Ο Μιχάλης Μυτακίδης και οι Active Member σε ένα ακόμα επίκαιρο τραγούδι, μετά το «Τώρα είσαι ελεύθερος άνθρωπε να υπακούς».
Ακούστε το δυνατά, ακούστε το προσεκτικά.
Κρατήστε κάθε στίχο.
Ένα από τα τραγούδια που φτιάχτηκαν σε περίοδο «καραντίνας»
Απ’ το μπαλκόνι μου
Πώς να παραμερίσω τόσες ανοίκιες λέξεις κι όλα του κράτους τα νέα ζορμπαλίκια…
Κοίτα, πόσο άβολο είναι να επιλέξεις ανάμεσα στα δίκια και στα μασκαριλίκια.
Μέρες απαγόρευσης, πρωτοϊδωμένοι εφιάλτες, ο θάνατος πια δεν είναι με το μέρος μας.
Γι’ αυτούς είμαστε αριθμοί, παραβάτες και πελάτες κι ο φόβος στην καραντίνα καβαλιέρος μας.
Ο κόσμος πνίγηκε μέσα στα χαρούδια και πληρώνει την εκκωφαντική σιωπή του.
Κανείς και πουθενά δεν ανέχεται τραγούδια που αποκαλύπτουν τη ντροπή του.
Ένας digital Αρμαγεδών προ των πυλών.
Το σκοτάδι αυτοχρίστηκε ως καλός ποιμήν.
Προσδοκώ ανάταση των ζωντανών και γυρτούς τους έχοντες εξουσία. Αμήν.
Απ’ το μπαλκόνι μου δεν έρχεται ο ήλιος πια, γιατί χαμόγελο δεν έχω να του δώσω.
Έχω παρέα τη βροχή σε τούτη την κακοτοπιά κι όμως αρνούμαι το σκοτάδι να σπιτώσω.
Απ’ το μπαλκόνι μου δεν έρχεται ο ήλιος πια κι εγώ από μνήμης κοιτάω να γιγαντώσω, να δραπετεύσω από του φόβου τα γιαπιά και μεσ’ τη νύχτα αυτή να ξαστερώσω.
Η κοινωνία αυτή η γέρικη μετρέσα σκοτώνει τους απόκοτους όπως τα γιαλοπούλια, μισθώνει τρόμο σε φαμίλιες μονιασμένες μέσα κι ασβεστώνει τα ματωμένα της πεζούλια.
Πολιτική είναι η τέχνη των χίλιων δύο τρόπων, δεσμείν και λύειν, αιώνιο το βάσανο.
Πλανευτές ονείρων, μακελάρηδες τόπων, μυρωμένοι κτήτορες που μας ράβουν το σάβανο κι εδώ της Βουλής το ντόπιο κυκλαύνανο που πάντα στα δύσκολα παίζει κρυφτούλι,
Έλαβε εντολές από ομότροφο διάτανο ντελάλη να στείλει το γνωστό νεκροπούλι και ψέμα στο ψέμα ο ήλιος σκιάχτηκε,
μόνους μας άφησε μέσα στην κλεισούρα μας κι έτσι, φόβε, σιωπηλέ μας συγκάτοικε, τρέφεσαι ακόμα απ’ τη μουρμούρα μας.
