Αδερφή θύματος στα Τέμπη: «Έφυγαν δολοφονημένοι – Δεν ήταν θέλημα Θεού, ήταν θέλημα ανθρώπων – Ήξεραν την κατάσταση των γραμμών»

Tραγωδία στα Τέμπη: Ενώ τα περισσότερα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ επιχειρούν ήδη να θάψουν στη λήθη το έγκλημα των Τεμπών και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη αναδεικνύοντας ανούσια θέματα, οι συγγενείς των θυμάτων συνεχίζουν να περνούν τον γολγοθά τους, άλλα και να καταθέτουν την οργή τους σε κάθε δημόσιο βήμα που τους δίνεται.

Σε πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1 κατέθεσε τον πόνο της η Χρυσούλα Χλωρού, αδερφή της 55χρονης Βασιλικής Χλωρού, μιας μητέρας τεσσάρων παιδιών που επέβαινε στο μοιραίο Intercity 62 και έχασε τη ζωή της στη φονική σύγκρουση.

Τα λόγια της είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι, και η κ. Χλωρού με όλους τους τόνους φροντίζει να κάνει σαφές πως αυτό που συνέβη στα Τέμπη δεν ήταν ούτε ατύχημα, ούτε θέλημα Θεού, άλλα ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με δόλο, από ένα κράτος που θυσίασε την ασφάλεια των επιβατών στον βωμό του κέρδους.

Η κ. Χλωρού μίλησε αρχικά για το πένθος και τον μεγάλο πόνο της απώλειας που βιώνει η ίδια άλλα και πολύ περισσότερο τα παιδιά της αδερφής της που έμειναν ορφανά και κανείς δεν μπορεί να τους δώσει μια ικανοποιητική απάντηση για τον άδικο χαμό της Βασιλικής και – τουλάχιστον – 56 ανθρώπων ακόμα:

«Ήταν ένα διάστημα με πολλές διακυμάνσεις. Ήταν ένα διάστημα με πάρα πολύ πόνο, κάποιες στιγμές όλοι μας, όχι μόνο εγώ και τα παιδιά της αδερφής μου, πιστεύουμε ότι ζούμε σε έναν εφιάλτη και θα ξυπνήσουμε. Υπάρχουν πολλά “γιατί”, είναι μέσα στο πένθος το “γιατί” . “Γιατί να γίνει αυτό;”. Υπάρχει πάρα πολλή οργή και φυσικά υπάρχει πολύς πόνος γιατί δεν θα ξαναδούμε τον άνθρωπο».

Και προσθέτει: «Χωρίς να υπάρχει θέλημα θεού. Ήταν θέλημα ανθρώπων. Οι άνθρωποι που έφυγαν δεν ήταν νούμερα. Η σορός νούμερο 30, η σορός νούμερο 50, η σορός νούμερο 15. Κάτω από τα νούμερα, κρύβονται άνθρωποι που έχουν επηρεάσει άλλους ανθρώπους και έτσι θα έπρεπε να τους βλέπουμε.

Και όχι σαν στατιστικά νούμερα ή σαν νούμερα σε ένα νεκροτομείο. Δυστυχώς έτσι τους βλέπουμε. Όλοι οι άνθρωποι που έφυγαν, έφυγαν άδικα, έφυγαν δολοφονημένοι. Δεν ήταν θέλημα θεού, ούτε ήταν ένα ατύχημa.

Ήξεραν την κατάσταση των γραμμών, ήξεραν τους ανθρώπους που στελέχωναν αυτόν τον Οργανισμό, ήξεραν. Παρόλα αυτά, πουλούσαν το επικίνδυνο προϊόν τους σε ανθρώπους ανυποψίαστους. Αυτό εμένα μου λέει ότι είναι δόλος».

Θέλημα ανθρώπων χαρακτηρίζει την τραγωδία στα Τέμπη η κ. Χλωρού, κάτι που ταυτίζεται απόλυτα με το κοινό λαϊκό αίσθημα. Δεν ήταν η «κακιά ώρα», ούτε περιορίζεται σε ένα «τραγικό ανθρώπινο λάθος», όπως είπε προσβάλλοντας τη νοημοσύνη ενός ολόκληρου λαού ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αυτές οι εγκληματικές παραλείψεις, οι μηχανισμοί διαφθοράς που λειτουργούσαν στον ΟΣΕ, τα ψεύτικα λόγια από υπουργούς για δήθεν «ασφάλεια» στα τρένα, όλα αυτά ήταν θέλημα ανθρώπων που οδήγησαν στη συμφορά. Άνθρωποι ανυποψίαστοι χρησιμοποιούσαν καθημερινά ένα τριτοκοσμικό σιδηροδρομικό δίκτυο έχοντας εμπιστοσύνη στο κράτος, γιατί «αν ο Καραμανλής έλεγε την αλήθεια για την ασφάλεια στα τρένα, δεν θα έμπαινε κανένας», όπως είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης σε μια δήλωση που θα μείνει στην ιστορία λόγω της αναισθησίας που τη χαρακτηρίζει.

Η κυβέρνηση όντως αντιμετώπισε τα θύματα σαν απρόσωπα «νούμερα» και μέχρι και σήμερα δεν έχει ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο για το πόσοι ήταν τελικά οι νεκροί, πόσοι οι αγνοούμενοι και πόσοι οι επιβαίνοντες στο μοιραίο τρένο. Η κυβέρνηση περιορίστηκε στο να ανακοινώσει κάποια μέτρα στήριξης των οικογενειών των θυμάτων, σαν να τελείωσε το θέμα εκεί. Ενώ για την ψυχολογική υποστήριξη τους έφτασαν ακόμα και στην αθλιότητα να στέλνουν SMS – «κονσέρβα» στα κινητά των οικογενειών, με ένα «ξερό» αυτοματοποιημένο μήνυμα που λίγο – πολύ αναφέρει πως «αν νοιώσετε την ανάγκη, πάρτε μας να μιλήσετε και πατήστε την επιλογή… 3 για να σας… συνδέσουμε με ειδικούς».

Τέλος, η κα Χρυσούλα Χλωρού μίλησε και για το συγκλονιστικό όνειρο που είδε η κόρη της αδικοχαμένης αδερφής της:

 «Την ονειρεύτηκε η κόρη της πρόσφατα. Και την είδε στον ύπνο της και τη ρώτησε το κορίτσι “Μανούλα μου πόνεσες”; Και είπε “Όχι αγάπη μου για μια στιγμή μονάχα”»…