Οι σπηλιές της Καλογρέζας και ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα της ελληνικής ιστορίας

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, η περιοχή της Καλογρέζας, μια ερημική τότε τοποθεσία κοντά στην Αθήνα, έγινε το σκηνικό ενός από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα της ελληνικής ιστορίας. Οι σπηλιές που είχαν δημιουργηθεί από την εξόρυξη άμμου για την παραγωγή τούβλων έκρυβαν έναν αδίστακτο δολοφόνο, τον Δαμιανό Μαυρομάτη, γνωστό ως “Δράκο της Καλογρέζας”.

Ο Μαυρομάτης ήταν ένας πρόσφυγας από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, που μετά την καταστροφή της Σμύρνης βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Από νεαρή ηλικία έμπλεξε σε παρανομίες, ξεκινώντας με κλοπές που τον οδήγησαν στη φυλακή. Η ζωή του ήταν γεμάτη καταδίκες και αποφυλακίσεις, ενώ είχε αναπτύξει εξάρτηση από το αλκοόλ και το χασίς. Περιφερόταν στη Νέα Ιωνία και την Καλογρέζα, κάνοντας μικροδουλειές για να επιβιώσει, αλλά η παρουσία του προκαλούσε φόβο. Οι κάτοικοι τον αντιμετώπιζαν ως έναν περιθωριακό, κάποιον που δεν φαινόταν επικίνδυνος αλλά θεωρούνταν περίεργος και τρομακτικός.

Στις 27 Ιανουαρίου 1936, η 5χρονη Φωτεινή Ουραλίδου εξαφανίστηκε ξαφνικά ενώ έπαιζε με φίλες της. Τα παιδιά που ήταν μαζί της ανέφεραν πως την πλησίασε ένας άνδρας, γεγονός που οδήγησε την οικογένεια και τους κατοίκους στην αναζήτησή της. Η έρευνα τους οδήγησε στις σπηλιές της Καλογρέζας, όπου βρήκαν τον Μαυρομάτη να κρατά την αιμόφυρτη Φωτεινή. Παρά τις προσπάθειες να τη σώσουν, το μικρό κορίτσι υπέκυψε στα τραύματά του.

Μετά τη σύλληψή του, αποκαλύφθηκε η πραγματική φρίκη. Ο Μαυρομάτης ομολόγησε όχι μόνο τον φόνο της Φωτεινής, αλλά και τη δολοφονία του 8χρονου Στέλιου Βλαντή, που είχε εξαφανιστεί δύο μήνες νωρίτερα. Το άψυχο σώμα του παιδιού βρέθηκε δεμένο και σε αποσύνθεση μέσα σε μία από τις σπηλιές, καλυμμένο με ψόφιες κότες, μια προσπάθεια του δράστη να καλύψει τη μυρωδιά της σήψης.

Η υπόθεση συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, προκαλώντας τρόμο και οργή. Ο Τύπος της εποχής περιέγραφε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα ευρήματα και την ψυχολογική κατάσταση του δράστη. Ο Μαυρομάτης χαρακτηρίστηκε ως αδίστακτος σαδιστής και διαταραγμένος εγκληματίας. Η δίκη του τον Οκτώβριο του 1936 κατέληξε στην καταδίκη του, με την κοινωνία να απαιτεί την παραδειγματική του τιμωρία. Το έγκλημα αυτό ανέδειξε την ανάγκη για αυστηρότερη προστασία των παιδιών και για μεγαλύτερη επαγρύπνηση απέναντι σε επικίνδυνα άτομα με ψυχικές διαταραχές.

Οι σπηλιές της Καλογρέζας, από καταφύγιο ενός άστεγου άνδρα, μετατράπηκαν σε σύμβολο τρόμου. Η φρικιαστική ιστορία του “Δράκου της Καλογρέζας” έμεινε χαραγμένη στη μνήμη των Αθηναίων, θυμίζοντας ότι το κακό μπορεί να κρύβεται στα πιο απροσδόκητα μέρη.