Μπάχαλο και οργή για τις συγχωνεύσεις τάξεων – Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους μαθητές σαν περιττό κόστος και τους «σαρδελοποιεί»

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σταθερή στο σχέδιό της για υποβάθμιση των δημόσιων σχολείων και ελαχιστοποίηση δαπανών για την Παιδεία, συνεχίζει ακάθεκτη το καταστροφικό έργο της. Το είχαν πει ξεκάθαρα άλλωστε μετά το στραπάτσο των ευρωεκλογών. Αντί να λάβουν το μήνυμα του λαού που τους είπε να αλλάξουν πολιτικές, εκείνοι είπαν ότι ο λαός τους ζήτησε να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους πιο… γρήγορα. Δηλαδή να καταστρέψουν πιο γρήγορα όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής: Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κλπ.

Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και οι γονείς βρίσκονται στα κάγκελα, με τις ισοπεδωτικές συγχωνεύσεις τάξεων και σχολείων που προωθεί η κυβέρνηση. Η εκπαίδευση παίρνει μορφή βιομηχανίας και οι μαθητές «σαρδελοποιούνται» σε υπεράριθμα τμήματα, διότι η ιερή σχέση του εκπαιδευτικού με τον μαθητή αντιμετωπίζεται σαν περιττό κόστος.

Στη νοοτροπία της κυβέρνησης, οι τάξεις πρέπει να «φρακάρουν» με 26 (στα Δημοτικά) ως 28 μαθητές (στα Γυμνάσια/Λύκεια), για να μειωθούν τα λειτουργικά κόστη. Με αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός να μην μπορεί να αναπτύξει προσωπική σχέση με τον κάθε μαθητή, και απλά να εργάζεται διεκπεραιωτικά, παραγεμίζοντας τα μυαλά των μαθητών μόνο με ψυχρές πληροφορίες που θα ορίζει το υπουργείο Παιδείας.

Στο παραπέντε της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, γονείς και εκπαιδευτικοί ενημερώθηκαν για την αιφνιδιαστική κίνηση του υπουργείου Παιδείας, που με το έτσι θέλω αποφάσισε να συγχωνεύσει εκατοντάδες σχολικά τμήματα σε όλη τη χώρα και να αναγκάσει μαθητές να αλλάξουν μέχρι και σχολείο, προκειμένου να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός μαθητών.

Η μαθησιακή ισορροπία που ορίζει ότι μια τάξη πρέπει να έχει το πολύ 15 μαθητές για να αποδίδει η σχέση εκπαιδευτικού – μαθητών, δεν εισακούστηκε ποτέ από την κυβέρνηση. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης συνεχίζει το καταστροφικό έργο της Νίκης Κεραμέως και υπηρετεί το δόγμα δημοσιονομικής προσαρμογής που συνωστίζει μαθητές σε τάξεις, ασχέτως αν επαρκούν τα τετραγωνικά ή αν τα κτήρια είναι πανάρχαια και ακατάλληλα.

Στη σαρδελοποίηση των μαθητών, δεν λογαριάζονται ούτε καν οι μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές δυσκολίες, αφού σε πολλές περιπτώσεις το υπουργείο τους αναγκάζει να ενταχθούν σε πολυάριθμες τάξεις, μη λαμβάνοντας την απαραίτητη μέριμνα. Ενδεικτικά, στην Α’ Αθήνας γίνονται 30 συγχωνεύσεις τμημάτων, σε κάποιες περιπτώσεις δημιουργούνται τμήματα με 24 και 25 παιδιά που ανάμεσά τους υπάρχουν από τρεις έως και έξι γνωματεύσεις για αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες!

Ακόμα και παιδιά που… «περισσεύουν» από τις ανακατατάξεις, μετακινούνται σε όμορα σχολεία! Οι μαθητές αντιμετωπίζονται δηλαδή σαν απρόσωπα νούμερα που πρέπει να χωρέσουν κακήν κακώς στη σμίκρυνση της εκπαίδευσης που επιχειρεί η κυβέρνηση.

Το έργο του εκπαιδευτικού δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο και η μοναδική προσωπικότητα του κάθε μαθητή ισοπεδώνεται από τις αντιπαιδαγωγικές πολιτικές βιομηχανοποίησης της Παιδείας.