Αύγουστος, ο μήνας της Παναγίας μας. Η πιο λαμπρή και πιο φωτεινή εποχή του χρόνου, επιλέχθηκε από τη σοφή Εκκλησία μας για να τιμάται το λαμπρότερο πρόσωπο της Ορθοδοξίας, το πιο πολύτιμο κόσμημα της ανθρωπότητας, η υπερένδοξη, αειπάρθενη, ευλογημένη Θεοτόκος.
Πάνω στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν οι πνευματικές άμυνες έχουν την τάση να πέφτουν και μας καταλαμβάνει η θερινή ραστώνη, η Εκκλησία μας επαναφέρει στον πνευματικό δρόμο με τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου. Νηστεία σύντομη, αλλά εξόχως αποτελεσματική στο να παρέχει εγρήγορση του σώματος και της ψυχής στον πιστό χριστιανό.
Στο τέλος του δρόμου της νηστείας δεσπόζει η μεγάλη εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, που μεταδίδει στις καρδιές την ίδια σταυροαναστάσιμη γλύκα, όπως το Ιερό Πάσχα. Τότε είναι που ακούμε το υπέροχο τροπάριο: «Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε…». Το Πανάγιο σκήνωμα της Θεοτόκου «μετέστη εν Χριστώ», αναλήφθηκε στους ουρανούς, άλλα η Χάρη της έμεινε για πάντα να σκεπάζει τον κόσμο με τη φιλοστοργία της και τα αναρίθμητα θαύματά της.
Με τη φύλαξη της νηστείας και με την καρδιά να κλίνει προς το Θεομητορικό μεγαλείο, κάθε προσευχή μας και κάθε κεράκι μας είναι μια ανάσα πνευματικής δροσιάς για τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Και αν όλο τον χρόνο στρέφουμε τις δεήσεις μας προς την Παναγία, περισσότερο αυτήν την εποχή λουζόμαστε από την ευλογία της, αν πορευτούμε στον Δεκαπενταύγουστο με πνεύμα μετανοίας. Από φιλότιμο, να μην θυμόμαστε την Παναγία μόνο στον καιρό ανάγκης, άλλα να την τιμούμε και όταν ο βίος μας είναι ειρηνικός. Και μάλιστα να κόβουμε τα θελήματά μας και να αφηνόμαστε στο θυσιαστικό πνεύμα της νηστείας, ώστε και εμείς οι αμαρτωλοί να προσφέρουμε ο καθένας από ένα «ψίχουλο» ανταπόδοσης στην απέραντη αγάπη της Παναγίας μας.
Έως τις 13 Αυγούστου, κάθε βράδυ τελείται στους ιερούς ναούς εναλλάξ ο Μικρός και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας, ανεκτίμητα εφόδια στήριξης, παρηγοριάς και ελπίδας που καταπολεμούν κάθε πειρασμό και κάθε θλίψη της ζωής μας.
Καλό Δεκαπενταύγουστο να έχουμε και με το καλό να προσκυνήσουμε τη ζωηφόρο κοίμηση της Θεοτόκου και μητέρας μας.