Υπάρχει άθλημα που συνδυάζει σκάκι και πυγμαχία σε έναν αγώνα αλλά το ματ εκεί έχει άλλη έννοια

Κάθε γύρος ξεκινά με απόλυτη σιωπή. Δύο άνθρωποι κάθονται απέναντι σε μια σκακιέρα, παίζοντας με στρατηγική, υπομονή και ένταση. Το κοινό παρακολουθεί, οι κινήσεις είναι γρήγορες αλλά μελετημένες. Λίγα λεπτά αργότερα, το σκηνικό αλλάζει. Οι παίκτες φορούν γάντια, σηκώνονται, και το ρινγκ γεμίζει φωνές, κραυγές και γροθιές. Αυτό είναι το σκάκι-πυγμαχία. Ένα άθλημα που δεν επιλέγει ανάμεσα στο μυαλό και το σώμα. Τα δοκιμάζει και τα δύο με τον πιο απρόβλεπτο και απαιτητικό τρόπο. Η νίκη δεν έρχεται μόνο από το “ματ”, αλλά και από το νοκ-άουτ.

Το chessboxing γεννήθηκε επίσημα το 2003 στο Βερολίνο, από τον Ολλανδό καλλιτέχνη Iepe Rubingh, εμπνευσμένο από ένα γαλλικό κόμικ του Enki Bilal. Το άθλημα αρχικά φάνταζε σαν μια περφόρμανς, ένα καλλιτεχνικό σχόλιο πάνω στη δυαδικότητα του ανθρώπου. Όμως πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε πραγματική αθλητική κοινότητα, με παγκόσμιες διοργανώσεις και πρωταθλητές. Οι αγώνες περιλαμβάνουν εναλλαγή γύρων πυγμαχίας και σκακιού. Έξι γύροι σκακιού και πέντε πυγμαχίας. Η λήξη μπορεί να έρθει με ματ, τεχνικό νοκ-άουτ ή χρονική υπέρβαση. Το αποτέλεσμα είναι ένα παιχνίδι που απαιτεί πλήρη έλεγχο του νου και του σώματος, χωρίς περιθώρια για αδυναμία σε κανένα από τα δύο.

Ο χρόνος λειτουργεί εναντίον του παίκτη, όχι μόνο στο ρολόι της σκακιέρας, αλλά και στο ρινγκ. Κάθε λάθος στο σκάκι μπορεί να προκαλέσει άγχος, που με τη σειρά του μεταφέρεται στο σώμα κατά τη διάρκεια της πυγμαχίας. Αντίστοιχα, μια κουραστική γροθιά μπορεί να κάνει το χέρι να τρέμει στην επόμενη κίνηση. Οι παίκτες εκπαιδεύονται με ασυνήθιστο τρόπο. Πρέπει να μάθουν να εναλλάσσουν εγκεφαλική διαύγεια και σωματική εκτόνωση, κάτι που στην πραγματική ζωή θεωρείται σχεδόν αδύνατο. Το σκάκι απαιτεί ηρεμία, η πυγμαχία επιτίθεται στην ηρεμία αυτή.

Οι διοργανώσεις του chessboxing έχουν πλέον φανατικό κοινό. Πόλεις όπως το Λονδίνο, η Μόσχα και το Λος Άντζελες φιλοξενούν events που συνδυάζουν αθλητισμό, θέαμα και φιλοσοφία. Το κοινό δεν βλέπει απλώς έναν αγώνα. Βλέπει δύο κόσμους να συγκρούονται – το αναλυτικό μυαλό με το ένστικτο του σώματος. Οι συμμετέχοντες είναι συνήθως πολυδιάστατοι. Μηχανικοί, μαθηματικοί, επαγγελματίες αθλητές, όλοι με έναν κοινό στόχο: να νικήσουν και στο παιχνίδι του νου και στη μάχη του σώματος. Σε αυτό το άθλημα δεν επιτρέπεται να είσαι μονοδιάστατος.

Το chessboxing δεν είναι μόνο ένα υβριδικό άθλημα. Είναι μια αλληγορία. Δείχνει πώς ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται να είναι ταυτόχρονα σκεπτόμενος και μαχητικός, ψύχραιμος και παθιασμένος, στρατηγικός και αυθόρμητος. Το “ματ” δεν σημαίνει μόνο διανοητική νίκη. Μπορεί να έρθει μετά από αιφνιδιαστική γροθιά. Και το νοκ-άουτ δεν είναι μόνο σωματικό. Μπορεί να είναι και μια λάθος κίνηση με τη βασίλισσα. Όλα είναι πιθανά, και αυτό κάνει το άθλημα μοναδικό.