Η μία μετά την άλλη έρχονται οι παραιτήσεις πολύπειρων γιατρών του ΕΣΥ, λόγω της άθλιας κατάστασης που επικρατεί στην Υγεία με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Υπερπολύτιμοι επιστήμονες με εμπειρία δεκαετιών που θα μπορούσαν να προσφέρουν τα μέγιστα στην υπηρεσία του ασθενούς, δεν αντέχουν άλλο τις τριτοκοσμικές συνθήκες στις οποίες λειτουργεί το ΕΣΥ και αναγκάζονται να παραιτηθούν για να διαφυλάξουν την ψυχική και σωματική υγεία τους.
Mόλις ένα μήνα μετά την παραίτηση της διευθύντριας της Παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου Ρεθύμνου Ελένης Ιωαννίδου, σε παραίτηση εξαναγκάζεται και η Παθολόγος – Διαβητολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείου Μεσολογγίου, Κατερίνα Βογιατζή.
Σε ανακοίνωσή της η οποία δημοσιεύτηκε στο aixmi-news.gr, η κα. Βογιατζή καταγγέλλει οικτρές συνθήκες εργασίας για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τραγικές ελλείψεις, και μια απίστευτη ψυχολογική πίεση που προκύπτει από την προσπάθεια να καλυφθούν εφημερίες από τις οποίες – πολλές φορές – λείπουν βασικότατες ειδικότητες γιατρών.
Η κα Βογιατζή μιλά για «πλήρης απουσία κάλυψης από νευρολόγο, πνευμονολόγο και οφθαλμίατρο, 25 περίπου εφημερίες το μήνα χωρίς παιδίατρο, ωτορινολαρυγγολόγο και ψυχίατρο και κάποιες εφημερίες χωρίς υποστήριξη από χειρουργό, ακτινολόγο, ορθοπεδικό και αναισθησιολόγο!».
Στην ψυχολογικά φορτισμένη ανακοίνωση της, η γιατρός μιλάει για τόσο τραγικές ελλείψεις γιατρών που θα μπορούσαν να εντοπιστούν μόνο σε μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο, όπως είναι η Ουκρανία!
«Το να επιβάλλεται να αντιμετωπίζουν οι εξουθενωμένοι παθολόγοι, σε κάποιες εφημερίες, τροχαία και άλλα χειρουργικά περιστατικά χωρίς υποστήριξη από γιατρό του χειρουργικού τομέα, μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο σε καταστάσεις όπως στην εμπόλεμη ζώνη της Ουκρανίας», αναφέρει συγκεκριμένα.
Και όντως δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα την κατάσταση του σημερινού ΕΣΥ η κα Βογιατζή, αφού οι εφημερίες – ιδιαίτερα στα νοσοκομεία της επαρχίας – λειτουργούν συνεχώς με συνθέσεις έκτακτης ανάγκης για τους γιατρούς, που καλούνται να καλύψουν τα κενά ασκώντας ακόμα και καθήκοντα συναδέλφων.
Ενώ το πέρασμα της πανδημίας ανέδειξε με εμφατικό τρόπο την ανάγκη ενός ισχυρού συστήματος Υγείας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο δεν δικαίωσε τους ήρωες γιατρούς και νοσηλευτές που σήκωσαν το βάρος αυτής της κρίσης υπό άνισες συνθήκες, άλλα χρησιμοποίησαν το «γονάτισμα» του ΕΣΥ ως εφαλτήριο για να μεθοδευτεί η περεταίρω κατάρρευση του, ώστε ο κόσμος να στραφεί στην ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη.
«Παρ΄ όλες τις έγγραφες προειδοποιήσεις, οι διοικήσεις σε όλα τα επίπεδα δεν κατάλαβαν ή δε θέλησαν να καταλάβουν, ότι όταν πυροβολείς την παθολογική κλινική τα σκάγια πέφτουν τελικά πάνω σε όλο το νοσοκομείο», αναφέρει στην ανακοίνωση της η κα Βογιατζή.
Και εμείς θα προσθέταμε πως με την κακοδιαχείριση των δομών υγείας, τα σκάγια όχι μόνο πέφτουν σε ένα ολόκληρο νοσοκομείο, άλλα και στους πολίτες της ευρύτερης περιοχής που εξυπηρετούνται από το Νοσοκομείο Μεσολογγίου, που βλέπουν μια λαμπρή παθολόγο να μην αντέχει άλλο τις συνθήκες φρενοκομείου που έχει δημιουργήσει το υπουργείο Υγείας στο ΕΣΥ και να παραιτείται.
Είναι απολύτως λογικό για έναν γιατρό, με όσο φιλότιμο και αν δουλέψει σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, να μην αντέξει άλλο να έχει πλήρως εκτεθειμένο τον εαυτό του σε αυτό το εργασιακό μπάχαλο, άλλα και να διαμαρτυρηθεί εκ μέρους των ασθενών, των οποίων η υγεία τίθεται σε άμεσο κίνδυνο λόγω του τυχοδιωκτισμού και της αδιαφορίας των αρμόδιων οργάνων.
Σε μια εποχή που κάθε γιατρός για το Δημόσια Σύστημα Υγείας είναι πραγματικά «χρυσάφι» και κανένας επιστήμονας δεν περισσεύει, τα αρμόδια όργανα συμπεριφέρονται σαν να είναι το ΕΣΥ, ένα σύστημα που καταρρέει και έχει αφεθεί στον «αυτόματο πιλότο».
Απουσία συντονισμού, ερασιτεχνισμοί, «πασαλείμματα», προχειρότητες, ανευθυνότητα και πλήρης αδιαφορία για το μέλλον της Δημόσιας Υγείας. Αυτή είναι η «κληρονομιά» που αφήνει ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης, στο πέρας της υπουργικής θητείας του.
Η ανακοίνωση της Κατερίνας Βογιατζή:
«Μετά από 28 χρόνια συνεχούς υπηρεσίας και προσφοράς στο ΕΣΥ έφτασε δυστυχώς η στιγμή που με θλίψη αναγκάζομαι ν΄ αποχωρήσω. Αποδείχθηκε πως όλες οι επίμονες προσπάθειες που έκανα μέσω προσωπικών επαφών και εγγράφων – ιδίως τους τελευταίους μήνες – ήταν μάταιες και αντιμετωπίστηκαν με αδράνεια έως και αδιαφορία. Η κατάσταση στο νοσοκομείο, και ιδιαίτερα στην παθολογική κλινική, βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη και τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει ή να προοιωνίζει ένα καλύτερο μέλλον.
Τα προβλήματα γνωστά και πολυειπωμένα, με κυρίαρχο την τεράστια έλλειψη σε ιατρικό δυναμικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας για τους παθολόγους και αδυναμία υποστήριξής τους από ειδικότητες απαραίτητες για την ασφαλή διεκπεραίωση του έργου τους. Πλήρης απουσία κάλυψης από νευρολόγο, πνευμονολόγο και οφθαλμίατρο, 25 περίπου εφημερίες το μήνα χωρίς παιδίατρο, ωτορινολαρυγγολόγο και ψυχίατρο και κάποιες εφημερίες χωρίς υποστήριξη από χειρουργό, ακτινολόγο, ορθοπεδικό και αναισθησιολόγο! Επιπλέον, πολλές εξετάσεις στο μικροβιολογικό εργαστήριο δεν μπορούν να διενεργηθούν, με αποτέλεσμα σχεδόν καθημερινά να αποστέλλονται με υπηρεσιακό αυτοκίνητο φιαλίδια με αίμα στο νοσοκομείο Αγρινίου, γεγονός που προκαλεί καθυστερήσεις και ελλοχεύει κινδύνους για τους ασθενείς.
Δεν μπορούμε να είμαστε γιατροί πλήρους ευθύνης αλλά μειωμένης υποστήριξης και ανεπαρκών μέσων! Το να επιβάλλεται να αντιμετωπίζουν οι εξουθενωμένοι παθολόγοι, σε κάποιες εφημερίες, τροχαία και άλλα χειρουργικά περιστατικά χωρίς υποστήριξη από γιατρό του χειρουργικού τομέα, μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο σε καταστάσεις όπως στην εμπόλεμη ζώνη της Ουκρανίας.
Μετά από τρία χρόνια πανδημίας όπου η παθολογική κλινική με πενιχρά μέσα, αλλά δίνοντας όλη της την ψυχή, σήκωσε με επιτυχία το βάρος αυτής της τεράστιας κρίσης, είναι άδικο όχι μόνο να μην ενισχύεται με ιατρικό προσωπικό αλλά αντίθετα να αποδυναμώνεται και ταυτόχρονα να επιβαρύνεται με επιπλέον, ασύμβατες με την ειδικότητά της, υποχρεώσεις με αποτέλεσμα τις κατ΄ εξακολούθηση επισφαλείς εφημερίες.
Παρ΄ όλες τις έγγραφες προειδοποιήσεις, οι διοικήσεις σε όλα τα επίπεδα δεν κατάλαβαν ή δε θέλησαν να καταλάβουν, ότι όταν πυροβολείς την παθολογική κλινική τα σκάγια πέφτουν τελικά πάνω σε όλο το νοσοκομείο. Διοικήσεις που παρέμειναν θεατές και αναμφίβολα με τη στάση τους δημιούργησαν ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις τους σχετικά με το μέλλον του νοσοκομείου Μεσολογγίου…
Προστίθεμαι κι εγώ λοιπόν στη μακρά λίστα γιατρών του ΕΣΥ που παραιτούνται διότι το αίσθημα ευθύνης και η αξιοπρέπειά τους δεν τους επιτρέπει να συνεχίσουν υπό καθεστώς εργασιακής εξουθένωσης, επισφαλών συνθηκών, άσκησης αλλότριων καθηκόντων, έλλειψης σεβασμού από τους διοικούντες και επιθέσεων από τους δίκαια αγανακτισμένους πολίτες.
Φεύγοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς από το ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό και διοικητικό προσωπικό του Νοσοκομείου Μεσολογγίου που στάθηκαν δίπλα μας στις δύσκολες ώρες προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Τις δυο καταπληκτικές συμπαραστάτριές μου στο διαβητολογικό ιατρείο του Μεσολογγίου και όλο το προσωπικό του Κέντρου Υγείας Ναυπάκτου. Να ευχαριστήσω από καρδιάς τους συναδέλφους μου Παθολόγους που σαν γροθιά όλοι για έναν και ένας για όλους πορευτήκαμε μαζί στους δύσκολους δρόμους. Τους υπέροχους νέους γιατρούς μας, τους ειδικευόμενους. Αυτά τα καταπληκτικά νέα παιδιά που στην αρχή της καριέρας τους αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, σχεδόν μόνοι τους απέναντι σε όλους, στην πρώτη γραμμή των επειγόντων. Σίγουρα δικαιούνταν κάτι καλύτερο τόσο στην εκπαίδευσή τους όσο και στην ποιότητα των συνθηκών εργασίας τους. Πιστεύω όμως ότι τελικά αυτή η σκληραγώγηση δημιούργησε ατσάλινες βάσεις για τη μελλοντική πορεία τους και για ένα μέλλον που είμαι σίγουρη ότι θα είναι λαμπρό .
Επειδή λοιπόν εμείς οι Παθολόγοι μπορούμε να σηκώσουμε τον πόνο όλου του κόσμου, αλλά τον δικό μας κανείς, φεύγω από το ΕΣΥ για να παραμείνω ωστόσο δίπλα στους αγαπημένους ασθενείς από άλλο πλέον μετερίζι, με αξιοπρέπεια, με αυτοδιάθεση αλλά πάνω από όλα με περίσσευμα ψυχής.
Εύχομαι ολόψυχα, το ΕΣΥ που κάποτε αγαπήσαμε να ξαναβρεί σύντομα το δρόμο του…
Κατερίνα Ε. Βογιατζή MD, PhD
Παθολόγος – Διαβητολόγος
Διδάκτωρ Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Και πλέον.. τέως Διευθύντρια ΕΣΥ Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείου Μεσολογγίου»