Όταν ο Κάρολος πέθανε το 1700, οι γιατροί που πραγματοποίησαν τη νεκροψία του έμειναν άφωνοι από τα ευρήματά τους. Η καρδιά του ήταν τόσο μικρή που περιγράφηκε ότι είχε το μέγεθος ενός κόκκου πιπεριού. Οι πνεύμονές του ήταν διαβρωμένοι, το συκώτι του κατεστραμμένο, τα έντερά του γεμάτα γάγγραινα και ο εγκέφαλός του υπερβολικά μικρός. Επιπλέον, δεν είχε καθόλου αίμα στο σώμα του. Αυτά τα ευρήματα επιβεβαίωσαν την τραγική κατάσταση της υγείας του κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Η αιμομιξία στην οικογένεια των Αψβούργων ήταν τόσο εκτεταμένη που ο Κάρολος είχε έναν συντελεστή ενδογαμίας 0,254, παρόμοιο με αυτόν που θα προέκυπτε από την ένωση δύο αδελφών. Αυτή η πρακτική οδήγησε σε συσσώρευση γενετικών ανωμαλιών, με αποτέλεσμα τα σοβαρά προβλήματα υγείας του Καρόλου. Η αδυναμία του να αποκτήσει απογόνους οδήγησε στην εξαφάνιση του Οίκου των Αψβούργων στην Ισπανία και προκάλεσε τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, έναν από τους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς πολέμους του 18ου αιώνα.
Η ιστορία του Καρόλου Β’ αποτελεί ένα δραματικό παράδειγμα των κινδύνων της αιμομιξίας και των επιπτώσεών της στην υγεία και την πολιτική σταθερότητα. Η ζωή και ο θάνατός του υπογραμμίζουν πώς οι επιλογές μιας δυναστείας μπορούν να επηρεάσουν ολόκληρα έθνη και να αλλάξουν την πορεία της ιστορίας.