Αλλαγή ώρας: Μεγάλο ενδιαφέρον έχει το ζήτημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια που εξετάζεται το ενδεχόμενο της κατάργησής της, έπειτα από έρευνες.
«Η έλλειψη ύπνου που επιφέρει η αλλαγή της ώρας προκαλεί προβλήματα στην οδική ασφάλεια. Είναι η αιτία για μεγάλο αριθμό ατυχημάτων για τους πιο ευάλωτους και εννοώ τους πεζούς και τους ποδηλάτες».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στην Καριμά Ντελί, Γαλλίδα ευρωβουλευτή και πρόεδρο της επιτροπής μεταφορών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αυτή τη στιγμή οι χώρες της ΕΕ κατανέμονται σε τρεις διαφορετικές ωριαίες ατράκτους:
- την ώρα της δυτικής Ευρώπης (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο),
- την ώρα της κεντρικής Ευρώπης (17 χώρες) και
- την ώρα της ανατολικής Ευρώπης (Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Λιθουανία και Ρουμανία)
Έγινε, λοιπόν, η περίφημη πρόταση από την Επιτροπή Μεταφορών και Τουρισμού για τη διακοπή του ισχύοντος συστήματος εξαμηνιαίων αλλαγών της ώρας.
Με ψήφους 410 υπέρ και 192 κατά, η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο την ενέκρινε.
Εντούτοις, η απόφαση για κατάργηση της αλλαγής ώρας δεν έχει αποκτήσει νομική ισχύ.
Πώς, όμως, φτάσαμε ως εδώ;
Αλλαγή ώρας – Η καθιέρωση
Πριν από 45 χρόνια είχε ξεσπάσει η πετρελαϊκή κρίση, γεγονός που χτύπησε γερό καμπανάκι σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Συνεπώς, στην Ευρώπη αποφασίστηκε εν έτει 1976 η καθιέρωση της θερινής ώρας.
Στόχος ήταν η εκμετάλλευση του ηλιακού φωτός για τις ώρες εργασίας και την εξοικονόμηση ενέργειας.
Πλέον η συνήθεια της αλλαγής της ώρας δύο φορές το χρόνο είναι πολύ πιθανό να σταματήσει.
Προς το παρόν, δεν οριστικοποιήθηκε από το Συμβούλιο της ΕΕ, λόγω έντονων διαφωνιών μεταξύ των κρατών, για τη διατήρηση της χειμερινής ή της θερινής ώρας.
