Τελικά η πολιτική αμετανοησία έχει ενσωματωθεί για τα καλά στο «DNA» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ή πιο συγκεκριμένα στους γαλάζιους πολιτικούς της «σχολής» Μητσοτάκη. Η αναισθησία έχει γίνει στοιχείο της πολιτικής τους ταυτότητας. Εκείνοι που εμπλέκονται σε σκάνδαλα, όχι μόνο δεν δείχνουν απολογητική διάθεση, αλλά πολύ συχνά ζητούν και τα ρέστα περνώντας στην αντεπίθεση.
Αυτό έκανε και η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, η οποία παρά το ντροπιαστικό σκάνδαλο που πρωταγωνίστησε, εμφανίστηκε χωρίς καμία διάθεση μετάνοιας στον ΣΚΑΪ, και επιχείρησε να δικαιολογηθεί μάλιστα για το ότι υφάρπαξε τα προσωπικά δεδομένα των αποδήμων!
Και ποια ήταν η δικαιολογία της; Ότι ήταν αναγκαίο να στείλει «συστημένα» mails στους απόδημους (και άρα να αποκτήσει παράνομη πρόσβαση στα στοιχεία τους), γιατί δεν μπορούσε να βγει με… ντουντούκα στις χώρες για να ψάχνει για ψηφοφόρους!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, εξέφρασε και… απαίτηση να παραβιάζονται και νόμιμα τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών (!), γιατί, όπως είπε, «είμαστε στην ψηφιακή εποχή» και «κάπως πρέπει να επικοινωνήσεις με τον άλλον»! Δηλαδή η ωμή παραβίαση της ιδιωτικότητας, να γίνει δικαίωμα των πολιτικών! Πραγματικά απίστευτα πράγματα ακούμε. Εδώ ταιριάζει γάντι η λαϊκή ρήση: «φωνάζει ο κλέφτης» και συγκεκριμένα ο κλέφτης δεδομένων!
Η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου είπε στον ΣΚΑΪ:
«Εμένα με ξέρετε χρόνια τώρα. Εγώ τις ευθύνες μου τις αναλαμβάνω. Το’ πα από την πρώτη στιγμή όταν ξεκίνησε αυτό. Αν έχω κάνει κάτι παράτυπο με βάση την νομοθεσία βεβαίως θα αναλάβω τις ευθύνες μου και έτσι και έγινε. Δεν διεκδικώ το αλάθητο προς θεού αλλά στην ψηφιακή εποχή είμαστε πλέον σε πολλές χώρες έχουν αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση λέγοντας ότι στην πολιτική επικοινωνία έχεις να ισορροπήσεις δύο διαφορετικά πράγματα. Στην εμπορική επικοινωνία δεν θέλεις ο άλλος να σου στέλνει email για να βγάλει λεφτά. Στην πολιτική επικοινωνία κάπως πρέπει να επικοινωνήσεις με τον άλλον».
Και διερωτήθηκε το εξής απίστευτο: «Εγώ που έστειλα μήνυμα σε απόδημους Έλληνες τι έπρεπε να κάνω δηλαδή; Να πάρω μία ντουντούκα και να πάω στην Αυστραλία να ρωτάω: Υπάρχει κανένας Έλληνας να με ψηφίσει;».
Αντί δηλαδή να μιλάμε για τα πραγματικά θύματα της υπόθεσης που είναι οι απόδημοι οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τα προσωπικά στοιχεία τους στο ελληνικό κράτος, για να καταλήξουν στους σκιώδεις σκοπούς της ΝΔ, η Άννα Ασημακοπούλου παρουσιάζει τον… εαυτό της σαν θύμα, που δεν την αφήνει ο νόμος να υφαρπάξει όλα τα δεδομένα μας, και της δυσκολεύει την πολιτική ζωή! Αυτό και αν λέγεται θράσος.
Αλλά ακόμα και αν παραβλέπαμε τις εξωφρενικές αξιώσεις της Ασημακοπούλου, και ψάχναμε να βρούμε έστω ένα ψήγμα λογικής σε αυτά που λέει, δεν θα βρίσκαμε κανένα. Διότι επικοινωνιακά εργαλεία για πολιτικές καμπάνιες υπάρχουν πολλά, και σίγουρα όχι μόνο οι… ντουντούκες. Υπάρχει η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, τα social media, το YouTube και τόσα άλλα.
Οπότε αν κάποιος πολιτικός δεν αρέσκεται στο «βρώμικο παιχνίδι», κανένας άλλος λόγος δεν υπάρχει να καταχραστείς δεδομένα ψηφοφόρων και να τους στείλεις mail χωρίς τη συναίνεσή τους…