Μπορεί η ανθρωπιά για το υπουργείο Υγείας να τείνει να γίνει μια… άγνωστη έννοια, άλλα για κάποιους ανθρώπους που έδωσαν το «είναι» τους στην υπηρεσία της δημόσιας υγείας, η ανθρωπιά παραμένει αξία ζωής. Οι υγειονομικοί που βρίσκονται σε αναστολή παρόλο που βρίσκονται καταδικασμένοι από την κυβέρνηση να ζουν για 15 μήνες σε συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης, τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη ακόμα και όντας άνεργοι και μάλιστα σώζουν ζωές.
Ένα απίστευτο περιστατικό εξελίχθηκε στο κέντρο της Αθήνας που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει τραγική κατάληξη, άλλα χάρη στην πρακτική σκέψη και την άμεση δράση μερικών ανθρώπων, έλαβε αίσιο τέλος. Μέσα στο αστικό λεωφορείο 054 βρισκόταν με την μητέρα του ένα βρέφος 2 μηνών, το οποίο σε κάποια ανύποπτη στιγμή έπαθε εισρόφηση. Οι επιβάτες άρχισαν να φωνάζουν βλέποντας το παιδί να πνίγεται και ο οδηγός του λεωφορείου αντιλήφθηκε άμεσα το συμβάν.
Σκεπτόμενος σε ελάχιστο χρόνο τι θα μπορούσε να κάνει για να σωθεί το παιδί, οδήγησε το όχημα μπροστά από το υπουργείο Υγείας και το σταμάτησε. Βγήκε έξω και ξεκίνησε να καλεί το ΕΚΑΒ χωρίς να βρίσκει άμεση ανταπόκριση, όμως θυμήθηκε πως έξω από το υπουργείο Υγείας βρίσκονται συχνά συγκεντρωμένοι γιατροί που διαμαρτύρονται για το καθεστώς αναστολής. Έτρεξε αμέσως στο σημείο και κάλεσε για βοήθεια τους παρευρισκόμενους, ενόσω το παιδί βρισκόταν σε άπνοια. Τέσσερεις από τους υγειονομικούς μπήκαν στο λεωφορείο και άμεσα επανέφεραν το παιδί σε κατάσταση που μπορούσε να αναπνέει. Το μωράκι σώθηκε και λίγη ώρα μετά κατέφθασε το ΕΚΑΒ για να το παραλάβει.
Σύμφωνα με όσα είπε στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN, ο κύριος Ερωτόκριτος Ζληντίδης που ήταν αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού: «ακούσαμε κάποιο λεωφορείο να κορνάρει συνεχώς και να πατά φρένο ξαφνικά μπροστά μας. Ο οδηγός τράβηξε χειρόφρενο και πετάχτηκε ξαφνικά έξω σε δαιμονισμένη κατάσταση κρατώντας στα χέρια του δύο τηλέφωνα, ένα σε κάθε του χέρι».
«Προσπαθούσε για ώρα να πάρει τηλέφωνο το 166 αλλά δεν του απαντούσαν. Απελπισμένος απευθύνθηκε στους υγειονομικούς που βρίσκονται σε αναστολή και διαμαρτύρονται έξω από το υπουργείο Υγείας και τέσσερις από αυτούς μπήκαν στο λεωφορείο, πήραν στα χέρια τους το βρέφος και το επανέφεραν διότι εκείνη τη στιγμή ήταν σε άπνοια», περιέγραψε ο ίδιος.
Χάρη στην οξύνοια του οδηγού και την πείρα των υγειονομικών, μια ζωή σώθηκε γιατί επικράτησε η ανθρωπιά και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Η αίσια κατάληξη αυτού του περιστατικού, είναι παράλληλα και μια (ακόμα) απόδειξη του πόσο χρήσιμοι είναι αυτοί οι άνθρωποι στο δημόσιο σύστημα υγείας. Χειροκροτήθηκαν ως ήρωες κατά το πρώτο έτος της πανδημίας και παραμένουν ήρωες και σήμερα, που η κυβέρνηση τους γύρισε την πλάτη και τους πέταξε στον δρόμο χωρίς πραγματική αιτία.
Να λοιπόν τι προσφέρουν οι υγειονομικοί, τους οποίους ο Θάνος Πλεύρης διαβάλλει συνεχώς, λέγοντας πως… «δεν πιστεύουν στην επιστήμη». Κι όμως στο όνομα της επιστήμης που έχουν σπουδάσει, έσωσαν μια ζωή. Μπροστά στην έμπρακτη μάχη για την υπεράσπιση της ζωής φαίνεται το ποιος πρεσβεύει αληθινά την επιστήμη και όχι σε εκβιαστικά διλλήματα και πιστοποιήσεις πολιτικών φρονημάτων. Και θα μπορούσαν αυτοί οι χιλιάδες υγειονομικοί να έχουν σώσει χιλιάδες ακόμα ζωές, αν δεν τους είχε πετάξει από το σύστημα υγείας για 15 μήνες η κυβέρνηση.
Όταν μια ζωή κινδυνεύει, φαντάζουν εντελώς γελοίοι οι ρατσιστικοί διαχωρισμοί που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση και δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρωπιά που πρεσβεύει το λειτούργημα της ιατρικής. Μπροστά στον κίνδυνο δεν σκέφτεται να διακρίνει κανείς… εμβολιασμένο γιατρό από ανεμβολίαστο, άλλα απευθύνεται σε οποιονδήποτε γιατρό κατέχει την γνώση να επέμβει και να σώσει ζωές.
«Ψιλά γράμματα» θα πει κανείς, για να σταθούν μπροστά στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που χτυπά τον τομέα της δημόσιας υγείας και πρεσβεύει σε απόλυτο βαθμό ο Θάνος Πλεύρης. Και δεν θα έχει άδικο…
